یادداشت/محمدمهدی ملکی
نشست وین 2 و حل بحران سوریه
مهم ترین نکته نشست وین 2 حضور جمهوری اسلامی ایران بود.
به گزارش خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان،"محمدمهدی ملکی" کارشناس مسائل خاورمیانه طی یادداشتی به بررسی نشست وین 2 و حل بحران سوریه پرداخت.
متن این یادداشت به شرح زیر است
شرایط نا آرام و ملتهب در سوریه و آنچه که آن را بحران تحمیل شده به آن کشور می دانیم بیش از چهار سال است که زندگی را بر سوری ها تلخ و ناگوار کرده است، کشتارهای بی رحمانه، ویرانی های گسترده و نا امنی همگی به عنوان ویژگی های دائمی اوضاع زندگی مردم سوریه طی این مدت بوده است و دلیل آن هم حضور نیروهای افراط گرای تروریستی است که مورد حمایت همه جانبه محور غربی-عربی قرار دارند.
تا کنون جهت حل و فصل شرایط بحرانی در سوریه تلاش هایی از سوی طرف های درگیر در این مساله درابعاد سیاسی و نظامی صورت گرفته که فارغ از نیات آنها، به دلایل مختلف هیچ یک نتوانسته مثمر ثمر باشد. نشست های سیاسی گوناگونی به ویژه از سوی به اصطلاح دوستان سوریه ! برگزار گردیده که وجه مشترک همه آن کنفرانس ها و دیدارهای سیاسی بی نتیجه ماندن و عملیاتی نشدن توقعات اعضای مشارکت کننده درآنها بود.
نمی شود که برای حل بحرانی به پیچیدگی موضوع سوریه انتظار داشت تنها برخی از بازیگرانی که منافع مشترک دارند و در یک جبهه قرار دارند گرد هم آیند و تصمیم نهایی را تخاذ کنند بی آنکه کنشگران موثر دیگر در جبهه مقابل سهمی در ارایه نظرات و مشارکتی در اتخاذ تصمیمات نداشته باشند.
در بعد نظامی، جبهه مخالفان حکومت سوریه ائتلافی بین المللی به رهبری امریکا تشکیل داد که در خصوص عملکرد و نتیجه اقدامات آن همین بس که به گفته تحلیل گران و رسانه های غیر وابسته به نظام سلطه، این ائتلاف اگر موجبات پیشروی و تقویت تروریست ها را فراهم نکرده باشد سبب عقب نشینی و تضعیف آنها نیز نشده است. در این مورد بحث های مختلفی است که من نیز در یادداشت های پیشین خود تحت عناوین "کنکاشی در خصوص ائتلاف علیه داعش" و "چرا مبارزه با داعش زمان بر است؟ " به این موضوع و ابعاد مختلف آن پرداخته ام.
روسیه نیز اخیراً با پرنگ تر کردن نقش خود در مساله سوریه حملات هوایی گسترده و دقیقی را علیه مواضع تروریست ها در خاک سوریه تریب داده که نتایج مثبت و ملموس آن، روزانه در خبرها منتشر می شود و مخالفت های امریکا و متحدانش نسبت به آن خود گواهی است بر موفقیت اقدامات نظامی مسکو.
از طرفی مقامات کرملین به خوبی آگاهند که راهکار نظامی به تنهایی نمی تواند موثر باشد و حتماً می بایست توامان مسیرهای سیاسی را نیز مورد توجه ویژه قرار داد، این روی تلاش های فراوان دیپلماتیک مسکو در این مدت مستمر ادامه داشته و همکاری های تنگاتنگ آنها با تهران به عنوان دیگر متحد قدرتمند دمشق تا کنون توانسته سوریه را روی پای خود نگه دارد.
اما نشست وین 2 با حضور وزاری خارجه کشورهای تاثیرگذار و فعال در موضوع سوریه روز 8 آبان برگزار گردید که مهم ترین نکته آن کنفرانس حضور جمهوری اسلامی ایران در آن بود، این حضور علی رغم مخالفت های جدی و همیشگی سعودی ها و برخی دیگر صورت پذیرفت.
