باشگاه خبرنگاران جوان گزارش می‌دهد؛
تلخ، مثل تک‌نوازی در خیابان‌های استانبول! / حکایت ناراحت‌کننده از هنرمندانی که حمایت نمی‌شوند
دیگر خبری از دوست و آشنای مشهور نیست؛ ایمان جعفری پویان بدون ارکستر در استانبول تک‌نوازی می‌کند.
حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، حتی اگر هیچ چیز از موسیقی نفهمیم، وقتی به نام خوانندگانی که با او همکاری کرده اند نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که چقدر حرفه‌ای بوده است. نوازندگی در گروهی که خوانندگانش، رضا صادقی و محسن یگانه باشند یا کار در ارکستری که به رهبری مرحوم ناصر چشم آذر روی صحنه برود، کار هر کسی نیست.
طنین ساز‌هایی که میان سر و صدای خواننده گم می‌شود
ایمان جعفری پویان نوازنده ساکسوفون سال‌ها در ایران و سالن‌های مختلف به روی صحنه رفت. سال‌ها نوازندگی کرد، اما شاید صدای سازش میان ساز و آوازهای خوانندگان مشهور گم شد و همه یادشان رفت که او کامل کننده همان قطعه ای است که مدت‌ها در ذهن مردم باقی مانده است.
صدایی که تازه دارد شنیده می‌شود
حالا تصاویری از تک نوازی او منتشر شده که دیگر صدای ساکسوفونش زیر صدای خوانندگان مشهور گم نمی‌شود. حالا طنین صدای سازش در یک کشور اروپایی پیچیده، با این تفاوت که دیگر ارکستری در کنارش نیست و دوستانش اصلا از بداهه نوازی او در خیابان‌های استانبول خبر ندارند.
کات؛ تک نوازی کنار خیابان و جلوی یک لباس فروشی!
ایمان جعفری پویان به ترکیه سفر کرده و روزگاری را سپری می‌کند که با چند سال پیش او قابل مقایسه نیست. به جای اجرا روی استیج تصاویر نوازندگی اش مقابل یک مغازه لباس فروشی کنار خیابان در فضای مجازی دست به دست می‌شود. دیگر نه خبری از دوست و آشنای مشهور این نوازنده است و نه آن‌هایی که همکارش بودند؛ تنها و بدون ارکستر در خیابان تک نوازی می‌کند.
نمی‌شود همه چیز را گردن دولت انداخت؛ موسسات موسیقی کاری کنند
رضا مهدوی نوازنده، فعال فرهنگی و کارشناس حوزه رسانه درباره مهاجرت این نوازنده به ترکیه و شرایط فعالیت او به خبرنگار ما گفت: موضوع حمایت از نوازندگان و فعالان عرصه موسیقی، فقط به دولت بر نمی‌گردد. اینکه دولت در زمینه حمایت از هنرمندان به ویژه در حوزه موسیقی ضعف‌هایی دارد یک بحث جداست. نهاد‌های حاکمیتی مختلف از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طبق قانون اساسی موظف هستند، به موضوع سیاست گذاری در حوزه هنر، نظارت و از آن حمایت کنند. ناگفته نماند که این ارگان‌ها هم می‌گویند، بودجه هایشان کم است و مجلس شورای اسلامی همراهی لازم را برای تامین بودجه انجام نمی‌دهد.
تصمیمات عجیب یا مشاوره‌های غلط؟!
وی افزود: نهاد‌های دیگر مانند حوزه هنری، سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان صدا و سیما و سازمان فرهنگی هنری شهرداری فعالیت موسیقیایی میکنند؛ باید شرح وظایف این ارگان‌ها هم در حوزه حمایت از هنرمندان بررسی شود. بُعد دیگر ماجرا این است که هر هنرمند دچار تغییرات روحی، عاطفی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی می شود. هر هنرمند تحت تاثیر شرایط زندگی تصمیماتی می‌گیرد. مثلا ممکن است، مشاوران یک هنرمند به او بگویند که در خارج از کشور درآمد بیشتری می‌تواند کسب کند؛ یا هنرمندی دیگر تصور کند، آزادی‌هایی که در اینجا ندارد در خارج از کشور خواهد داشت. این یک موضوع کاملا طبیعی است. مهاجرت می‌تواند مقطعی، طولانی مدت و همیشگی باشد.
