مروری بر اپیدمی بیانیه نویسی در فوتبال ایران/ حواشی چگونه متون را خدشه دار می‌کنند؟
در سال‌های گذشته باشگاه‌های لیگ برتری و افراد منتسب به آن‌ها به دلایل مختلف رو به بیانیه نویسی آورده اند.
به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، چند فصلی است که بیانیه نویسی در لیگ برتر فوتبال رواج یافته است و این کار برای باشگاه‌ها و افراد منتسب به آن‌ها از جمله سرمربیان تبدیل به رویه‌ای معمول و طبیعی شده است.
شرایط میزبانی، اقدامات عجیب باشگاه و رفتار‌های بازیکنان و نیمکت نشینان تیم‌ها قبل، حین و پس از بازی‌ها در کنار مسائلی چون اشتباهات داوری، شعار‌های روی سکو‌ها و مصاحبه‌های جنجالی مسئولان و بازیکنان درباره رقبا این بهانه را به باشگاه‌ها داده است تا به بیانیه نویسی رو بیاورند.
بیانیه نویسی برای برخی از باشگاه‌ها به قدری مهم است که برای به کرسی نشاندن حرف خود از این طریق، دست به استخدام مدیران رسانه و روابط عمومی ماهر و سخنوری می‌زنند. حتی سهیل مهدی، مسئول کمیته مسابقات لیگ برتر از برگزاری جلسه بیانیه نویسی در باشگاه خبر داده است. گویی این کار به اندازه‌ای برای باشگاه‌ها مهم شده است که به گفته مسئول کمیته مسابقات لیگ برتر آن‌ها در کنار جلسات آنالیز فنی، جلساتی هم برای بیانیه نویسی برگزار می‌کنند.
البته صدور بیانیه همیشه هم بد نیست و نباید در این زمینه حکم کلی داد. به عنوان نمونه مسعود شجاعی و سید جلال حسینی، کاپیتان‌های تراکتور و پرسپولیس پیش از دیدار ۲ تیم در لیگ برتر، با انتشار پُستی اینستاگرامی که به مثابه بیانیه بود، از هواداران ۲ تیم خواستند انرژی خود را صرف تشویق تیم‌هایشان کنند و از سر دادن هر گونه شعار غیر ورزشی و تفرقه آمیز خودداری کنند. توافق کاپیتان‌های پرسپولیس و تراکتور بر این بود که در صورتی که شعار‌های توهین آمیز و تفرقه آمیز از سوی هواداران هر یک از ۲ تیم سر داده شود، طبق مقررات صریح فیفا کاپیتان‌ها بازی را متوقف کنند.
بیشتر بخوانید
- بیانیه باشگاه پرسپولیس در مورد اتفاقات اخیر در اصفهان
- بیانیه سپاهان در واکنش به مورد حمله قرار گرفتن اتوبوس پرسپولیس
در بازی‌های بزرگ و حساسی مانند تقابل‌های پرسپولیس و سپاهان هم که در این سال‌ها پرتنش‌ترین بازی لیگ برتر بوده، بیانیه نوشتن از نان شب واجب‌تر بوده است و ۲ باشگاه بیرون از مستطیل سبز در این زمینه هم رقابت تنگاتنگی با هم داشته اند.
این بیانیه‌ها در این مدت بیشتر نفرت پراکنی طرفین علیه یکدیگر و متشنج‌تر شدن جو سکو‌ها را در پی داشته اند. حتی تلاش‌های ۲ باشگاه برای جلوگیری از اتفاقات و درگیری‌های تلخ گذشته نتیجه چندانی نداشتند و هواداران تحت تاثیر کنایه‌های موجود در بیانیه‌ها تمام مشترکات ملی و دینی خود را فراموش کردند؛ جنگی میان آن‌ها در گرفت که جز ۲ جبهه شکست خورده سرخ و زرد، طرف دیگری در آن وجود نداشت.
