۴ جوان ایرانی که مزارشان در وادی الاسلام است + تصاویر

 این روزها زائران اربعین حسینی که در مسیر نجف ـ کربلا هستند، می‌توانند زائر مزار شهدای مدافع حرمی باشند که سال ۱۳۸۳ مقابل متجاوزان آمریکایی ایستادند. ‌مدافعان حرمی که جزو اولین نیروهای مقاومت شیعه، برای دفاع از حریم اهل بیت(ع) در عراقِ پس از صدام بودند.  

این جوانان غیرتمند کشورمان که تاب و تحمل هتک حرمت به حریم اهل بیت(ع) را نداشتند، خود را به جمع مدافعان حرم رسانده و در کنار شیعیان عراق به مقابله با متجاوزان پرداختند و چهار تن از این مدافعان حرم علوی، به نام‌های «احمد کریمی»، «علی نیسیانی»، «داوود اسماعیلی» و «محمد حسین‌خفانی» در نبرد رودررو با اشغالگران آمریکایی به شهادت رسیدند و پیکر مطهرشان در قبرستان وادی‌السلام نجف به خاک سپرده شدند. مختصری از زندگی این شهدای مدافع حرم را بخوانید.

شهید مدافع حرمی که بعد از ۲۰ سال خانواده‌اش شناسایی شدند

شهید مدافع حرم علوی «احمد کریمی» متولد ۱۳۵۰ است که در سال پایانی جنگ تحمیلی و در ۱۶ سالگی داوطلبانه به جبهه اعزام شده بود. پس از سقوط رژیم صدام و اشغال عراق توسط آمریکا و متحدانش به سال ۱۳۸۲، در روز تاسوعای همان سال عازم عتبات عالیات شده و پس از زیارت اهل بیت(ع)، به صف مدافعان مردمی حرم در شهر کربلا و سپس در نجف و کوفه می‌پیوندد.

شهید مدافع حرم «احمد کریمی»

در اولین روزهای حضور شهید کریمی در شهر کوفه، در حالی‌ که تانک‌های آمریکایی مدافعان را زمینگیر کرده بودند، احمد کریمی از سنگرش خارج می‌شود و خود را مقابل تانک آمریکایی در فاصله‌ای نزدیک می‌رساند و تانک آمریکایی را هدف قرار می‌دهد. او با اولین شلیک آن را منهدم می‌کند. این مدافع حرم پس از چند شلیک دیگر از ناحیه سینه مورد اصابت گلوله‌‌های بالگرد آمریکایی قرار می‌گیرد و در تاریخ ۸ اردیبهشت ۱۳۸۳ به شهادت می‌رسد.

بیشتربخوانید

• شهیدی که سال‌ها قبل از شهادتش مراقب محل دفنش بود

همرزمان عراقی شهید احمد کریمی پیکر مطهرش را در قطعه شهدای قبرستان وادی‌السلام دفن می‌کنند. اما به دلیل نبود اطلاعات کافی از وی، امکان اطلاع‌رسانی به خانواده این شهید میسر نمی‌شود و تنها سرنخ شناسایی احمد کریمی، عکس بی‌کیفیتی بود که همرزمانش، از روی کارت نظام وظیفه او گرفته و آن را در کنار عکس سایر شهدای دفاع از حرم امیرالمومنین(ع)، در مقابل مسجد کوفه نصب کردند.

خانواده این شهید تا سال ۱۴۰۲ شناسایی نشده بود؛ تا اینکه «هاشم اسدی» از جانبازان مدافع حرم علوی طی گفت‌وگویی در برنامه تلویزیونی «بدون تعارف» همان عکس بی‌کیفیت از شهید احمد کریمی را نشان می‌دهد. بعد از پخش این برنامه تلویزیونی، برادرِ شهید کریمی با برنامه تماس می‌گیرد و با ارائه مدارک و تطبیق قرائن و شواهد، معلوم می‌شود، مادر پیر این شهید سرافراز، همچنان چشم انتظار بازگشت فرزندش بوده و خانواده از شهادت و تدفین وی در قبرستان وادی‌السلام بی‌اطلاع بوده‌اند.

زائری که ایستاد تا از حرم دفاع کند

پس از سرنگون شدن رژیم صدام و ایجاد فرصت زیارت عتبات عالیات برای ایرانی‌ها، شهید «علی نیسیانی» به همراه همسر و ۵ فرزندش راهی زیارت می‌شوند. حضور این خانواده در شهر کربلا، با حمله و هتک حرمت حرم اباعبدالله(ع) و حضرت عباس‌ (ع) توسط نیروهای اشغالگر آمریکایی مصادف می‌شود و علی نیسیانی که تحمل هتک حرمت حریم اهل بیت(ع) را نداشته، همسر و فرزندانش را راهی ایران می‌کند و خودش به مدافعان حرم ملحق می‌شود.

