واکنش غرب به مناقشه خاورمیانه را می‌توان «سیاست شرودینگر» نامید

گاردین می‌نویسد، حمایت نخبگان سیاسی لیبرال انگلیسی-آمریکایی از اقدامات اسرائیل در نوار غزه، نشانه ضعف آن است.

زمانی که سیاستمداران لیبرال از درخواست آتش بس یا حداقل کاهش حمایت از حملات اسرائیل به غزه امتناع می‌ورزند، بسیار عجیب است. به نظر می‌رسد که آن‌ها راه خود را گم کرده اند و «پای راست نمی‌داند پای چپ چه می‌کند».

از کایر استارمر، رئیس حزب کارگر انگلیس پرسیده شد که آیا قطع آب و محاصره مواد غذایی مشمول قوانین بین‌المللی است یا خیر، که وی «این حملات را دفاع اسرائیل از خودش» اعلام کرد؛ و بلافاصله حزب خودش سخنان او را رد می‌کند و ادعا می‌کند که او هرگز چنین چیزی نگفته است.

استارمر همچنین اطمینان می‌دهد که حزب کارگر قصد ندارد فلسطین را به طور یکجانبه به رسمیت بشناسد. در ادامه، دیوید لامی می‌گوید که حزب در حال آماده شدن برای بررسی این موضوع است.

این تناقضات زمانی آشکار می‌شوند که سیاستمداران از سرنوشت غیرنظامیان در نوار غزه "نگران" می‌شوند، در حالی که بدون قید و شرط از اقدامات اسرائیل حمایت می‌کنند.

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده گفت که رویداد‌های ۷ اکتبر نمی‌تواند مجوزی برای "اقدامات غیرانسانی" اسرائیل باشد. در عین حال، کاخ سفید تاکنون دو بار تسلیحات اضافی در اختیار اسرائیل قرار داده است.

این تجلی مواضع چندگانه را می‌توان «سیاست شرودینگر» نامید. حوادث خاورمیانه کاستی‌های مدل سیاسی غرب را آشکار کرده است و واکنش به وضعیت غزه یک نقطه قوت نیست، بلکه یک ضعف است.