"اینترنت" ابزاری برای انتخاب همسر!
در دنيای مدرن و پرسرعت امروز، بعضی از افراد از طريق اينترنت، سايت ها و شبکه های اجتماعی همسريابی، شريک زندگی خود را جست‌وجو می‌کنند و می‌خواهند در زمانی کوتاه، به يار دلخواه برسند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، اين نوع آشنايي، بسيار آسان است اما آيا مي توان با اين روش به عشق واقعي و با دوام دست يافت و آيا ازدواج هايی که بر پايه آشنايي اينترنتي و از طريق سايت ها و شبکه های اجتماعي همسريابی صورت مي گيرد، پايدار خواهد بود؟
براي رسيدن به پاسخ معقول بايد مفهوم عشق واقعي و عميق و همچنين زندگی پايدار بين زن و مرد را بررسي کرد و اين که آيا در قرارهای اينترنتی چنين مهر و محبتی پيدا مي شود؟
علت رواج ازدواج اينترنتی
يکي از دلايل رايج شدن ازدواج های اينترنتی اين است که روش معرفی سنتی که قبلا افرادی، خانواده های دختر و پسر را به يکديگر معرفی می‌کردند، بسيار کم شده است. درشهرهای کوچک هنوز اين روش رواج دارد اما در شهرهای بزرگ اين اتفاق کمتر می‌افتد.
برخی کارشناسان هم علت افزايش علاقه به آشنايی اينترنتی را سرعت موجود در دنيای امروز می‌دانند. در حقيقت، سرعت فضاي مجازي و سايبري بسيار بيشتر از فضاي واقعي است و انسان امروز، به سرعت با قرار گرفتن در برابر سيل دائمي از اتفاقات در جامعه سايبري معتاد مي شود و از اين که براي کار و فعاليت زندگي وقت بگذارد، بيزار است.
او که به دنبال تغييرات با سرعت زياد است، حتي دوستي و مهر و محبت و همسر آينده خود را هم مي خواهد از طريق اينترنت و در کمترين زمان ممکن پيدا کند اما متاسفانه فراموش کرده براي داشتن عشق و علاقه عميق به فردي که قرار است شريک و همدم زندگي اش شود، به وقت و زماني کافي نياز دارد.
بررسي دو وعده سايت ها و شبکه هاي همسريابی
هر فردي براي انتخاب همسر مناسب بايد روي ويژگي هاي شخصيتي و ارزش هاي فرد مورد نظر متمرکز شود و مناسب ترين فرد را انتخاب کند. سايت هاي همسريابي به کاربران خود وعده دو اقدام مهم را مي دهند: اول اين که به افراد کمک مي کنند تا گزينه هاي بسياری برای انتخاب داشته باشند و دوم اين که ازدواج آن ها طولاني و بادوام خواهد بود. در مورد وعده اول، شکي نيست که درست مي گويند. اين سايت ها با تبليغات و ترفندهايي که به کار مي برند، مي توانند تعداد بي شماري از افراد جوياي همسر را به سمت خود جذب کنند. بنابراين هر فردي، گزينه هاي بسيار زيادي در اختيار خواهد داشت و به ظاهر مي تواند فردي مطابق ميل خود را بيابد؛ اما درباره وعده دوم جاي ترديد بسياري است و نياز به بحث و گفت‌وگو دارد.
آيا شناخت اينترنتی ممکن است؟
فردي را که در اينترنت ديده مي شود، مي توان به کوه يخي که در اقيانوس قرار دارد و تنها بخشي از آن بيرون است، تشبيه کرد. ما فقط همان قسمت اندک را مي بينيم و قسمت هاي زيرين آن از ديدمان پنهان مي ماند؛ بنابراين آشنايي اينترنتي براي انتخاب همسر کافي و جالب نيست. افراد براي انتخاب همسر بايد با يکديگر آشنايي نزديک داشته باشند و در عين حال، خانواده هاي يکديگر را از نظر مسائل فرهنگي و روابط اقتصادي بشناسند و دو نفر بررسي کنند که آيا از لحاظ خانوادگي با يکديگر سنخيت دارند يا خير. در غير اين صورت ازدواجشان موفق نخواهد بود.