شهید «علی نیسیانی»

در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۳ شهید نیسیانی به همراه گروهی از مدافعان حرم در نبردی نابرابر از صبح تا بعدازظهر از ورود تانک‌های متجاوزان آمریکایی به محدوده حرم امام حسین(ع) جلوگیری می‌کنند و پس از عقب راندن دشمن، برای ادای نماز و استراحت به یک مسجد می‌روند. نماز را که می‌خوانند، همه اعضای گروه از فرط خستگی می‌خوابند! اما علی نیسیانی از مسجد بیرون می‌رود تا آن اطراف را مراقبت کند. در همان لحظه متوجه تانکی می‌شود که به سمت مسجد می‌آید. بلافاصله به داخل مسجد برمی‌گردد و پس از مطلع کردن همرزمانش، با آرپی‌جی به سمت تانک نشانه می‌گیرد، اما شلیک او و تانک دشمن همزمان می‌شود و او به فیض شهادت می‌رسد.

همرزمانش، پیکر مطهر او را در غربت و دور از خانواده به نجف منتقل و در قبرستان وادی‌السلام در کنار شهدای مدافع حرم عراقی، به خاک می‌سپارند و خبر شهادت و خاکسپاری او در نجف را تلفنی به خانواده چشم انتظارش اطلاع می‌دهند.

مدافع حرمی که می‌گفت می‌خواهم مثل امام حسین(ع) شهید شوم

یکی دیگر از شهدای مدافع حرم که در سال ۱۳۸۳ در جنگ با اشغالگران آمریکایی به شهادت رسید، شهید «داوود اسماعیلی» است. این مدافع حرم در شلیک گلوله مستقیم تانک آمریکایی به ناحیه سر به شهادت رسید و همرزمش به نام «هاشم اسدی» که در کنارش بود، یک دست و دو پایش قطع شد.

شهید «داوود اسماعیلی»

 «هاشم اسدی» درباره روز ۲۳ مرداد ۱۳۸۳ می‌گوید: شهر در محاصره بود، گنبد حرم مطهر مورد اصابت گلوله متجاوزان قرار گرفته بود و علمای معظم شیعه اعلام عزای عمومی کرده بودند. آسمان نجف و فراز حرم امیرالمؤمنین(ع) جولانگاه بالگردهای آپاچی و هواپیماهای جنگنده‌ آمریکایی شده بود و بازار نجف در آتش می‌سوخت. شب قبل از شهادت داوود، از او پرسیدم: دوست داری چگونه شهید شوی؟ او گفت: دوست دارم مثل اباعبدالله(ع) بی‌سر شوم و مثل حضرت زهرا(س) غریبانه دفنم کنند.

وی ادامه می‌دهد: صبح روز ۲۳ مرداد ۸۳ بلندگوهای حرم اعلام کردند که تانک‌های متجاوز آمریکایی از سمت وادی‌السلام در حال پیشروی هستند. با دوستان ایرانی حرکت کردیم به سمت وادی‌السلام. به داوود گفتم: تو که سلاح نداری، برای چه می‌آیی جلو؟! گفت: اگر سلاح از دست شما افتاد، من برمی‌دارم. خود را به وادی‌السلام رساندیم و پس از مدتی درگیری و مقاومت، گروه ما مورد اصابت گلوله تانک قرار گرفت و من بعد از اصابت ترکش‌های متعدد به بدنم بیهوش شدم و زمانی که در حرم امیرالمؤمنین(ع) داشتند زخم‌هایم را پانسمان می‌کردند به هوش آمدم.

ابوالقاسم (از مدافعان ایرانی) بالای سرم آمد. پرسیدم: چی شد ابوالقاسم؟ گفت: داوود شهید شده و از سرش چیزی پیدا نکردیم. گفتم این چیزی بود که خودش می‌خواست. پیکر مطهر این شهید در وادی‌السلام به خاک سپرده شد.

نبرد حماسی جوان ۲۲ ساله ایرانی از کوفه تا نجف

شهید «محمد حسین‌خفانی» متولد ۱۳۶۰ از شهر اهواز، یکی دیگر از شهدای مدافع حرم علوی است که  در پی هتک حرمت حرم امیرالمومنین(ع) توسط اشغالگران آمریکایی در سال ۱۳۸۳، خود را به جمع مدافعان حرم از شیعیان عراق می‌رساند.

شهید «محمد حسین‌خفانی»

باتوجه به اینکه نیروهای آمریکایی شهرهای عراق را محاصره کرده بودند، این جوان ۲۲ ساله به همراه جوانان عراقی از کوفه تا نجف با نیروهای آمریکایی جنگیدند و پیشروی کردند و سرانجام، محمد در ۲۷ مرداد ماه ۱۳۸۳ پس از یک نبردی حماسی به شهادت رسید و پیکر مطهرش در قطعه شهدای قبرستان وادی‌السلام آرام گرفت. 

منبع: فارس