بار خدايا من شام كردم بنده‏‌اى آستان بوست كه مالك سود و زيانى نيستم و نتوانم از خود بدى را بگردانم بدان

أَشْهَدُ بِذَلِكَ عَلَى نَفْسِي وَ أَعْتَرِفُ لَكَ بِضَعْفِ قُوَّتِي وَ قِلَّةِ حِيلَتِي‏

بر خود گواهى مى ‏دهم و به آستان تو به ناتوانى و بيچارگى خود اعتراف مى ‏كنم

پس بر محمد (ص) و آل محمد (ع) درود فرست و به من‏و همه مؤمنين و مؤمنات آنچه از آمرزش در اين شب وعده فرمودى وفا كن

و آنچه بر من مرحمت فرمودى تمام و كمال گردان زيرا كه من بنده مسكين و مستمند و ناتوان و درويش و خوار توام

بار خدايا مرا از يادت فراموش كار مگردان در آنچه به من عطا كردى و نه از احسانت در آنچه به من دادى و نه نوميد از اجابتت

و اگر چه كندى باشد بر من در نهان باشم يا در زيان يا سختى يا آسايش

يا عافيت يا بلاء يا در تنگى يا در نعمت بدرستى كه تو شنواى دعايى.

و اين دعا را كفعمى از امام زين العابدين عليه السلام روايت كرده كه در اين شبها مى ‏خوانده در حال قيام و قعود و ركوع و سجود.

خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و آن چنان بردبارى روزى من گردان كه در نادانى را به روى من ببندد، و هدايتى كه رهيدن از هر گمراهى را به وسيله آن بر من منت نهى، و ثروتى كه در هر فقرى را به سبب آن بر من ببندى، و نيرويى كه به آن هرگونه ضعفى را از من برگيرى، و عزّتى كه مرا به آن از هر خوارى اكرام نمايى، و مرتبه بلندى كه مرا به آن از هر افتادنى بلند گردانى، و امنيتى كه به آن هر ترسى را از من دور سازى، و سلامتى كاملى كه مرا به آن از هر بلايى بپوشانى، و دانشى كه به آن در هر يقينى را به رويم بگشايى، و يقينى كه به آن هر شكى را از من برطرف سازى، و دعايى كه به آن سفره اجابت را در امشب و در اين ساعت بگسترانى همين ساعت، همين ساعت، همين ساعت اى كريم، و ترسى كه به آن هرگونه رحمتى را برايم پخش كن، و بازدارنده اى كه بين من و گناهانم پرده شود، تا به سبب آن نزد معصومين به درگاهت رستگار شوم، به حق مهربانی ات اى مهربان ترين مهربانان.