شهاب سنگی که درک ما را از منظومه شمسی متحول می‌کند

دانشمند منشا یک شهاب سنگ که به سلامت به زمین رسیده است را به ابرهای دوردستی از ستاره‌های دنباله دارنسبت داده است که تصور نمی‌شود هیچ ماده سنگی در آن‌ها وجود داشته باشد.

در ۲۲ فوریه سال ۲۰۲۱، در ساعت ۶:۲۳ صبح به وقت محلی، یک گلوله آتشین در آسمان آلبرتا در کانادا مشاهده می شود. به نظر می‌رسید این شهاب سنگ به اندازه یک گریپ فروت است، وزن آن حدود ۲ کیلوگرم بود و با توجه به نحوه تکه تکه شدن و پخش شدن آن در قالب قطعات کوچکتر مشخص بود از سنگ ساخته شده است.

بسیار واقعی این شهاب سنگ زمانی است که از کجا آمده است. در میان دوربین هایی که این رویداد را شکار کردند، برخی در قالب شبکه های به نام رصدخانه شهاب سنگ های آتشین جهانی (GFO) کار می کنند، که به طور خاص برای جستجوی این شهاب سنگ ها طراحی شده است و می توان مسیر حرکت و نقطه مبدا آن را ایجاد کرد. محاسبه کننده. این نوع شهاب سنگ معمولاً از کمربند سیارکی بین مریخ و مسئول یا حتی نزدیکتر به زمین می‌آید.

اما در این مورد، محققان متوجه شدند که گوی آتشین مذکور سفر بسیار طولانی تری داشته است. طبق محاسبات آن‌ها این شهاب سنگ از ابر اورت به سمت زمین کرده بود، مجموعه عظیمی از اجرام یخی که منظومه شمسی را احاطه کرده است. این جایی است که تصور می‌شود دنباله دار‌های طولانی از آن مدت سرچشمه می‌گیرند.

مدل‌های کنونی برای شکل‌گیری ابر اورت نشان می‌دهد که این ابر در محلی بسیار نزدیک‌تر به خورشید شکل گرفته و باقیمانده‌ای از روزگار تولد سیارات منظومه شمسی است. با گذشت زمان، نفوذ گرانشی مشتری و دیگر سیارات بزرگ همه این ابر‌ها را به فاصله کنونی یعنی حدود ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰۰ برابر فاصله بین خورشید و زمین رسانده است. با این حال، این مدل پیش‌بینی می‌کند که ابر‌های اورت باید از یخ ساخته شده باشند، نه سنگ‌هایی مشابه با این گلوله آتشین مشاهده شده.

دنیس ویدا، نویسنده این مطالعه گفت: این کشف مدل کاملاً متفاوت از شکل‌گیری منظومه شمسی را به ذهن متبادر می‌کند، مدلی که ثابت می‌کند قابل‌توجهی از مواد سنگی با اجرام یخی درون ابر اورت وجود دارد. این نتیجه با مدل‌های شکل‌گیری منظومه شمسی که در حال حاضر مورد علاقه است، کاملا متفاوت بوده و این یک تغییر کامل است.