کلاس‌های آنلاین مهد کودک نباید برگزار شود
یک مشاوره کودک گفت: در گزارشی که مدیر موسسه ملی بهداشت روان و علوم اعصاب ارائه کرده بود، به وضوح گفته شده است که کلاس‌های آنلاین برای کودکان تا سن ۶ سال نباید انجام شود.
سمیه ولیخانی، مشاوره کودک در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان گفت: شیوع coronavirus باعث اختلال در سال تحصیلی هزاران مدرسه و مهدکودک شد، در این بین ایده مهدکودک آنلاین یا مجازی بیش از پیش مطرح و اجرا شد، اما کارشناسان نگران هستند، به طور مثال در گزارشی که مدیر موسسه ملی بهداشت روان و علوم اعصاب (نیمانز) ارائه کرده بود، به وضوح گفته شده است که کلاس‌های آنلاین برای کودکان تا سن ۶ سال نباید انجام شود.
او ادامه داد: کودکان خردسال از آموزش مبتنی بر صفحه به طور بهینه یاد نمی‌گیرند. بچه‌ها از طریق فعالیت یاد می‌گیرند. آن‌ها برای یادگیری از بدن، ذهن و تمام حواس خود استفاده می‌کنند. آن‌ها مفاهیم را از طریق تجربیات مفید با مواد در فضای سه بعدی می‌آموزند. کودکان با فعالیت و بازی خود و تعامل آن‌ها با همسالان و معلمان، کودکان به مرور زمان ایده‌های خود را می‌سازند.
این مشاور کودک ادامه داد:اگرچه تأثیرات منفی تلویزیون و فیلم بر روی کودکان بسیار کوچک به خوبی درک شده است، اما اکنون نگرانی بیشتر جامعه در مورد تأثیر دستگاه‌های موبایل بر مغز پیش دبستانی‌ها است، همچنین محققان هشدار دادند که استفاده از رایانه لوحی یا تلفن هوشمند برای کودک می‌تواند برای "رشد عاطفی اجتماعی" آن‌ها مضر باشد.
ولیخانی افزود:در حالت ایده آل، فرصت‌های یادگیری اولیه کودکان از طریق احساسات، چگونگی دوست داشتن و همراهی با سایر کودکان حاصل می‌گردد که این تجربیات یادگیری را نمی‌توان در یک محیط آنلاین تکرار کرد، شانون رایلی-آایرز معتقد است برنامه‌های آنلاین می‌توانند "مهارت‌های ساده" را افزایش دهند (مانند دانستن الفبای، امکان شمارش و تشخیص رنگ‌ها که سریع، راحت و با تکرار قابل درک هستند) اما وقتی صحبت از مهارت‌های پیچیده‌تر و مفاهیم غیر آکادمیک، مانند خود تنظیم، زبان شفاهی و خودآگاهی میشود، کمبود آن‌ها احساس میشود. برنامه‌های مجازی کودک را از فرصت کشف محروم می‌کنند.
او با اشاره به ابنکه حضور کودکان در کلاس مجازی با تماشای تلوزیون یابازی با موبایل تفاوتی ندارد ادامه داد:کودکان در پیش دبستانی آنلاین همکلاسی ندارند که بتوانند از آن‌ها بیاموزند. این تعامل برای رشد بسیار مهم است، زیرا کودکان سایر کودکان را مشاهده و تقلید می‌کنند و مشاهدات خود را برای درک هنجار‌ها برای رفتار مناسب به کار می‌گیرند.
این مشاور کود تصریح کرد:کودک خردسال برای ایجاد ایده‌های انتزاعی به تجربیات بدنی (و نه مجازی) نیاز دارد. هیچ توضیحی در مورد یک کره نمی‌تواند با برگزاری و چرخاندن آن برابر باشد. بهترین راه برای یک کودک ۳ ساله برای دیدن اینکه آیا جسم شناور است با انداختن آن در آب است.
ولیخانی ادامه داد:راه حل‌های آنلاین و مجازی همچنین نمی‌توانند نقش اقتصادی مثبتی را در پی داشته باشد. مهدکودک حضوری می‌تواند مشارکت نیروی کار مادر را تقویت کند، در حالی که عدم حضور کودکان در مهد می‌تواند بسیاری از زنان را وادار به ترک شغل خود کند. به عبارت دیگر، اگر مادر در خانه نظارت بر پیش دبستانی آنلاین داشته باشد، نمی‌تواند به سر کار برود.
