تفسیر قرآن؛
منظور پروردگار از «دعا» در سوره کهف چیست؟ +صوت
تفسیر اجمالی آیه ۲۸ سوره کهف را در این گزارش بخوانید.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ ۖ وَلَا تَعْدُ عَیْنَاکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَکَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا
و همیشه خویش را با کمال شکیبایی به محبت آنان که صبح و شام خدای خود را می‌خوانند و رضای او را می‌طلبند وادار کن، و مبادا دیدگانت از آنان بگردد از آن رو که به زینت‌های دنیا مایل باشی، و هرگز از آن که ما دل او را از یاد خود غافل کرده‌ایم و تابع هوای نفس خود شده و به تبهکاری پرداخته متابعت مکن.
فایل صوتی تلاوت آیه ۲۸ سوره کهف
دانلود
تفسیر آیه ۲۸ سوره کهف
زراره و حمران از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) نقل می‌کنند: درباره آیه: «وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَ الْعَشِیِّ» فرمودند: «قطعاً مراد خداوند از دعا، همین نماز است».
بیشتر بخوانید
در طول تاریخ، اغنیا و ثروتمندان کافر، پیوسته شرط ایمان آوردن خود را طرد فقرا و بینوایان می‌دانستند، چنانچه از نوح چنین درخواستی کردند و حضرت در جواب آنان فرمود: «ما أَنَا بِطارِدِ الَّذِینَ آمَنُوا»؛ من مؤمنان را به خاطر تهیدستی طرد نمی‌کنم. در زمان پیامبر اسلام (ص) نیز از آن حضرت می‌خواستند تهیدستانی، چون سلمان و ابوذر و عمار و خباب را از خویش براند تا آنان ایمان آورده و همراه او شوند. این آیه از چنین تفکّر و عملی نکوهش می‌کند.
پیام‌های آیه ۲۸ سوره کهف
۱-ثروتمندان برای منصرف کردن پیامبر از معاشرت با تهی دستان مؤمن تلاش می‌کردند و پیامبر در برابر آن تلاش ها، مأمور به مقاومت شد. «وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ»
۲-همدلی با تهی دستان سخت است، ولی باید تحمّل کرد. «وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ»
۳-پایبندی به دعا و نیایش، شرط شایستگی افراد برای مصاحبت و همنشینی است. «وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ»
۴-رهبر باید نسبت به محرومان همدل وهمدم باشد، نه بی اعتنا. «وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ ... وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ»
۵-دعای دائمی وخالصانه، ارزشمند است. «بِالْغَداهِ وَ الْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ»
۶-در آغاز و پایان هر روز باید به یاد خدا بود. «بِالْغَداهِ وَ الْعَشِیِّ»
۷-برای بدست آوردن دنیا و رضایت سرمایه داران، از تهی دستان فاصله نگیریم. «تُرِیدُ زِینَهَ الْحَیاهِ الدُّنْیا»
۸-زشت‌ترین کار آن است که مردم به خدا توجّه کنند، ولی رهبر، به دنیا. «یُرِیدُونَ وَجْهَهُ ... وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَهَ الْحَیاهِ الدُّنْیا»
۹-خطر دنیاطلبی تا حدّی است که خداوند، به پیامبران هم هشدار می‌دهد. «وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَهَ الْحَیاهِ الدُّنْیا»
۱۰-کسی که بدنبال دنیا می‌رود، از مسیر رهروان الهی خارج می‌شود. «یُرِیدُونَ وَجْهَهُ ... تُرِیدُ زِینَهَ الْحَیاهِ الدُّنْیا»؛ دنیاگرایی در مقابل خداگرایی است.
۱۱-کیفر دنیاگرایی، غفلت از یاد خداوند است. «تُرِیدُ زِینَهَ الْحَیاهِ الدُّنْیا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ»
۱۲-ارزش یاد خدا، به ریشه دار بودن آن در قلب وروح است. «أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا»
۱۳-انسان گام به گام سقوط می‌کند؛ اوّل غفلت، آنگاه هوسرانی و سپس مسیر انحرافی. «أَغْفَلْنا اِتَّبَعَ هَواهُ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً»
۱۴-رهبری افراد غافل، هواپرست و افراطی ممنوع است. «أَغْفَلْنا اِتَّبَعَ هَواهُ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً»
۱۵-اعتدال، ارزش و زیاده روی ضد ارزش است. «وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً»
انتهای پیام/
