چابهار،‌ سرزمین ناشناخته‌ها + تصاوير

به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بندر «چابهار» یکی از مناطقی است که جاذبه‌های بکر گردشگری متفاوتی را در خود جای داده و گردشگران زیادی را به سوی خود جذب می‌کند. هوای چابهار به سبب قرار گرفتن در نزدیکی منطقه استوایی، از تغییر دمای اندکی در فصول مختلف سال برخوردار است. واقعیت آن است که این ناحیه دارای بهترین کرانه اقیانوسی کشور و معتدل‌ترین هوای جنوب کشور است.

 

 

 

 

علاوه بر هوای معتدل ، چابهار از جاذبه های عجیب اما طبیعی برخوردار است. تپه‌های مينیاتوری و مریخی از نخستین عجایب این بندر است که چشم گردشگران را به خود جلب می‌کند.  تپه‌های مینیاتوری به دلیل وجود ترکیبات فلزی (مانند آهن که باعث قرمزی و مس که باعث سبزی خاک می‌شود) در جاده‌ چابهار- گواتر رنگی دیده می‌شوند. همچنین شیارهایی  به شکل غیرعادی در بدنه‌ این کوه‌ها قرار دارد که محلی‌های منطقه آن‌ها را تپه‌های مریخی نام‌گذاری کرده اند.

 

 
اما یکی از عجیب‌ترین جاذبه های طبیعی چابهار که مشابه آن تنها در سه نقطه دیگر دنیا وجود دارد؛ تپه‌های معروف گل‌افشان نام دارد که در منطقه، مردم محلی به آن بولوبولو یا ناف دریا می‌گویند. این تپه‌ها در نزدیکی چابهار قرار دارند و از آنها آب و گل با فشار گاز به بیرون پرتاب می شوند . این تپه‌ها در میان دشت کهیر و تنگ قرار دارند. 

 

تمساح پوزه کوتاه یا «گاندو» از دیگر جاذبه های منحصر به فرد گردشگری چابهار است. این خزنده بی نظیر و کمیاب، باقی مانده نسل دایناسورها است. گاندو برای منطقه دارای ارزش ملی و بین المللی است. طول این جانور به چهار متر هم می‌رسد که حدود نیمی از بدن آن را دم قوی حیوان تشکیل داده است. تنها تمساح ایرانی بیشتر در میان باتلاق‌های دلگان، کلانی راسک و باهوکلات و رودخانه سرباز و ایرانشهر متمرکز است.

تالابی خوش رنگ در شرق چابهاروجود دارد که به دلیل املاح موجود در بستر تالاب، به رنگ صورتی دیده می‌شود. در این تالاب که در فاصله کم بین دو کوه قرار گرفته، انواع بوته‌ها و درختچه‌ها رشد می‌کنند. جالب است بدانید که این آبگیر محل زندگی ماهی‌های کوچکی نیز هست که با نزدیک شدن به تالاب می‌توان آن‌ها را دید. تالاب لیپارکه طول آن به 14 کیلومتر می رسد، زیستگاه پرندگانی مثل چنگر، فلامینگو، کشیم، انواع حواصیل، طاووسک، باقرقره، تیهو، عقاب دشتی و خوتکا است.

از همه این‌ها که بگذریم، باید سری هم به انجیر معابد چابهار بزنید؛ درختی که محلی‌ها به آن کرگ می گویند.  انجیرمعابد درخت بزرگی است که در نوار ساحلی چابهار می روید. در آن شیره سفیدرنگی جریان دارد و از درختان تیره کائوچویی به شمار می آید. 
عموما این درختان دارای قدمتی بالای 100 سال هستند و اکثرا در نزدیکی زیارتگاه ها قرار دارند یا قبلا زیارتگاه بوده اند. نمونه های این درخت را در حال حاضر در روستاهای رمین، تیس کوپان، ماشی، لیپار و کوپان سر می توانید ببینید. بنابراین می توان گفت که چابهار چون بهشتی از ناشناخته‌هاست که هر گردشگری را شیفته زیبایی‌هایش می کند.
 
 
انتهای ‌پيام/