تاریخچه مختصری از یمن/ از اولین قطب تجارت قهوه جهان تا تبدیل شدن به میزبان القاعده

به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از «تورنتو استار»، کشور یمن محل حضور جناح‌هایی است که با هم به توافق رسیده‌اند و در کنار هم زندگی می‌کنند.

بندر عدن در اوج شکوفایی خود در دهه ۱۹۵۰ سومین بندر شلوغ جهان بود. با این وجود این کشور ۲۴ میلیون نفری در پایین‌ترین رتبه از لحاظ شاخص توسعه جهانی قرار دارد. یعنی از ۱۸۷ کشور در رتبه ۱۵۴ ام قرار دارد.

یمن که اولین قطب تجارت قهوه در جهان بود، اکنون بیشتر از دانه‌های موکا، به دلیل حضور القاعده شناخته می‌شود.

گیاه قهوه برای اولین بار در اتیوپی کشف شد، اما جهان از طریق یمن و شهر بندری موکا آن را شناخت. چارلز اشمیتز، استاد جغرافیای دانشگاه تاوسون و کارشناس مسائل یمن، در این باره گفت: «اقتصاد یمن بر اساس صادرات قهوه (در قرن شانزدهم) آغاز می‌شود. یمن اولین کشوری است که به صورت عمده قهوه به سایر کشور‌ها صادر کرد.»

کاهش قیمت قهوه در آن زمان باعث سست شدن پایه‌های حکومت شد و انگلیسی‌ها در سال ۱۸۳۹ شهر بندری عدن و در سال ۱۸۷۲، عثمانی‌ها شهر صنعا را اشغال کردند.

انگلیسی‌ها فقط به عدن علاقه داشتند و با باقی این کشور کاری نداشتند و در طول اشغال خود سعی می‌کردند سایر عرب‌ها را از عدن دور نگه دارند.

حکومت عثمانی در یمن شمالی اندکی پس از جنگ جهانی اول با فروپاشی این امپراتوری پایان یافت و «یحیی حمیدالدین»، مؤسس حکومت متوکلی یمن، در سال ۱۹۱۸ قدرت را بدست گرفت.

به مرور زمان در جنوب یمن نیز انگلیس شروع به عقب‌نشینی کرد و یمن جنوبی در سال ۱۹۶۷ به یک ایالت مارکسیست تبدیل شد. شمال یمن، همچنین صحنه نبرد نیرو‌های سلطنت‌طلب مورد حمایت عربستان با نیرو‌های جمهوری‌خواه مورد حمایت مصر بود.

اندکی پس از پایان این جنگ در سال ۱۹۷۰، علی عبدالله صالح در سال ۱۹۷۸ به قدرت رسید. صالح، دولت کنونی یمن را، یعنی مخلوطی از جمهوری‌خواهان در شمال و مارکسیست‌ها در جنوب احداث کرد.

در سال ۱۹۹۱، صالح در جنگ اول عراق، طرف عراقی‌ها بود. این باعث شد که آمریکا تمام کمک‌های خارجی خود را متوقف کند و عربستان نیز ویزای کاری حدود ۸۰۰ هزار کارگر یمنی را لغو کرد و سیلی از بیکاران به کشورشان بازگشتند.

تنش‌ها بین شمال و جنوب یمن در سال ۱۹۹۴ افزایش یافت و با یک جنگ داخلی به اوج خود رسید، جایی که شمال، جنوب را در هم کوبید و کشور را به هم پیوند داد.

صالح تا زمان برکناری خود در سال ۲۰۱۲ در قدرت باقی ماند، و در بیداری اسلامی از سمت خود برکنار شد.

انتهای پیام/