در نشست خبری «پشت ديوار سكوت» مطرح شد؛
امین تاریخ: پرداختن به سوژه‌های تلخ خطرناك و پرریسك است
نشست پرسش و پاسخ فيلم «پشت ديوار سكوت» با حضور عوامل فیلم و با اجرای «محمود گبرلو» در سالن سعدى برج ميلاد برگزار شد.
به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در این نشست که با حضور مسعود جعفرى جوزانى، كارگردان و فیلمنامه‌نویس، فتح‌الله جعفرى جوزانى، تهیه‌كننده و مجرى طرح، محمد خزاعى، تهیه‌كننده، مجید میرفخرایی، طراح صحنه و لباس، بهزاد عبدی، آهنگساز، محمدرضا شریفى‌نیا، امین تارخ، سحر جعفرى جوزانى، حسین پاكدل، بازیگران فیلم برگزار شد.
مسعود جعفرى جوزانى با بیان اینكه این قصه بر مبناى داستان واقعی افراد و كمی شكر خیال ساخته شده است، گفت: برای اینكه فیلم به مستند نزدیك نشود و فیلم تلخی نباشد، كمی در واقعیت دخل و تصرف كردیم.
وی ادامه داد: سحر نگارش این فیلمنامه را آغاز كرد و من بازنویسی‌هایی را روی آن انجام دادم. به شدت تحت تاثیر موضوع قرار گرفتم و ساخت این فیلم را وظیفه خود دانستم.
جعفری جوزانی در پاسخ به این سوال كه آیا برای بیان نكاتى در فیلم تحت فشار بودید؟ گفت: من هر آن چیزی را كه می‌خواستم درباره این موضوع بگویم در فیلم آورده‌ام و كسی جلوی من را نگرفته است. پای این فیلم ایستاده‌ام و به ساخت آن افتخار می‌كنم.
وی تاكید كرد: موضوعی كه در جامعه وجود دارد، باید صادقانه مطرح شود. بدون اینكه منافع جناح خاصی را تأمین كند.
در ادامه محمد خزاعی درباره روند تولید فیلم بیان کرد: دغدغه اجتماعی و موضوعات مهم این فیلم برای من جذاب بود.
خزاعی با اشاره به اینكه كمتر كسی سراغ چنین موضوعی می‌رود، اضافه كرد: این فیلم از نظر موضوع، روایت و كارگردانی جزو كارهای خاص آقای جوزانی محسوب می‌شود.
در ادامه این نشست، فتح‌الله جعفری جوزانى گفت: ما در سال ٧٦ زمانی كه آژانس دوستی را می‌ساختیم، به مسئله ایدز اشاره كرده بودیم. ما فكر كردیم كه حرف آن روز را باید به با روایتی نو بزنیم.
امین تارخ با بیان این مطلب كه در سینمای ما بیشتر هدف گیشه و سرگرمی است، ادامه داد: پرداختن به چنین سوژه تلخی كه طرحش از سویی خطرناك و پرریسك است و از سوی دیگر ممكن است در گیشه توفیقی نداشته باشد، قابل تقدیر است.
سحر جعفری جوزانی نیز طی سخنانی کوتاه درباره شكلگیری روند ساخت این فیلم گفت: روزی با پدرم به «مرکز ملی پیشگیری از ایدز ایران» رفتیم و كسانی را آنجا دیدیم كه بدون هیچ توقعی به این بیماران كمك می‌كردند. به نظر من كمك كردن و خوشحال كردن آدم‌ها بهترین كاری است كه ما می‌توانیم انجام دهیم.
انتهای پیام/
مسعود جعفرى جوزانى با بیان اینكه این قصه بر مبناى داستان واقعی افراد و كمی شكر خیال ساخته شده است، گفت: برای اینكه فیلم به مستند نزدیك نشود و فیلم تلخی نباشد، كمی در واقعیت دخل و تصرف كردیم.
وی ادامه داد: سحر نگارش این فیلمنامه را آغاز كرد و من بازنویسی‌هایی را روی آن انجام دادم. به شدت تحت تاثیر موضوع قرار گرفتم و ساخت این فیلم را وظیفه خود دانستم.
جعفری جوزانی در پاسخ به این سوال كه آیا برای بیان نكاتى در فیلم تحت فشار بودید؟ گفت: من هر آن چیزی را كه می‌خواستم درباره این موضوع بگویم در فیلم آورده‌ام و كسی جلوی من را نگرفته است. پای این فیلم ایستاده‌ام و به ساخت آن افتخار می‌كنم.
وی تاكید كرد: موضوعی كه در جامعه وجود دارد، باید صادقانه مطرح شود. بدون اینكه منافع جناح خاصی را تأمین كند.
در ادامه محمد خزاعی درباره روند تولید فیلم بیان کرد: دغدغه اجتماعی و موضوعات مهم این فیلم برای من جذاب بود.
خزاعی با اشاره به اینكه كمتر كسی سراغ چنین موضوعی می‌رود، اضافه كرد: این فیلم از نظر موضوع، روایت و كارگردانی جزو كارهای خاص آقای جوزانی محسوب می‌شود.
در ادامه این نشست، فتح‌الله جعفری جوزانى گفت: ما در سال ٧٦ زمانی كه آژانس دوستی را می‌ساختیم، به مسئله ایدز اشاره كرده بودیم. ما فكر كردیم كه حرف آن روز را باید به با روایتی نو بزنیم.
امین تارخ با بیان این مطلب كه در سینمای ما بیشتر هدف گیشه و سرگرمی است، ادامه داد: پرداختن به چنین سوژه تلخی كه طرحش از سویی خطرناك و پرریسك است و از سوی دیگر ممكن است در گیشه توفیقی نداشته باشد، قابل تقدیر است.
سحر جعفری جوزانی نیز طی سخنانی کوتاه درباره شكلگیری روند ساخت این فیلم گفت: روزی با پدرم به «مرکز ملی پیشگیری از ایدز ایران» رفتیم و كسانی را آنجا دیدیم كه بدون هیچ توقعی به این بیماران كمك می‌كردند. به نظر من كمك كردن و خوشحال كردن آدم‌ها بهترین كاری است كه ما می‌توانیم انجام دهیم.
انتهای پیام/