صرف دعوت شدن ایران از سوی امریکا به کنفرانس وین 2 برای تهران بردی دیپلماتیک محسوب می شود، چرا که از یک سوی ایران توانست در آن نشست مواضع خود را در قبال موضوع سوریه بی واسطه مطرح نماید و با تلاش های ظریف کاری کند که بیانیه پایانی این نشست بسیار نزدیک به مواضع تهران تنظیم شود و از طرفی دیگر مبین این نکته بود که تاثیرگذاری و نقش ایران درمساله سوریه به صورت رسمی مورد پذیرش همگان قرار گرفت، امری که تا پیش از این با ممانعت از دعوت تهران از سوی برخی انکار می شد.
یکی دیگر از دلایل دعوت ایران به وین 2 تغییر رویکرد جهان نسبت به ایران است که به خصوص پس از برجام این تغییر در نگرش آنها محسوس است، تلاش های فراوان دیپلمات های کارکشته ما سبب شد تا پروژه ایران هراسی در منطقه و در سطح بین المللی به شکست بیانجامد و حضور ایران را در مجامع بین المللی با وجود مخالفت های عده ای پر رنگ تر نماید.
وین 2 را می توان مقدمه ای جهت اقدامات جدی و عملی در راستای حل بحران سوریه از طریق سیاسی قلمداد کرد که امری است لازم ولی کافی نیست.
این قبیل نشست ها با حضور کلیه کنشگران تاثیر گذار بایستی افزایش یابد و فواصل زمانی برگزاری آن کاهش، تا بتوان پس از چانه زنی های سیاسی و طرح دیدگاه ها و پیشنهادات مختلف طرف های درگیر، بر سر یک راه حل مشترک به اجماع دست یافت، هر چند همان گونه که دکتر ظریف هم بارها اشاره کرده است سرنوشت سوریه به دست مردم آن کشور باید رقم بخود و این نشست ها صرفاً جهت تسریع روند حل بحران در آن کشور است.
انتهای پیام/
متن این یادداشت به شرح زیر است
شرایط نا آرام و ملتهب در سوریه و آنچه که آن را بحران تحمیل شده به آن کشور می دانیم بیش از چهار سال است که زندگی را بر سوری ها تلخ و ناگوار کرده است، کشتارهای بی رحمانه، ویرانی های گسترده و نا امنی همگی به عنوان ویژگی های دائمی اوضاع زندگی مردم سوریه طی این مدت بوده است و دلیل آن هم حضور نیروهای افراط گرای تروریستی است که مورد حمایت همه جانبه محور غربی-عربی قرار دارند.
تا کنون جهت حل و فصل شرایط بحرانی در سوریه تلاش هایی از سوی طرف های درگیر در این مساله درابعاد سیاسی و نظامی صورت گرفته که فارغ از نیات آنها، به دلایل مختلف هیچ یک نتوانسته مثمر ثمر باشد. نشست های سیاسی گوناگونی به ویژه از سوی به اصطلاح دوستان سوریه ! برگزار گردیده که وجه مشترک همه آن کنفرانس ها و دیدارهای سیاسی بی نتیجه ماندن و عملیاتی نشدن توقعات اعضای مشارکت کننده درآنها بود.
نمی شود که برای حل بحرانی به پیچیدگی موضوع سوریه انتظار داشت تنها برخی از بازیگرانی که منافع مشترک دارند و در یک جبهه قرار دارند گرد هم آیند و تصمیم نهایی را تخاذ کنند بی آنکه کنشگران موثر دیگر در جبهه مقابل سهمی در ارایه نظرات و مشارکتی در اتخاذ تصمیمات نداشته باشند.
