40 سال حضور، 40 سال ایستادگی
یقیناً امسال نیز مردم ایران به دلیل یاوه‌گویی و اقدامات خصمانه آمریکا و برخی عمال منطقه‌ای آنها پرشورتر از سال‌های گذشته در مراسم جشن پیروزی انقلاب حضور می‌یابند و این را در عمل انقلابی خود یکشنبه اثبات خواهند کرد.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزنامه «جوان» در یادداشتی از «حسن رشوند» نوشت: در حالی ملت ایران امسال 22 بهمن را جشن می‌گیرند که 39 بهار از آن را سپری کرده و در طول این 39 سال تلخ و شیرینی‌های زیادی را چشیده‌اند. روزهای پرتلاطم سال‌های ابتدایی انقلاب و تحرکات جریان‌های برانداز نظام نوپای اسلامی را دیده‌اند و در سالگرد پیروزی انقلاب در همان سال‌های پرالتهاب، بی‌ترس و واهمه از ترورها، به خیابان آمده و انزجار خود را از نفاق و قدرت‌های حامی آنها اعلام می‌کردند.
با پشت سر گذاشتن مرحله تأسیس انقلاب و نظام سیاسی برآمده آن، به یکباره با جنگی هشت‌ساله مواجه می‌شوند و در تک‌تک آن سال‌ها پرفروغ‌تر از سال‌های اولیه انقلاب در جشن پیروزی انقلاب شرکت می‌کنند و در حالی که عزیزترین جوانان خود را تقدیم انقلاب می‌کردند، لحظه‌ای از حضور دشمن‌شکن خود غفلت نکرده و از هیچ کوششی در تحقق آرمان‌های انقلاب فروگذار نکردند. جنگ که به پایان رسید و نوبت سازندگی کشور فرا رسید، در حالی که می‌دانستند دشمنی که جنگی هشت‌ساله را به نیابت بر آنها تحمیل و از ورود حتی سیم خاردار به کشور در آن سال‌های جنگ جلوگیری کرده است، نخواهد گذاشت ملت ایران سازندگی کشور را پس از جنگ تجربه کند، با برخی حرکات خوش‌بینانه دولتمردان مبنی بر اینکه از این پس دشمنی غرب با جمهوری اسلامی ایران کاهش یافته و سخن از ارتباط با امریکا سر می‌دادند، به دهه دوم انقلاب وارد و در همان آغازین سال‌های دهه دوم انقلاب با قانون تحریمی داماتو مواجه شدند. اما باز بی توجه به این تحریم‌ها و تهدیدها و آن خوشبینی‌های غیر مسئولانه، ترجیح دادند. پاسخ امریکا و اروپا را درکف خیابان در سالروز جشن پیروزی انقلاب بدهند. دهه دوم انقلاب هم با شعار سازندگی و یکی به نعل و یکی به میخ برخی مسئولان خوش‌بین به غرب سپری شد و در حالی مردم وارد دهه سوم انقلاب می‌شدند که غرب امیدوارتر از گذشته با روی کار آمدن دولت اصلاحات و با این برداشت که دهه سوم انقلاب‌ها، دهه نشان داده شدن ضعف‌هاست و می‌توان با نمایش ضعف‌های حکومت، پشتوانه مردمی حاکمیت را تضعیف و در اندک زمانی نظام سیاسی را با چالش مشروعیت مواجه کرد، برخلاف آنچه تصور می‌شد نه تنها از فشار غرب به جمهوری اسلامی کاسته نشد، بلکه در برخی مقاطع به مدد عناصر مرتبط و خودفروخته که از قضا در بدنه حاکمیت نفوذ داده شده بودند، در کنار استفاده از ابزار تحریم، برخی اقدامات براندازانه طراحی و اجرا گردید، که اوج آن را در فتنه 1378 و کوی دانشگاه و همچنین طراحی و اجرای نمایش مضحک تحصن نمایندگان مجلس ششم برای فشار به حاکمیت و بسیاری از اقدامات براندازانه دیگر، شاهد بودیم.
باز در طول این سال‌ها، این مردم بودند که بی‌توجه به این رفتارها و اقدامات و با یک شناخت همراه با بصیرت، لحظه‌ای صحنه‌های انقلاب را خالی نکرده و هر سال با حضور دهها میلیونی خود در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، نشان دادند فراتر از این هیاهوهای سیاسی و اقدامات ضدامنیتی، آن چیزی که بیش از هر زمان دیگر لازم است به آن توجه شود، ایستادگی در مقابل توطئه‌های دشمنان درونی و بیرونی انقلاب و حمایت بی‌چون و چرا از انقلاب و نظام برآمده از آن است.
در تاریخ انقلاب‌های جهان دو مقطع وجود دارد که باعث آسیب‌پذیری و انحراف جریان اصیل انقلاب از حرکت اصولی خود می‌شود که بسیاری از تحلیل‌گران و نظریه‌پردازان انقلاب، بر این باورند اگر هر انقلابی بتواند این دو مقطع را پشت سر گذارد، برای چندین دهه از خطرات احتمالی مصون خواهد بود. یک مقطع در سال‌های اولیه پیروزی انقلاب می‌باشد که خلأ تئوریک انقلابیون باعث می‌شود طیف لیبرال آشنا با شیوه‌های اداره کشور تلاش مضاعف خود را مصروف می‌کنند تا از انقلاب به پیروزی رسیده حداکثر سوءاستفاده را بنمایند و با انحراف انقلاب از مسیر اصلی خود، مطلوب خود را تعقیب کنند. همه بر این نظر متفق‌القولند که اگر انقلابی سال‌های بحرانی دهه اول را پشت سر گذارد قادر خواهد بود با کسب تجربه‌هایی که در دهه اول و دوم انقلاب کسب می‌کند، خود را به سرمنزل مقصود برساند. اما دهه سوم انقلاب به دلیل عدم انتقال صحیح ارزش‌ها به نسل نوظهوری که در پیروزی انقلاب نقشی نداشتند، منجر به نفوذ مجدد فرصت‌طلبان لیبرالی خواهد شد که دهه اول از تعقیب استراتژی نفوذ شکست خورده بودند.
