به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پیش از سه دهه از انقلاب اسلامی ایران می‌گذرد و در این سه دهه علم پزشکی به قدری پیشرفت کرده که مادران این سرزمین دیگر به خطر به‌دنیا آوردن کودکان از دنیا نروند و با پیگیری‌هایی که در این زمینه از بدو بارداری تا پس از تولد نوزاد و در دوران رشد او صورت می‌گیرد کودکان معیوب و معلول نیز پیش از تولد شناسایی می‌شوند.
 
این روزها آن‌قدر به سلامت نوزادان اهمیت داده می‌شود که مادران قبل از وضع حمل تحت پزشکان متخصص قرار می‌گیرند تا هیچ خللی در وضعیت نوزادان به‌وجود نیاید.
 
حال در این بین نوزادان دیگری هستند که به خاطر بی‌مسئولیتی والدین و وضعیت نامعقولی که مادر و پدر دارند به بلایایی دچار می‌شوند که جبران آن بسیار سخت خواهد بود.
 
** گریه‌ خماری یا گرسنگی؟
 
نوزادانی که از مادران معتاد متولد می‌شوند وضعیت اسفباری دارند. نوزادانی که به جای گریه در زمان گرسنگی از درد خماری گریه می‌کنند و فقط کافی است تا کمی مواد مخدر به‌ آن‌ها برسد تا تمام روز را آرام گیرند.
 
از مادری که به خود رحم نمی‌کند نمی‌توان انتظار داشت که درد خماری را تحمل کرده و حداقل در زمان بارداری مواد مخدر را کنار بگذارد تا کودکش از اعتیاد مواد مخدر در امان بماند. اما گناه نوزادی که حالا با این درد متولد شده و به‌طور ناخواسته در زمره‌ معتادان قرار گرفته است چیست؟  
 
نوزادی که تمام دوران کودکی، نوجوانی و جو‌انی‌اش را به‌خاطر اشتباه و اعتیاد مادرش از دست خواهد داد و آینده‌اش در صورت عدم ترک اعتیاد تباه خواهد شد.
 
این پدیده‌ وحشتناکی است که روزبه روز در بین کارتن خواب‌ها و خانواده‌های آلوده به مواد در حال افزایش است.
 
** درد ترک اعتیاد در نوزادان بی‌گناه
 
برخی از مؤسسات خیریه در زمینه ترک اعتیاد، کودکان و نوزادان تازه متولد شده‌ معتاد را جمع‌آوری می‌کنند و با ترک این نوزادان و کودکان آن‌ها را دوباره به زندگی بازمی گردانند.
 
مسئول یکی از مؤسسات در گفت‌وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: این کودکان بی‌گناه هنگامی که به این مؤسسه آورده می شوند خیلی معصومانه به‌دنبال مواد دراتاق‌ها می‌گردند و دردی که این کودکان برای ترک اعتیاد تحمل می‌کنند از بزرگسالان به مراتب بیشتر بوده و برای ما که مسئول ترک آن‌ها هستیم بسیار زجرآور است.
 
وی در ادامه افزود: نوزادان معتادی که به این مؤسسه آورده می‌شوند با هیچ دارو و غذایی آرام نمی‌شوند و نمی‌توان به‌راحتی آن‌ها را خواباند. این نوزادان به قدری معصوم و بی پناه هستند که مسئولان این مؤسسه در هنگام مواجهه با آن‌ها و در زمان پرستاری و نگهداری از آن‌ها معمولا سخت‌ترین روزهای خود را سپری می‌کنند. 
 
خانواده‌هایی که در دام اعتیاد افتاده و در آن غرق شده‌اند باید در آینده در قبال بلایی که برسر کودکان و فرزندان و کودکان خود آورده‌اند پاسخ‌گو باشند و تباهی را که به کودکان خود تحمیل کرده اند را جبران کنند البته خود این والدین نیز تمام زندگی خود را به تباهی و نابودی کشانده‌اند و نمی‌توان از آن‌ها انتظار دیگری داشت.