به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، آن‌چه در بیشتر منابع اسلامی دیده می‌شود این است که وجوب روزه در سال دوم هجرت با نزول آیه ١٨٣ سوره بقره به مسلمانان ابلاغ شد.

برخی نیز وجوب روزه را در سال اول هجری می‌دانند. (ابن عاشور، محمد بن طاهر، التحریر و التنویر، ج ‏١، ص ١٩٩)

برخی نیز بدون این‌که اشاره‌ای به تاریخ وجوب روزه بکنند، گفته‌اند: با نزول آیه ١٨٣ سوره بقره، روزه بر مسلمانان واجب شد. (قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج ‏١، ص ٦٥) ظاهرا اختلاف در سال اول یا دوم هجری، بنابر اختلاف مبانی در آغاز سال هجری است.

بیشتر بخوانید: «روزه‌داری» چگونه جلوی پیری را می‌گیرد؟

محمد بن عمر واقدی درباره تاریخ واجب‌شدن روزه ماه رمضان و زکات فطره و نماز دو عید و استحباب قربانى‌کردن‏ می‌گوید: «یک ماه پس از تغییر قبله در ماه شعبان که هجدهمین ماه هجرت (سال دوم هجرت) بود، احکام واجب‌شدن روزه ماه رمضان نازل شد و در همین سال پیامبر (ص) دستور داد که زکات فطره پرداخت شود و این پیش از واجب‌شدن زکات اموال بود.

رسول‌خدا فرمان داد که افراد متمکن زکات فطره را از طرف خود و خانواده خود براى کوچک و بزرگ و آزاد و برده و زن و مرد پرداخت کنند و مقدار آن را یک صاع خرما یا یک صاع کشمش یا جو یا دو مُدّ گندم تعیین فرمود ... پیامبر (ص) روز عید فطر در مصلى پیش از آن‌که خطبه ایراد فرماید، نماز می‌گزارد، همچنین روز عید قربان نماز عید گزارد و دستور داد: هر کس استطاعت دارد قربانى کند. پیامبر در تمام مدت ١٠‌سال اقامت در مدینه روز عید قربان، قربانى می‌کرد.»

منبع: روزنامه شهروند

انتهای پیام/