باشگاه ها از سر ناچاری رو به بیانیه نویسی می آورند
علی لطیفی، پیشکسوت فوتبال درباره اپیدمی بیانیه نویسی در فوتبال ایران اظهار داشت: در فوتبال ما قانون وجود دارد، اما متاسفانه قوانین نه محترم شمرده و نه اجرا می‌شوند. در واقع در قبال هر قانونی راه فراری هم وجود دارد. بیشتر اشخاصی که چنین بیانیه‌هایی را صادر می‌کنند، مدیران دولتی هستند که بی تعارف باید گفت از سِمت دولتی خود سوء استفاده می‌کنند و به کسی هم پاسخگو نیستند. گاهی اوقات مدیران، مربیان یا بازیکنان برای این که خودشان را نزد هواداران محبوب کنند، به جای این که نقاط ضعف خود را برطرف کنند، دست به عوام فریبی می‌زنند تا ضعف‌های خود را از این راه پوشش دهند.
لطیفی افزود: مدیران و مربیان حق دارند در قبال ظلمی که به آن‌ها و تیمشان شده است، دادخواهی کنند؛ اما اکنون این طور باب شده که افراد به جای این که از طریق قانونی مشکل خود را پیگیری کنند و خیلی زود به نتیجه برسند، قبل از آن یک بیانیه صادر می‌کنند. دلیل این اتفاق این است که همه می‌دانند اگر مسیر قانونی را در پیش بگیرند، خیلی دیر به نتیجه می‌رسند و شاید گاهی اوقات به هیچ نتیجه‌ای هم نرسند. البته شرایط در یک یا ۲ سال گذشته بهتر شده است، اما هنوز هم جای زیادی برای کار در این زمینه وجود دارد.
او در ادامه گفت: در تمامی ارگان‌های فوتبال ایران قوانین وجود دارند، اما قدرت اجرایی پایین است. اگر مسئولان قدرت اجرایی کافی داشته باشند، همه چیز سر جای خودش قرار می‌گیرد. در گذشته دیده ایم که برخی از مدیران باشگاه‌ها که اصلا فوتبالی و حتی ورزشی هم نبوده اند، در مواردی کمیته انضباطی را هم تهدید کرده اند، اما همین‌ها وقتی پرونده باشگاهشان به نهاد‌های بین المللی مانند فیفا ارجاع داده شد، فهمیدند که آن جا نمی‌توانند با ارعاب و فشار کارشان را پیش ببرند.
لطیفی عنوان کرد: صدور بیانیه به ذات خود کار خوبی نیست و اگر قوانین به درستی اجرا شوند و همه چیز سر جای خودش باشد، نباید این اتفاق رخ دهد؛ اما باشگاه‌ها عموما از سر ناچاری رو به این کار می‌آورند. زیرا می‌بینند که تنها از این طریق می‌توانند دیگران را در جریان بگذارند و توجه آن‌ها را به مشکلات خود جلب کنند. با وجود تمام معایب بیانیه نویسی، باید خودمان را جای مجموعه‌هایی بگذاریم که دستشان به جایی بند نیست و مجبور به این کار می‌شوند.
پیشکسوت فوتبال کشورمان برای حل این مشکل گفت: بهترین کار این است که مرجعی در فدراسیون فوتبال تعیین شود که طبق قوانین موضوعه با قدرت اجرایی مطلق و بالا و دور از تعلقات و تعصبات به جناحین، تصمیم گیری کند تا قانون اجرا و عدالت جاری شود.
با این تفاصیل می‌توان گفت بیانیه نویسی در بسیاری از مواقع ریشه در عدم برخورد قاطع، سریع و صحیح با متخلفان دارد که باشگاه‌ها را به سمت چنین کاری سوق می‌دهد.
فوتبال پرحاشیه ایران نیاز به آرامش دارد و برای جلوگیری از تکرار چنین حاشیه‌هایی در فصول پیش رو که متون را خدشه دار می‌کنند، باید نظارت جدی بر رفتار‌های باشگاه و افراد منتسب به آن‌ها وجود داشته باشد.
در گذشته کمیته اخلاق از برخورد با بیانیه نویسانی که اذهان عمومی را مشوش و توهین و افترا می‌کنند، خبر داده بود؛ اما بهتر است مسئولان سازمان لیگ و کمیته های مختلف فدراسیون در این زمینه تجدید نظر‌های جدی را در دستور کار خود قرار دهند و با شناخت دقیق دلایل بیانیه نویسی که کم هم نیستند و نمی‌توان بابت بسیاری از آن‌ها باشگاه‌های صادر کننده بیانیه را مقصر دانست، برای جلوگیری از تکرار روزمره این اتفاق عزم و اراده‌ای جدی به کار گیرند.
انتهای پیام/
