توسل به گوهر اهل بیت (ع)

برادران عزیز ما امروز به این الگو احتیاج داریم. امروز دستگاه‌های تبلیغاتی دنیا برای گمراه کردن انسان‌ها دائم الگو برای جلوی چشم نسل‌های بشر در همه دنیا می‌آورند. البته الگوها کم جاذبه و ناموفق است. اما دست‌بردار نیستند؛ هنرپیشه می‌آورند، نویسنده می‌آورند، آدم‌های پرهیاهو خوش ظاهر بدون باطن می‌آورند، هیکل‌های پوچ و بی‌معنا را می‌آورند و مرتب نمایش می‌دهند، تا بتوانند به وسیله این الگوها انسان‌ها را به سمتی حرکت بدهند و به راهی بکشند آنها برای این کار پول‌ها خرج می‌کنند و فیلم‌های هالیوودی و چیزهایی از این دست که می‌بینید و می‌شنوید و می‌دانید اغلبش جهت‌دار است با اینکه می‌گویند هنر بایستی فارغ از سیاست و جهتگیری سیاسی باشد، رفتار خودشان به عکس است ...

برای الگوسازی، ملت‌ها هم دست‌شان خالی است و الگو نمونه‌ای که بتوانند در مقابله با آنچه که آنها می‌آورند، از خودشان نشان بدهند، ندارند. ما دست‌مان پر است. ما زنان بزرگی داریم، اگر حال بخواهیم وارد وادی مسئله زن بشویم. زنان با عظمتی در تاریخ اسلام هستند که اوج و قله این عظمت‌ها، فاطمه زهرا، صدیقه کبری (ع) است. حضرت زینب و حضرت سکینه (ع) هم ماجراهایشان ماجراهای شگفت‌آور برای انسان‌های متفکر و باهوش و خردمند و اهل فکر است. 

امام حسن و امام حسین (ع) را گفته‌اند:

«سیدی شباب اهل الجنه».

یا اینکه اینها همیشه جوان نبودند و این دو بزرگوار به سنین پیری و کهولت هم رسیده‌اند. اما «سیدی شباب» به آنها گفته‌اند؛ یعنی جوانی اینها باید به عنوان یک الگو همیشه در مقابل چشم‌ جوان های دنیا باشد. جوانی خود پیغمبر و جوانی امیرالمومنین (ع) هم همین جور است.

حرف من با شما برادران عزیز مداح و ذاکر این است که شماها در این زمینه خیلی وظیفه دارید این جور نیست که ما برای عظمت فاطمه زهرا (ع) درمانده باشیم که چه جور این عظمت را بیان کنیم و متوسل بشویم به شعر، نثر و یا کلامی؛ نه، بلکه ما به آن عظمت احیتاج داریم این خورشید متلالا درخشان به همه موجودات عالم سود می‌بخشد و حالا گوشه آفتابش هم داخل خانه ما افتاده است؛ ما باید ببینیم از این چه جوری می‌توانیم استفاده کنیم. آن خورشید که خیلی بالاتر است؛ حالا ما ساعت‌های متمادی بنشینیم و راجع به توصیف این خورشید – که درست هم نمی‌دانیم چه هست و ذهن ما به آن نمی‌رسد- حرف بزنیم شعر بگوییم، بخوانیم؛ اما نرویم زیر این آفتاب بنشینیم تا بدنمان را گرم کنیم، جسم‌مان را رشد بدهیم و حیات خودمان را تقویت و تامین کنیم؛ اینکه عاقلانه نیست. شان این بزرگوار و این بزرگوارها خیلی بالاست.