خطرهای شناخت‌هاي اينترنتی
دخترها و پسرها به طور معمول در فضاي مجازي اطلاعات صحيحي درباره سن، وضعيت تحصيلي، شرايط خانوادگي و اقتصادي و اين قبيل موارد به يکديگر منتقل نمي کنند و بر اساس همين اطلاعات نادرست، ارتباطي کاملا مجازي و غيرواقعي برقرار مي کنند. وقتي اين ارتباط ادامه پيدا مي کند، وابستگي عاطفي بين آن ها ايجاد مي شود و پس از ايجاد وابستگي، کم کم به فکر آشنايي بيشتر و در نهايت ازدواج مي افتند و در اين شرايط، خانواده هاي خود را در جريان قرار مي دهند. برخي افراد ممکن است اطلاعات غلطي را که داده اند، اصلاح کنند اما برخي ديگر چنان درگير روابط احساسي مي شوند که نمي توانند حقايق را بگويند يا ارتباط ايجاد شده را قطع کنند و با همان اطلاعات غلط با يکديگر ازدواج مي کنند. اين ازدواج برپايه رابطه احساسي صورت مي گيرد و وقتي از لحاظ عقلاني، دختر و پسر متوجه تفاوتشان مي شوند، زندگي شان به مخاطره مي افتد.
اعتياد خطرناک به آشنايي های اينترنتی
يکي ديگر از معايب ملاقات‌هاي اينترنتي اين است که هر دختر و پسري ممکن است ملاقات هاي اينترنتي متعددي داشته باشد تا به اصطلاح بتواند افراد ديگر را هم بررسي و شناسايي کند. ادامه دادن چنين رفتاري نه تنها جلوي علاقه مند شدن افراد به يکديگر را مي گيرد، بلکه نمي تواند به داشتن رابطه طولاني منجر شود، چراکه آن ها به اين نوع قرارها معتاد شده و مدام دنبال گزينه اي بهتر از قبلي هستند. استمرار براي پيدا کردن يک فرد ايده آل و مطلوب تر از قبلي، خطر بسيار بزرگي براي فرد محسوب مي شود و حتي اگر با فردي وارد رابطه اي شود، ممکن است نتواند از عادت بد خود دست بردارد و بازهم دراينترنت به دنبال دوست باشد. نتيجه اين که به وسيله اينترنت مي توان با افراد بي شماري ارتباط برقرار کرد، اما هرگز نمي توان درگير يک رابطه سالم عاطفي و بادوام شد.
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/
براي رسيدن به پاسخ معقول بايد مفهوم عشق واقعي و عميق و همچنين زندگی پايدار بين زن و مرد را بررسي کرد و اين که آيا در قرارهای اينترنتی چنين مهر و محبتی پيدا مي شود؟
علت رواج ازدواج اينترنتی
يکي از دلايل رايج شدن ازدواج های اينترنتی اين است که روش معرفی سنتی که قبلا افرادی، خانواده های دختر و پسر را به يکديگر معرفی می‌کردند، بسيار کم شده است. درشهرهای کوچک هنوز اين روش رواج دارد اما در شهرهای بزرگ اين اتفاق کمتر می‌افتد.
برخی کارشناسان هم علت افزايش علاقه به آشنايی اينترنتی را سرعت موجود در دنيای امروز می‌دانند. در حقيقت، سرعت فضاي مجازي و سايبري بسيار بيشتر از فضاي واقعي است و انسان امروز، به سرعت با قرار گرفتن در برابر سيل دائمي از اتفاقات در جامعه سايبري معتاد مي شود و از اين که براي کار و فعاليت زندگي وقت بگذارد، بيزار است.
او که به دنبال تغييرات با سرعت زياد است، حتي دوستي و مهر و محبت و همسر آينده خود را هم مي خواهد از طريق اينترنت و در کمترين زمان ممکن پيدا کند اما متاسفانه فراموش کرده براي داشتن عشق و علاقه عميق به فردي که قرار است شريک و همدم زندگي اش شود، به وقت و زماني کافي نياز دارد.
