سازمان ملل خواستار کاهش محدودیت‌های بانکی در افغانستان شد

دیده‌بان حقوق بشر سازمان ملل متحد امروز اعلام کرد که به توافقی فوری نیاز است تا دوباره به مردم افغانستان فرصت فعالیت اقتصادی داده شود.

دیدبان حقوق بشر در عین حال گفته است که رئیس طالبان باید بدانند که سابقه آنان در زمینه‌ حقوق بشر امید برای دستیابی به هرگونه توافق برای حل بحران بانکی افغانستان را مختل می‌کند.

جان سیفتون، محقق سازمان دیده‌بان حقوق بشر در آسیا، گفت: «بحران عمیق گرسنگی و صحی برای مردم افغانستان حاد است و ناشی از یک بحران بانکی می‌باشد.»

چندین دولت از جمله آمریکا و بانک جهانی، دارایی‌های بانک مرکزی افغانستان را پس از به قدرت رسیدن طالبان از یک سال گذشته مسدود کردند.

آمریکا و برخی متحدانش نیز تحریم‌هایی را بر طالبان وضع کرده‌اند که فشار ناشی از این تحریم‌ها را مردم عادی تحمل می‌کنند.

به گفته فعالان حقوق بشر، این کشور با بحران نقدینگی جدی و کمبود پول مواجه است. بنابراین، کسب‌ و کارها، سازمان‌‌های بشردوستانه و بانک ‌های خصوصی تنها می‌‌توانند تا حد بسیار محدودی فعالیت کنند.

سیفتون گزارش تازه این سازمان در مورد بحران گرسنگی در افغانستان را در توئیترش نشر کرده و نوشته است: نیمی از جمعیت در سطح سوم، یعنی «بحران» و یا سطح چهارم، یعنی «اضطراری» از ناامنی غذایی هستند.»

سیفتون گفته است: «بیش از یک میلیون کودک زیر پنج سال دچار سوءتغذیه حاد طولانی مدت هستند؛ حتی اگر زنده بمانند، با مشکلات صحی قابل توجهی از جمله کوتاهی قد مواجه خواهند شد.»

در عین حال، میلیون‌ها نفر شغل خود را از دست داده‌اند؛ زیرا کمک کنندگان خارجی به میزان قابل توجهی بودجه خود را برای آموزش، صحت و سایر زمینه‌های مهم کاهش داده‌اند.

براساس آمار سازمان ملل متحد، تقریبا نیمی از مردم افغانستان از گرسنگی رنج می‌برند. دیده‌بان حقوق بشر گفت که نزدیک به ۹۰ درصد از کل افغان‌ها از ماه آگست سال گذشته تا کنون به نوعی غذای کافی ندارند.

به نقل از گزارش دیده‌بان حقوق بشر، طالبان همچنان خواسته‌های کلیدی دولت‌ها مبنی بر برکناری مقامات تحریم‌شده از ریاست بانک مرکزی و تغییر موضع مبنی بر منع تحصیل دختران و زنان را انجام نداده‌است.

سیفتون گفته‌است: «میلیون‌ها افغان گرسنه در واقعیت وحشتناکی زندگی می‌کنند که غذا را در بازار می‌بینند و نمی‌توانند آن را بخرند.» در عین حال تورم و افزایش قیمت‌ها باعث شده است که هزینه غذا و گرسنگی به شدت افزایش یابد.