در این دهه است که مفاهیم انقلاب به دو دلیل کمرنگ‌تر از دهه اول و دوم می‌شود که بخشی از این ضعف را باید در گرایش نسل انقلابی به امور دنیوی و عدول از ارزش‌های اصولی انقلاب دانست و بخشی دیگر را محصول خلأ دورانی دانست که طیف لیبرال، حداکثر تلاش خود را برای وارونه جلوه دادن حقایق انقلاب به کار بسته و در تضعیف پایه‌های اعتقادی نسل سوم همت گمارده است. آنچه در رفتار اصلاح‌طلبان در طول سال‌های حاکمیت آنها شاهد بودیم، از همین جنس بود که انجام می‌شد. شاید از همین منظر است که بسیاری از تئوری‌پردازان انقلاب از جمله «گرین برینتون» معتقدند که فروپاشی نظام‌های سیاسی برآمده از انقلاب در همین دهه سوم انقلاب رخ می‌دهد اما دیدیم که این نگاه براندازانه و پایان انقلاب که با عناوینی از قبیل پایان «عصر فمینیسم» و... که توسط برخی سیاسیون تجدید نظرطلب نزدیک به اصلاح‌طلبان مطرح می‌شد، با حضور دهها میلیونی مردم در سالروز پیروزی انقلاب و همه صحنه‌های آن، محکوم به شکست شد.
اکنون یک دهه از آن خوش‌خیالی‌های جریان ضدانقلاب که در آرزوی پایان انقلاب در دهه سوم بودند، سپری شده است و انقلاب خمینی بزرگ با هدایت داهیانه خلف شایسته آن حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خامنه‌ای عزیز، سپری شده است و دهه چهارم انقلاب هم با همان توطئه‌های ریز و درشت سپری و ملت ایران که از خیالبافی‌های اصلاح‌طلبان که تصور می‌کردند با آمدن آنها در قدرت، از کینه و دشمنی امریکا و اروپا نسبت به ملت ایران کاسته می‌شود، عبور کرده‌اند و در دوره جدیدی که جریان همسو با اصلاح‌طلبان بر سریر قدرت تکیه زده و می‌پنداشتند با مذاکرات هسته‌ای و تأمین خواسته غرب و امریکا، می‌توانند اعتماد غرب را بار دیگر به ایران بازگردانده و قفل تحریم‌ها را شکسته و میوه‌های گلابی باغ هسته‌ای، می‌تواند هر گونه مشکلاتی را از پیش پای مردم برداشته و زندگی پررونقی را برای آنها رقم زند، باز این ملت ایران است که همچون گذشته در سال‌های اخیر نیز با حضورشان در راهپیمایی‌های جشن پیروزی انقلاب نشان دادند که نه از اخم و تحریم غرب هراسانند و نه به لبخند و وعده آنها در رفع تحریم‌ها خوش‌بین هستند.
بیشتر بخوانید: چرا 22 بهمن 96 متفاوت است؟
ملت ایران فقط به یک چیز فکر می‌کند و آن اینکه دشمنی، ویژگی ذاتی دشمن است و از دشمن، جز دشمنی انتظار بیهوده‌ای است و پاسخ این دشمنی‌ها را تنها و تنها باید در صحنه‌های حضور مردمی داد و بهترین صحنه، جایی است که دشمن احساس می‌کند با گذشت 39 سال از عمر انقلاب، دیگر شاهد آن حضور و آن حمایت‌ها برای انقلاب نیست. این در حالی است که به فرمایش رهبر فرزانه و سکاندار کشتی انقلاب که فرمودند: «آنها از متفکرنماها، نظریه‌پردازان قلابی، روزنامه‌نگاران و قلم‌به‌مزدها و همه امکانات فضای مجازی استفاده می‌کنند تا بر مردم تأثیر بگذارند اما ناگهان در برخی ایام‌الله همچون 22 بهمن و یا 9 دی سال 88 و یا 9 دی امسال و راهپیمایی‌های خودجوش و پرشور و پرهیجان بعد از آن، سیل جمعیت به خیابان‌ها می‌آیند و با سر دادن شعاری واحد، همه محاسبات دشمنان را به هم می‌زنند.»
یقیناً امسال نیز مردم ایران به دلیل یاوه‌گویی و اقدامات خصمانه امریکا و برخی عمال منطقه‌ای آنها پرشورتر از سال‌های گذشته در مراسم جشن پیروزی انقلاب حضور می‌یابند و این را در عمل انقلابی خود یکشنبه اثبات خواهند کرد که دهه آینده را پرصلابت‌تر از این چهار دهه طی خواهند کرد.
منبع:روزنامه جوان
انتهای پیام/
