رقابت در اكران 96 تنگاتنگ و فشرده است
آثار در اكران 96 برای جذب مخاطب رقابت تنگاتنگ و فشرده خواهند داشت و باید به دنبال تمهیداتی باشیم كه معرفی فیلم بهتر و سریع‌تر اتفاق بیفتد.
به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری؛ محمود كاظمی مدیرعامل موسسه «بهمن سبز» گفت: بخش مهمی از صنعت سینما، چگونگی اكران و نحوه دیده شدن یك فیلم است؛ اما نمی توان گفت هر فیلم پرمخاطبی لزوما با ارزش است و هر فیلم كم تماشاگر بدون ارزش.
وی در خصوص چشم انداز اكران سال آینده توضیح داد: به اعتقاد من ماندگاری یك فیلم را نمی توانیم با اعداد و ارقام محاسبه كنیم، اما تعداد تماشاگران هر اثر هنری بیان كننده تاثیری است كه آن هنر بر جامعه و اطرافش گذاشته است.
كاظمی با اشاره به اینكه بخشی از موفقیت یك فیلم به تعداد تماشاگران آن فیلم بستگی دارد ادامه داد: در ارزیابی موفقیت یك فیلم هرگز نمی‌توان قانون صادر كرد و گفت هر فیلم پرمخاطبی لزوما با ارزش است و هر فیلم كم تماشاگر بدون ارزش. اما می‌توان پربیننده بودن را یكی از ملاك‌های فیلم ارزشمند دانست.
مدیرعامل موسسه «بهمن سبز» به فیلم های سی و پنجمین جشنواره فجر اشاره كرد و گفت: این فیلم ها آیینه اكران 96 بود، اگرچه همه ظرفیت اكران سال بعد این تعداد فیلم نیست و تعدادی فیلم از قافله رقابت بازمانده‌اند كه می‌توانند به گیشه رونق بدهند، با این حال آنچه در جشنواره دیده شد دست كم برای ما كه سینمادار هستیم و به حوزه اكران می‌اندیشیم امیدوار كننده نیست.
كاظمی روایت و قصه‌گویی را در سینمای ایران دچار مشكل دانست و گفت: هنوز ضرباهنگ فیلم‌ها كند و كشدار است و مطالبات تماشاگر در فیلم‌ها جایی ندارد. بعضی فیلم‌ها برای جذب مخاطب، اخلاق را قربانی می‌كنند و به شوخی‌ها، روابط و مناسباتی متوسل می‌شوند كه مرسوم و پسندیده نیست. بعضی دیگر شعارهای كهنه و تكراری می‌دهند و كاركردهای سینما را نمی‌شناسند. تعدادی فیلم خالی از هر نوع جذابیت هستند و بعضی از روی فیلم‌های موفق سال‌های اخیر كپی شده‌اند.
وی افزود: به اعتقاد من جای آثاری امیدبخش و قهرمان محور در سینمای ایران خالی است. آثاری كه قدرت متقاعد كردن تماشاگر را داشته باشند، افكار جامعه را جهت دهی و مخاطب را برای مبارزه كردن در زندگی تشویق كنند مانند «بیست و یك روز بعد».
كاظمی همچنین گفت: فیلم‌هایی كه هویت ما را به یادمان بیاورند مانند «ماجرای نیمروز» و ثبت‌كننده واقعیت رنج‌ها و شادی‌های یك ملت باشند جای خالیشان حس می شود. سینمای ایران نسبت به بحران‌های خانوادگی بی‌توجه یا كم توجه است.
فیلم‌های كمی مانند «زیر سقف دودی» و «تابستان داغ» با نگاهی متعادل به زن و مرد، جامعه را متوجه ضرورت حفظ نهاد خانواده می‌كنند.
وی سینمای سال 96 را سینمایی پر ازبیم و امیدخطاب كرد و گفت: اگر بخواهیم رونق سینماها كه در سال 95 شاهد آن بودیم ادامه یابد و حیات سینماهای حوزه هنری تضمین شود، باید به راهكارهایی بیندیشیم كه می‌توانند بخش دیده شدن و عرضه فیلم‌ها را تقویت كنند. آثاری كه در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر روی پرده رفتند برای جذب مخاطب رقابت تنگاتنگ و فشرده خواهند داشت و بخشی از كار یك مدیر سینما این است كه در این فضا، به دنبال تمهیداتی باشد كه معرفی فیلم بهتر و سریع‌تر اتفاق بیفتد تا رابطه مخاطب با سینما قطع نشود.