بررسي دو وعده سايت ها و شبکه هاي همسريابی
هر فردي براي انتخاب همسر مناسب بايد روي ويژگي هاي شخصيتي و ارزش هاي فرد مورد نظر متمرکز شود و مناسب ترين فرد را انتخاب کند. سايت هاي همسريابي به کاربران خود وعده دو اقدام مهم را مي دهند: اول اين که به افراد کمک مي کنند تا گزينه هاي بسياری برای انتخاب داشته باشند و دوم اين که ازدواج آن ها طولاني و بادوام خواهد بود. در مورد وعده اول، شکي نيست که درست مي گويند. اين سايت ها با تبليغات و ترفندهايي که به کار مي برند، مي توانند تعداد بي شماري از افراد جوياي همسر را به سمت خود جذب کنند. بنابراين هر فردي، گزينه هاي بسيار زيادي در اختيار خواهد داشت و به ظاهر مي تواند فردي مطابق ميل خود را بيابد؛ اما درباره وعده دوم جاي ترديد بسياري است و نياز به بحث و گفت‌وگو دارد.
آيا شناخت اينترنتی ممکن است؟
فردي را که در اينترنت ديده مي شود، مي توان به کوه يخي که در اقيانوس قرار دارد و تنها بخشي از آن بيرون است، تشبيه کرد. ما فقط همان قسمت اندک را مي بينيم و قسمت هاي زيرين آن از ديدمان پنهان مي ماند؛ بنابراين آشنايي اينترنتي براي انتخاب همسر کافي و جالب نيست. افراد براي انتخاب همسر بايد با يکديگر آشنايي نزديک داشته باشند و در عين حال، خانواده هاي يکديگر را از نظر مسائل فرهنگي و روابط اقتصادي بشناسند و دو نفر بررسي کنند که آيا از لحاظ خانوادگي با يکديگر سنخيت دارند يا خير. در غير اين صورت ازدواجشان موفق نخواهد بود.
خطرهای شناخت‌هاي اينترنتی
دخترها و پسرها به طور معمول در فضاي مجازي اطلاعات صحيحي درباره سن، وضعيت تحصيلي، شرايط خانوادگي و اقتصادي و اين قبيل موارد به يکديگر منتقل نمي کنند و بر اساس همين اطلاعات نادرست، ارتباطي کاملا مجازي و غيرواقعي برقرار مي کنند. وقتي اين ارتباط ادامه پيدا مي کند، وابستگي عاطفي بين آن ها ايجاد مي شود و پس از ايجاد وابستگي، کم کم به فکر آشنايي بيشتر و در نهايت ازدواج مي افتند و در اين شرايط، خانواده هاي خود را در جريان قرار مي دهند. برخي افراد ممکن است اطلاعات غلطي را که داده اند، اصلاح کنند اما برخي ديگر چنان درگير روابط احساسي مي شوند که نمي توانند حقايق را بگويند يا ارتباط ايجاد شده را قطع کنند و با همان اطلاعات غلط با يکديگر ازدواج مي کنند. اين ازدواج برپايه رابطه احساسي صورت مي گيرد و وقتي از لحاظ عقلاني، دختر و پسر متوجه تفاوتشان مي شوند، زندگي شان به مخاطره مي افتد.
اعتياد خطرناک به آشنايي های اينترنتی
يکي ديگر از معايب ملاقات‌هاي اينترنتي اين است که هر دختر و پسري ممکن است ملاقات هاي اينترنتي متعددي داشته باشد تا به اصطلاح بتواند افراد ديگر را هم بررسي و شناسايي کند. ادامه دادن چنين رفتاري نه تنها جلوي علاقه مند شدن افراد به يکديگر را مي گيرد، بلکه نمي تواند به داشتن رابطه طولاني منجر شود، چراکه آن ها به اين نوع قرارها معتاد شده و مدام دنبال گزينه اي بهتر از قبلي هستند. استمرار براي پيدا کردن يک فرد ايده آل و مطلوب تر از قبلي، خطر بسيار بزرگي براي فرد محسوب مي شود و حتي اگر با فردي وارد رابطه اي شود، ممکن است نتواند از عادت بد خود دست بردارد و بازهم دراينترنت به دنبال دوست باشد. نتيجه اين که به وسيله اينترنت مي توان با افراد بي شماري ارتباط برقرار کرد، اما هرگز نمي توان درگير يک رابطه سالم عاطفي و بادوام شد.
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/