اودر پایان گفت:مهد کودک آنلاین شکاف آموزشی را به صورت کاذب میبندد در حالی شکاف عمیقتری را به اسم شکاف عدالت باز می‌کند چرا که همه کودکان با هر سطح اقتصادی امکان دسترسی ندارندو شاید بزرگتر از این شکاف، شکاف عاطفی باشد که در قبال نقش معلم یا مربی گرفتن مادر در این پروسه مجازی صورت می‌گیرد.
او ادامه داد: کودکان خردسال از آموزش مبتنی بر صفحه به طور بهینه یاد نمی‌گیرند. بچه‌ها از طریق فعالیت یاد می‌گیرند. آن‌ها برای یادگیری از بدن، ذهن و تمام حواس خود استفاده می‌کنند. آن‌ها مفاهیم را از طریق تجربیات مفید با مواد در فضای سه بعدی می‌آموزند. کودکان با فعالیت و بازی خود و تعامل آن‌ها با همسالان و معلمان، کودکان به مرور زمان ایده‌های خود را می‌سازند.
این مشاور کودک ادامه داد:اگرچه تأثیرات منفی تلویزیون و فیلم بر روی کودکان بسیار کوچک به خوبی درک شده است، اما اکنون نگرانی بیشتر جامعه در مورد تأثیر دستگاه‌های موبایل بر مغز پیش دبستانی‌ها است، همچنین محققان هشدار دادند که استفاده از رایانه لوحی یا تلفن هوشمند برای کودک می‌تواند برای "رشد عاطفی اجتماعی" آن‌ها مضر باشد.
ولیخانی افزود:در حالت ایده آل، فرصت‌های یادگیری اولیه کودکان از طریق احساسات، چگونگی دوست داشتن و همراهی با سایر کودکان حاصل می‌گردد که این تجربیات یادگیری را نمی‌توان در یک محیط آنلاین تکرار کرد، شانون رایلی-آایرز معتقد است برنامه‌های آنلاین می‌توانند "مهارت‌های ساده" را افزایش دهند (مانند دانستن الفبای، امکان شمارش و تشخیص رنگ‌ها که سریع، راحت و با تکرار قابل درک هستند) اما وقتی صحبت از مهارت‌های پیچیده‌تر و مفاهیم غیر آکادمیک، مانند خود تنظیم، زبان شفاهی و خودآگاهی میشود، کمبود آن‌ها احساس میشود. برنامه‌های مجازی کودک را از فرصت کشف محروم می‌کنند.
او با اشاره به ابنکه حضور کودکان در کلاس مجازی با تماشای تلوزیون یابازی با موبایل تفاوتی ندارد ادامه داد:کودکان در پیش دبستانی آنلاین همکلاسی ندارند که بتوانند از آن‌ها بیاموزند. این تعامل برای رشد بسیار مهم است، زیرا کودکان سایر کودکان را مشاهده و تقلید می‌کنند و مشاهدات خود را برای درک هنجار‌ها برای رفتار مناسب به کار می‌گیرند.
این مشاور کود تصریح کرد:کودک خردسال برای ایجاد ایده‌های انتزاعی به تجربیات بدنی (و نه مجازی) نیاز دارد. هیچ توضیحی در مورد یک کره نمی‌تواند با برگزاری و چرخاندن آن برابر باشد. بهترین راه برای یک کودک ۳ ساله برای دیدن اینکه آیا جسم شناور است با انداختن آن در آب است.
ولیخانی ادامه داد:راه حل‌های آنلاین و مجازی همچنین نمی‌توانند نقش اقتصادی مثبتی را در پی داشته باشد. مهدکودک حضوری می‌تواند مشارکت نیروی کار مادر را تقویت کند، در حالی که عدم حضور کودکان در مهد می‌تواند بسیاری از زنان را وادار به ترک شغل خود کند. به عبارت دیگر، اگر مادر در خانه نظارت بر پیش دبستانی آنلاین داشته باشد، نمی‌تواند به سر کار برود.
اودر پایان گفت:مهد کودک آنلاین شکاف آموزشی را به صورت کاذب میبندد در حالی شکاف عمیقتری را به اسم شکاف عدالت باز می‌کند چرا که همه کودکان با هر سطح اقتصادی امکان دسترسی ندارندو شاید بزرگتر از این شکاف، شکاف عاطفی باشد که در قبال نقش معلم یا مربی گرفتن مادر در این پروسه مجازی صورت می‌گیرد.
انتخای پیام/ش