كاظمی گفت: اكران نوروز 96 مانند اكران نوروزی هرسال، بیشترین بضاعت جذب مخاطب را به نمایش می‌گذارد و پس از آن و در طول سال، سینمادار باید به دنبال حفظ ثبات باشد. این شاید مهم ترین وظیفه بسیاری از ما در اكران سال بعد است.
انتهاي پيام/
وی در خصوص چشم انداز اكران سال آینده توضیح داد: به اعتقاد من ماندگاری یك فیلم را نمی توانیم با اعداد و ارقام محاسبه كنیم، اما تعداد تماشاگران هر اثر هنری بیان كننده تاثیری است كه آن هنر بر جامعه و اطرافش گذاشته است.
كاظمی با اشاره به اینكه بخشی از موفقیت یك فیلم به تعداد تماشاگران آن فیلم بستگی دارد ادامه داد: در ارزیابی موفقیت یك فیلم هرگز نمی‌توان قانون صادر كرد و گفت هر فیلم پرمخاطبی لزوما با ارزش است و هر فیلم كم تماشاگر بدون ارزش. اما می‌توان پربیننده بودن را یكی از ملاك‌های فیلم ارزشمند دانست.
مدیرعامل موسسه «بهمن سبز» به فیلم های سی و پنجمین جشنواره فجر اشاره كرد و گفت: این فیلم ها آیینه اكران 96 بود، اگرچه همه ظرفیت اكران سال بعد این تعداد فیلم نیست و تعدادی فیلم از قافله رقابت بازمانده‌اند كه می‌توانند به گیشه رونق بدهند، با این حال آنچه در جشنواره دیده شد دست كم برای ما كه سینمادار هستیم و به حوزه اكران می‌اندیشیم امیدوار كننده نیست.
كاظمی روایت و قصه‌گویی را در سینمای ایران دچار مشكل دانست و گفت: هنوز ضرباهنگ فیلم‌ها كند و كشدار است و مطالبات تماشاگر در فیلم‌ها جایی ندارد. بعضی فیلم‌ها برای جذب مخاطب، اخلاق را قربانی می‌كنند و به شوخی‌ها، روابط و مناسباتی متوسل می‌شوند كه مرسوم و پسندیده نیست. بعضی دیگر شعارهای كهنه و تكراری می‌دهند و كاركردهای سینما را نمی‌شناسند. تعدادی فیلم خالی از هر نوع جذابیت هستند و بعضی از روی فیلم‌های موفق سال‌های اخیر كپی شده‌اند.
وی افزود: به اعتقاد من جای آثاری امیدبخش و قهرمان محور در سینمای ایران خالی است. آثاری كه قدرت متقاعد كردن تماشاگر را داشته باشند، افكار جامعه را جهت دهی و مخاطب را برای مبارزه كردن در زندگی تشویق كنند مانند «بیست و یك روز بعد».
كاظمی همچنین گفت: فیلم‌هایی كه هویت ما را به یادمان بیاورند مانند «ماجرای نیمروز» و ثبت‌كننده واقعیت رنج‌ها و شادی‌های یك ملت باشند جای خالیشان حس می شود. سینمای ایران نسبت به بحران‌های خانوادگی بی‌توجه یا كم توجه است.
فیلم‌های كمی مانند «زیر سقف دودی» و «تابستان داغ» با نگاهی متعادل به زن و مرد، جامعه را متوجه ضرورت حفظ نهاد خانواده می‌كنند.
وی سینمای سال 96 را سینمایی پر ازبیم و امیدخطاب كرد و گفت: اگر بخواهیم رونق سینماها كه در سال 95 شاهد آن بودیم ادامه یابد و حیات سینماهای حوزه هنری تضمین شود، باید به راهكارهایی بیندیشیم كه می‌توانند بخش دیده شدن و عرضه فیلم‌ها را تقویت كنند. آثاری كه در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر روی پرده رفتند برای جذب مخاطب رقابت تنگاتنگ و فشرده خواهند داشت و بخشی از كار یك مدیر سینما این است كه در این فضا، به دنبال تمهیداتی باشد كه معرفی فیلم بهتر و سریع‌تر اتفاق بیفتد تا رابطه مخاطب با سینما قطع نشود.
كاظمی گفت: اكران نوروز 96 مانند اكران نوروزی هرسال، بیشترین بضاعت جذب مخاطب را به نمایش می‌گذارد و پس از آن و در طول سال، سینمادار باید به دنبال حفظ ثبات باشد. این شاید مهم ترین وظیفه بسیاری از ما در اكران سال بعد است.
انتهاي پيام/
