قهرمانی که مورد بی مهری قرار گرفت

وی در ابتدا با بیان اینکه پس از بازنشستگی از دنیای قهرمانی فوتبال هیچ سرپناه و درآمدی ندارد، گفت: اکنون همراه با همسر و 2 فرزند کوچک خود در اتاقی که پدرش به وی داده روزگار می گذارند و تا مدت ها مجبور بودم برای سیر کردن شکم زن و بچه هایم با پای معلول کارگری کنم.

نجفی خاطرنشان کرد: مدت ها همراه با یکی از دوستانم و در قالب شرکت های خدماتی در ساختمان های مسکونی و تجاری کار نظافت را انجام می دادیم تا از این طریق پولی برای سیر کردن شکم زن و بچه هایمان به دست آورم.

وی که به گفته خود سابقه 10 سال حضور در تیم ملی فوتبال هفت نفره کشورمان را داراست، گفت: تا زمانی که در تیم ملی فوتبال هفت نفره حضور داشتم به وضعیتم توجه می شد و مشکل خاصی نداشتم اما مشکلاتم دقیقا از زمانی آغاز شد که از تیم ملی کنار رفتم و پس از آن کسی سراغی از من نگرفت.

وی با بیان اینکه حتی نامه نیز از دفتر ریاست جمهوری، رئیس مجلس، سازمان بهزیستی کل کشور، وزارت ورزش و جوانان را برای پیگری توسط مسئولان استانی دریافت کرده است، گفت: متاسفانه هیچ کدام از این نامه ها نیز موثر واقع نشده و هیچ تغییری در شرایط من حاصل نشده است.

نجفی یادآور شد: در مجلس گذشته نیز قانونی تصویب شد که طی آن مدال آوران المپیک و پارالمپیک به استخدام سازمان ها و شرکت ها در آیند که متاسفانه این قانون در کرمانشاه و در خصوص بنده که دارای مدال برنز پارالمپیک 2008 پکن هستم اتفاق نیفتاد.

تنها درآمدم حقوق 145 هزار تومانی صندوق حمایت از قهرمانان ملی است

ملی پوش سابق فوتبال ایران با بیان اینکه دیگر دارد به آخر خط می رسد، از تصمیمش برای فروش مدال های ارزشمندی سخن گفت که برای کسب هرکدام آن ها ماه ها تلاش کرده و از خانواده دور بوده است.
نجفی در این خصوص می گوید: به دلیل شرایط نامناسبی که دارم تصمیم گرفته ام مدال های قهرمانی خود را که حاصل 10 سال حضور در سطح اول فوتبال معلولان جهان بود را به حراج بگذارم.

انتهای پیام/پ