شما ببینید امروز نسل جوان شما – چه دخترهاتان،‌ چه پسرهاتان- و جامعه شما از خلا کدام معرفت رنج می‌برند و آسیب می‌بینند؛ از کمبود کدام عنصر سازنده اخلاقی رنج می‌برند؟ آن عنصر اخلاقی را که در وجود فاطمه زهرا (ع)  و در فضایل آن بزرگوار و این وجودهای مقدس پیدا کنید و به زبان شعر – که زبان هنر است- آن را القا و بیان کنید. ببینید ما درزندگی سیاسی و اجتماعی‌مان به کدام درس اهل ابیت احتیاج داریم، آن را اززندگی این بزرگواران و این بزرگوار بخصوص استخراج کنید و با زبان شعر بیان کنید؛ اینها لازم و مهم است والا صرف مدح گفتن – که الفاظ آن مدح هم گاه الفاظ مبهمی است که نه شنوند درست می‌فهمد که محصول این مدح چه شد و نه گاهی خود گوینده!- کافی نیست ما باید اظهار ارادت بکنیم و این اظهار ارادت، کمال ماست. «مادح خورشید مداح خود است» اما به این نباید اکتفا کنیم. ما باید ببینیم امروز چه درسی از این بزرگوارها می‌شود بگیریم.

مبلغ هم وظیفه دارد، هنرمند هم وظیفه دارد فیلم‌ساز هم وظیفه دارد، گردانندگان سینمای کشور هم وظیفه دارند، گردانندگان تلویزین کشور هم وظیفه دارند منبرها هم وظیفه دارند، مداح جماعت هم وظیفه دارد؛ من می‌خواهم بگویم شما وظیفه خودتان را در کنار این وظایف سنگینی که بر دوش همه ما است بازیابی کنید؛ این توصیه من به برادران عزیزم است که همیشه از انها درخواست می‌کنم و با آنها در میان می‌گذارم.

امروز ما کشوری هستیم که ملت ما به برکت خون و قیام امام حسین (ع) و به برکت روح حسینی توانست قیام کند و یک نظام استبدادی فاسد خبیث زشت‌کردار زشت‌خو را به زانو دربیاورد و یک حکومت مردمی با صبغه و روحیه و با عمل نسبتا اسلامی –روحیه ما اسلامی است؛ اما نمی‌توانیم بگویم که عمل‌مان کاملا اسلامی است؛ نسبتا اسلامی است که ان شاء الله روز به روز باید بیشتر اسلامی شود- را سر کار بیاورد.

امروز همه وظیفه دارند این نظام را از نقص‌ها و ضعف‌های خودش خلاص کنند و عناصر قدرت و قوت معنوی و مادی را در آن تقویت کنند و در آن بیشتر به وجود بیاورند.

جبهه تبلیغ، جبهه وسیعی است که در آن هنر و آموزش و علم و دین و دانشگاه و حوزه و وزارت ارشاد و صدا و سیما هستند که یک قسمت از این جبهه وسیع به جماع مداح –این برادرهایی که در دور جنگ و دفاع مقدس در جبهه بودند،‌خوب در ذهن‌شان حرف بنده را تصویر می‌کنند- سپرده شده است و آن مانند این است که این بخش عظیم را این لشکر یا این قرارگاه به عهده دارد و تکه‌ای از آن را به گردن ما سپرده‌اند؛ ما باید این خوب از عهده بربیاییم تا دیگران هم که در بخش‌های خودشان از عهده برآمده‌اند مجموعش بشود پیروزی. باید برادران مداح به این موضوع توجه کنند، والا ما در نوحه‌خوانی،‌ مصیبت‌خوانی و مرثیه‌خوانی، اگر یک مقدار همت و سلیقه به خرج بدهیم، همه این مفاهیم عالی را بگنجانیم و البته می‌شود همه اینها را پوچ و پوک و خالی کردو فقط ظواهری باشد این موضوع می‌تواند در روضه، در نوحه، در سینه‌زنی و در مدح و مصیبت باشد؛ طوری که فقط دلی بسوزد و قطره اشکی بریزد، بدون اینکه اندک بهره‌ای برده شود؛ در روز جشن هم به همین نحو وظیفه و مسئولیت بزرگ جامعه مداح این است که مطالبش پرمغز و پرمحتوا باشد و به شیوه درست این را اداره کند؛ هم در مصیبت و مدایح و هم در عزا و جشن. باید مطالب با شکل‌های مختلف و در قالب‌های مختلف بیاید.

انتهای پیام/