سوره ای که تلاوتش برابر جهاد است + صوت آیات

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره علق یا اقرا اولین سوره‌ای است که بر پیامبر (ص) نازل شد و نود و ششمین سوره جزء سی ام و از سوره‌های مکی قرآن کریم است.

این سوره درباره خلقت و تکامل انسان و نعمت‌های خداوند به او سخن می‌گوید و متذکر می‌شود انسان با این حال، در برابر پروردگارش ناسپاس و گردنکش است و به مجازات دردناک کسانی که مانع هدایت مردم و اعمال نیک‌ هستند، اشاره شده است.

سوره علق جزو چهار سوره سجده‌دار (عَزائِم) قرآن است و آیه آخر آن سجده واجب دارد؛ یعنی در هنگام قرائت (با صدا) یا شنیدن این آیه باید سجده کنیم.

امام صادق (ع) درباره فضیلت سوره علق می‌فرماید: هر کس در روز یا شب سوره اقرا باسم ربک را بخواند و در همان شب یا روز بمیرد شهید از دنیا رفته است. خداوند او را شهید مبعوث می‌کند و در صف شهیدان جای می‌دهد و در قیامت همچون کسی است که با شمشیر در راه خدا همراه پیامبر (ص) جهاد کرده است.

پیامبر (ص) نیز در این باره فرمودند: هرکس سوره اقرا را بخواند مانند آن است که همه سوره‌های مفصل را خوانده است.

ایمنی از غرق شدن در دریا، ایمنی از بلایا در سفر و حفظ اموال از آفات و سرقت از خواص سروه علق است.

فایل صوتی تلاوت سوره علق با صدای عبدالباسط محمد عبدالصمد

متن سوره علق همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ

به نام خداوند رحمت‌گر مهربان

اقْرَ‌أْ بِاسْمِ رَ‌بِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿١﴾

بخوان به نام پروردگارت که آفرید (۱)

خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿٢﴾

 انسان را از عَلَق آفرید (۲)

اقْرَ‌أْ وَ رَ‌بُّکَ الْأَکْرَ‌مُ ﴿٣﴾

 بخوان و پروردگار تو کریم‌ترین کریمان است (۳)

الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿٤﴾

همان کس که به وسیله قلم آموخت (۴)

عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿٥﴾

 آنچه را که انسان نمى‌دانست بتدریج به او آموخت (۵)

کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَىٰ ﴿٦﴾

 حقا که انسان سرکشى مى‌کند (۶)

أَن رَّ‌آهُ اسْتَغْنَىٰ ﴿٧﴾

همین که خود را بى‌نیاز پندارد (۷)

إِنَّ إِلَىٰ رَ‌بِّکَ الرُّ‌جْعَىٰ ﴿٨﴾

 در حقیقت بازگشت به سوى پروردگار توست (۸)

أَرَ‌أَیْتَ الَّذِی یَنْهَىٰ ﴿٩﴾

 آیا دیدى آن کس را که باز مى‌داشت (۹)

عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ ﴿١٠﴾

 بنده‌اى را آنگاه که نماز مى‌گزارد؟ (۱۰)

أَرَ‌أَیْتَ إِن کَانَ عَلَى الْهُدَىٰ ﴿١١﴾

 چه پندارى اگر او بر هدایت باشد (۱۱)

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ ﴿١٢﴾

یا به پرهیزگارى وادارد  براى او بهتر نیست؟ (۱۲)

أَرَ‌أَیْتَ إِن کَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰ ﴿١٣﴾

و باز آیا چه پندارى که اگر او به تکذیب پردازد و روى برگرداند چه کیفرى در پیش دارد؟ (۱۳)

أَلَمْ یَعْلَم بِأَنَّ اللَّـهَ یَرَ‌ىٰ ﴿١٤﴾

 مگر ندانسته که خدا مى‌بیند؟ (۱۴)

کَلَّا لَئِن لَّمْ یَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿١٥﴾

 زنهار اگر باز نایستد موى پیشانى او را سخت بگیریم (۱۵)

نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿١٦﴾

 همان موى پیشانى دروغزن گناه‌ پیشه را (۱۶)

فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿١٧﴾

 بگو تا گروه خود را بخواند (۱۷)

سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿١٨﴾

بزودى آتشبانان را فرا خوانیم (۱۸)

کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِ‌ب ۩ ﴿١٩﴾

 زنهار! فرمانش مبر و سجده کن و خود را به خدا نزدیک گردان (۱۹)

انتهای پیام/