موسسات موسیقی با درآمد‌های میلیاردی و خوانندگان معروف، الان کجا هستند؟
این کارشناس موسیقی و رسانه درباره انتشار تصاویری از نوازندگی خیابانی ایمان جعفری پویان اظهار کرد: وی نوازنده برجسته ای است. جعفری پویان با خوانندگان معروفی کار و کنسرت برگزار می‌کرد. طبیعتا این نوازنده در فعالیت هایش با شرکتهای موسیقی نیز همکاری داشته است. باید این شرکت‌ها در این شرایط از وی حمایت کنند. شرکت‌هایی هستند که در دوران کرونایی به مدیران، کارکنان و هنرمندان برجسته شان حقوق می‌دهند. شاید این حمایت شرکت‌ها فقط ازخوانندگان برجسته است. نوازندگان برجسته‌ای مانند ایمان جعفری پویان باید جایگاهشان در ارکستر ملی ایران، ارکستر سمفونیک تهران یا ارکستر خوانندگان مشهور پاپ باشد. قطعا خوانندگان و شرکت‌هایی که درآمد‌های میلیاردی دارند باید در این اوقات هوای هنرمندان را داشته باشند.
کرونا هم نبود، هنرمندان وضعیت خوبی نداشتند
مهدوی ادامه داد: هنرمندان خارج از دوران کرونایی، در طول زندگی، فشار‌های فراوانی مالی را تحمل میکنند. متاسفانه همه فکر میکنند موسیقی یک هنر لوکس است و هنرمندان درآمد فراوانی کسب میکنند. کمتر از ۱۰ درصدِ هنرمندان موسیقی کلاسیک و سنتی به هنرمندان شاخص و مشهوری تبدیل می‌شوند. این افراد عموما با خوانندگان همکاری میکنند. بیشتر این هنرمندان با معلمی زندگی خود را سپری میکنند. بیش از ۹۰ درصدِ جامعه هنری در شرایط سخت زندگی میکنند. موسیقی دانان محلی در فقر، روز را شب میکنند. خیلی از این افراد خانه و محل سکونت مناسبی ندارند.
باید رویکرد به هنر تغییر کند
دولت باید با استخدام یا پرداخت حقوق ماهیانه از هنرمندان شاخص حمایت کند. در کشور‌های پیشرفته حمایت از هنرمندان اینگونه است. تعداد هنرمندان در کل کشور ما آنچنان نیست. اگر برنامه ریزی درست صورت گیرد و تخصیص منابع مالی باید درست باشد، چرا جشنواره موسیقی فجر باید در فقر بودجه برگزار شود؟ باید رویکرد به هنر بهتر شود. شاید برخی بگویند همین هزینه جشنواره را باید صرف هنرمندان کنند. اگر اینگونه باشد هیچ حرکتی در فرهنگ صورت نمی‌گیرد. باید هرچیز جای خودش باشد.
بیشتر بخوانید
در خیلی از وزارتخانه‌ها بودجه هدر می‌رود
در خیلی از وزارتخانه‌ها بودجه‌ها هدر می‌رود. وزارت فرهنگ باید حق خود و هنرمندان را از دولت به درستی مطالبه کند. باید یک تعادل درستی در صرف بودجه‌ها اتفاق بیفتد. مسئولان بالا دستی باید بازنگری دوباره‌ای به هنر داشته باشد. با گذشت سال‌های متمادی، همه چیز از بین می‌رود و تنها چیزی که باقی می‌ماند فرهنگ و هنر است.
یادداشت از علی کریمی
انتهای پیام/
