هنر دولت ها، قابل پیش بینی کردن اقتصاد است

به گزارش خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، حمید حسینی عضو اتاق بازرگانی تهران و سخنگوی اتحادیه فرآورده‌های نفت، گاز و پتروشیمی بیان کرد: بعد از انقلاب، چهار عامل مهم‌ترین تاثیر را بر پیش‌بینی ناپذیر شدن اقتصاد ایران داشتند؛ عامل نخست جنگ، عامل دوم تحریم ها، عامل سوم وابستگی به نفت و عامل چهارم نیز، تصمیمات دولت بوده است.

او افزود: توماس سارجنت، اقتصاددانی است که در سال ۲۰۱۱ برنده جایزه صلح نوبل شده و معتقد است که مردم بر اساس پیش‌بینی‌های آینده، تصمیم گیری می‌کنند. در حالی که در گذشته، تصور می‌شد که مردم بر مبنای نیاز شان تصمیم می‌گیرند و رفتار می‌کنند؛ یعنی، اگر اکنون کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که قیمت مسکن یا ارز دیجیتال در حال افزایش است، مردم در بازار مسکن و ارز دیجیتال، سرمایه‌گذاری می‌کنند.

حسینی ادامه داد: بنابراین، هنر دولت‌ها این است که اقتصاد را قابل پیش بینی کنند. برای اقتصادی ما که قابل پیش‌بینی نیست، در زمانی که سایر شاخص‌های آن مانند محیط کسب و کار ۱۲۶ و شاخص ریسک اعتباری آن ۷ باشد، با ضرب کردن این دو شاخص در یکدیگر، رقم بالایی به دست می‌آید. در شرایطی که شاید شاخص محیط کسب و کار کشور همسایه یعنی ترکیه، بدتر از ایران هم باشد اما چون عدد شاخص ریسک اعتباری آن کمتر است، نتیجه‌ این ضرب برای ترکیه کوچک تر می‌شود و سرمایه‌گذار ترجیح می‌دهد که به جای سرمایه‌گذاری کردن در ایران، در ترکیه سرمایه گذاری کند.

بیشتر بخوانید

• مقایسه صادرات ایران و ترکیه/ ایران بازار ۱۴ کشور همسایه خود را به ترکیه باخت!

او بیان کرد؛ وقتی که اقتصاد در ایران قابل پیش بینی نیست و به دلیل دولتی و نفتی بودن آن، به شدت تحت تاثیر عوامل خارجی قرار می‌گیرد، قطعاً شرایط هم برای سرمایه‌گذار داخلی و هم برای سرمایه‌گذاری خارجی سخت می‌شود. یکی از مهم ترین عواملی که بیشترین لطمه را به ثبات بازار می‌زند، بی ثباتی قوانین و مقررات است. معمولاً وقتی در ایران بر سر محیط کسب و کار بحث می‌شود، همه به مسئله شروع کسب و کار توجه می‌کند، در حالی که باید به شاخص‌های دیگری در اقتصاد کشور ما، برای رقابت با رقبا توجه شود.

سخنگوی اتحادیه فرآورده‌های نفت، گاز و پتروشیمی گفت: به نظر من در اقتصاد ایران، به جای اینکه بیشتر به شروع فعالیت بنگاه‌های جدید توجه شود، باید‌تر به شاخص‌های فضای سرمایه‌گذاری توجه کرد، زیرا مسائلی مانند بی ثباتی قوانین و مقررات است که سرمایه گذار را اذیت می‌کند؛ یعنی به طور مثال، نمی‌داند که آیا باید مواد اولیه را وارد کند یا نکند؟

او گفت: این شرایط بی تأثیر از تحریم نیست. زمانی که دچار مشکل ارزی می‌شویم، بحث پیمان ارزی مطرح می‌شود. نمی‌توان گفت که اگر بحث پیمان ارزی وجود نداشت، چه اتفاقی صورت می‌گرفت. درست در همین شرایط در سال ۹۲، پیمان ارزی را از اقتصاد کشور حذف کردیم. یعنی دقیقا در شرایطی که تحریم بودیم و وضعیت مناسبی نداشتیم.

حسینی در پایان تاکید کرد: در کشور ما، تاکنون سه بار پیمان ارزی گذاشته‌ شده است و این بی ثباتی سبب شده که تعداد صادر کننده ها از مرز مهران از پنج هزار نفر به پانصد صادر کننده کاهش پیدا کند و زمانی که تعداد صادر کننده‌ها کاهش پیدا کند، قطعاً بعضی از بازار‌ها نیز از دست می‌رود.

انتهای پیام/