کاروانسرای تاریخی شاه‌عباسی کرج در غارت زمان/ ثروت و تاریخی که لنگ بی‌مسئولیتی است

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از البرز، کاروانسرای شاه‌عباسی کرج یکی از یادگارهای دوره صفویه در این شهر محسوب می‌شود که از نظر پلان و معماری کاملاً شبیه به دیگر کاروانسراهای این دوره است.

مساحت کل بنای کاروانسرا، ۳۰۰۰ و مساحت حیاط مرکزی آن ۹۰۰ مترمربع عنوان شده و این حیاط درحقیقت فضای میان اتاق های استراحت این کاروانسرا را تشکیل می‌دهد که به سبک معماری متداول در دوران صفویه ساخته شده است.

بیشتر بخوانید

• حفره‌های عجیب پل چند صد ساله کرج/ محل دفن گنج یا تردد‌های مخفیانه؟ + فیلم
• وقتی تورگردشگری جای خود را به گنج یابی می‌دهد/ سرنخی از کاروان گنج یابی در البرز وجود دارد؟

زمان دقیق ساخت کاروانسرای شاه عباسی کرج معلوم نیست اما این کاروانسرا احتمالاً در دوره پادشاهی شاه سلیمان صفوی بین سال‌های ۱۰۷۸ تا ۱۱۰۹ هجری قمری ساخته شده باشد.

اما ماه‌ها است که شهروندان،گردشگران و مشتاقان تاریخ و تمدن هنگام مراجعه به این کاروانسرا به درهای بسته و پلمب شده آن برخورد می‌کنند.

فریدون محمدی، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در این باره به خبرنگار ما گفت: کاروانسرای شاه‌عباسی کرج با رای دادگاه پلمب شده است.

او افزود: این کاروانسرا در اختیار میراث فرهنگی البرز نیست بلکه زیر مجموعه دفتر حفظ و احیای بناهای تاریخی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی قرار دارد که این دفتر نیز اداره کاروانسرا را به صورت پیمانکاری به کانون اتومبیل‌رانی کشور واگذار کرده است.

محمدی گفت: نحوه مدیریت کانون اتومبیل‌رانی در کاروانسرا از قبیل راه‌اندازی رستوران با موسیقی مورد انتقاد ساکنان منازل اطراف کاروانسرا قرار گرفت و موجب شکایت از پیمانکار در دادگاه شد.

او افزود: احداث بنای غیرمجاز در کاروانسرا نیز باعث شد تا پیمانکار در کمیسیون ماده صد شهرداری کرج، بیست میلیارد تومان جریمه شود.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی البرز گفت: اکنون مدت‌ها است که درهای این کاروانسرا به‌روی مراجعه کنندگان بسته است و فقط در هفته صنایع دستی به مدت چند روز با اجازه دادگاه بازگشایی شد.

این‌طور که به‌ نظر می‌رسد نه پیمانکار قصد اداره اصولی کاروانسرای شاه‌عباسی را دارد و نه وزارت میراث فرهنگی حاضر است درخصوص پیمانکارش تجدید نظر کند و کرج مانده و سرمایه‌ای که از دست می‌رود و گذشته‌ای که چشم به راه آینده است.

انتهای پیام/د.خ