ماده شیمیایی باتری های الکتریکی، پرواز پاک موشک ها را ممکن می کند
محققان تحقیقی را درخصوص استفاده از آمونیاک بوران برای پرتاب موشک ها به فضا آغاز کرده اند.
تیمی از محققان دانشگاه کالیفرنیا کشف کرده‌اند که آمونیوم بوران، یک ماده شیمیایی که در حال حاضر برای ذخیره هیدروژن در سلول‌های سوختی که وسایل نقلیه الکتریکی را تامین می‌کند، استفاده می‌شود، ممکن است سوخت پاکی برای پرتاب موشک‌ها و ماهواره‌ها باشد.
به گزارش interestingengineering؛ این اولین باری است که محققان ثابت کرده‌اند می‌توان از آمونیوم بوران برای تامین انرژی موشک‌ها و همچنین خودرو‌های الکتریکی استفاده کرد. بر اساس این مطالعه، این ماده شیمیایی همچنین دارای مزایای مختلفی نسبت به سایر انواع سوخت موشک از جمله انرژی بیشتر، کاهش هزینه و عدم نیاز به ذخیره سازی منجمد است.
بردن سوخت از خیابان‌ها به استراتوسفر
بسته به سوخت مورد استفاده، پرتاب موشکی که ما را به ماه و فراتر از آن می‌برد، می‌تواند مقادیر زیادی دوده را به لایه‌های بالایی جو پرتاب کند. در واقع، سوخت‌های موشکی که اغلب مورد استفاده قرار می‌گیرند، مبتنی بر هیدروکربن هستند و به عنوان اثرات مخرب زیست محیطی شناخته شده‌اند. به عنوان مثال، آن‌ها می‌توانند خاک را آلوده کنند، باعث سرطان شوند و باعث ظهور باران‌های اسیدی، سوراخ‌های ازن و گاز‌های گلخانه‌ای مانند CO۲ نیز باشند.
از سوی دیگر، آمونیوم بوران در حال حاضر برای ذخیره هیدروژن در سلول‌های سوختی که وسایل نقلیه الکتریکی را تامین می‌کنند، استفاده می‌شود و محققان دریافته‌اند که ترکیبی از بور-هیدروژن می‌تواند انرژی کافی برای پرتاب موشک را فراهم کند. برخلاف متداول‌ترین سوخت‌های موشکی، بوران آمونیوم پس از سوختن، ترکیبات خوش‌خیم اکسید بور و آب را ساطع می‌کند و به گفته محققان که این مطالعه را در مجله شیمی فیزیک C منتشر کرده‌اند، برای بدن کمتر ضرر دارند.
آمونیوم بوران، سوخت پاک تر برای موشک ها
در این مطالعه، محققان ذرات بسیار کوچک و در مقیاس نانو از آمونیوم بوران را توسعه دادند. در مقایسه با سوخت‌های هیدروکربنی، آمونیوم بوران انرژی بیشتری آزاد می‌کند، که می‌تواند منجر به صرفه جویی در هزینه شود، زیرا کمتر از آن برای تامین انرژی همان سفر مورد نیاز است. سوخت در دمای اتاق پایدار و در برابر حرارت مقاوم است. علاوه بر این، در شرایط بسیار مرطوب، می‌تواند در طول یک ماه کاهش یابد.
محققان بیان کردند که شیمی پایه‌ای را که این ترکیب سوخت و اکسید کننده را می‌سازد، کشف کرده اند و از دیدن عملکرد آن در مقیاس بزرگتر هیجان زده هستند. آن‌ها همچنین در حال بررسی چگونگی پیری ذرات آمونیوم بوران با اندازه‌های مختلف در شرایط مختلف و همچنین تحقیق در مورد تکنیک‌هایی برای محصور کردن ذرات سوخت در یک پوشش محافظ برای بهبود پایداری آن‌ها در شرایط مرطوب هستند.
بیشتر بخوانید