در بعد نظامی، جبهه مخالفان حکومت سوریه ائتلافی بین المللی به رهبری امریکا تشکیل داد که در خصوص عملکرد و نتیجه اقدامات آن همین بس که به گفته تحلیل گران و رسانه های غیر وابسته به نظام سلطه، این ائتلاف اگر موجبات پیشروی و تقویت تروریست ها را فراهم نکرده باشد سبب عقب نشینی و تضعیف آنها نیز نشده است. در این مورد بحث های مختلفی است که من نیز در یادداشت های پیشین خود تحت عناوین "کنکاشی در خصوص ائتلاف علیه داعش" و "چرا مبارزه با داعش زمان بر است؟ " به این موضوع و ابعاد مختلف آن پرداخته ام.
روسیه نیز اخیراً با پرنگ تر کردن نقش خود در مساله سوریه حملات هوایی گسترده و دقیقی را علیه مواضع تروریست ها در خاک سوریه تریب داده که نتایج مثبت و ملموس آن، روزانه در خبرها منتشر می شود و مخالفت های امریکا و متحدانش نسبت به آن خود گواهی است بر موفقیت اقدامات نظامی مسکو.
از طرفی مقامات کرملین به خوبی آگاهند که راهکار نظامی به تنهایی نمی تواند موثر باشد و حتماً می بایست توامان مسیرهای سیاسی را نیز مورد توجه ویژه قرار داد، این روی تلاش های فراوان دیپلماتیک مسکو در این مدت مستمر ادامه داشته و همکاری های تنگاتنگ آنها با تهران به عنوان دیگر متحد قدرتمند دمشق تا کنون توانسته سوریه را روی پای خود نگه دارد.
اما نشست وین 2 با حضور وزاری خارجه کشورهای تاثیرگذار و فعال در موضوع سوریه روز 8 آبان برگزار گردید که مهم ترین نکته آن کنفرانس حضور جمهوری اسلامی ایران در آن بود، این حضور علی رغم مخالفت های جدی و همیشگی سعودی ها و برخی دیگر صورت پذیرفت.
صرف دعوت شدن ایران از سوی امریکا به کنفرانس وین 2 برای تهران بردی دیپلماتیک محسوب می شود، چرا که از یک سوی ایران توانست در آن نشست مواضع خود را در قبال موضوع سوریه بی واسطه مطرح نماید و با تلاش های ظریف کاری کند که بیانیه پایانی این نشست بسیار نزدیک به مواضع تهران تنظیم شود و از طرفی دیگر مبین این نکته بود که تاثیرگذاری و نقش ایران درمساله سوریه به صورت رسمی مورد پذیرش همگان قرار گرفت، امری که تا پیش از این با ممانعت از دعوت تهران از سوی برخی انکار می شد.
یکی دیگر از دلایل دعوت ایران به وین 2 تغییر رویکرد جهان نسبت به ایران است که به خصوص پس از برجام این تغییر در نگرش آنها محسوس است، تلاش های فراوان دیپلمات های کارکشته ما سبب شد تا پروژه ایران هراسی در منطقه و در سطح بین المللی به شکست بیانجامد و حضور ایران را در مجامع بین المللی با وجود مخالفت های عده ای پر رنگ تر نماید.
وین 2 را می توان مقدمه ای جهت اقدامات جدی و عملی در راستای حل بحران سوریه از طریق سیاسی قلمداد کرد که امری است لازم ولی کافی نیست.
این قبیل نشست ها با حضور کلیه کنشگران تاثیر گذار بایستی افزایش یابد و فواصل زمانی برگزاری آن کاهش، تا بتوان پس از چانه زنی های سیاسی و طرح دیدگاه ها و پیشنهادات مختلف طرف های درگیر، بر سر یک راه حل مشترک به اجماع دست یافت، هر چند همان گونه که دکتر ظریف هم بارها اشاره کرده است سرنوشت سوریه به دست مردم آن کشور باید رقم بخود و این نشست ها صرفاً جهت تسریع روند حل بحران در آن کشور است.
انتهای پیام/
