سراب مهاجرت و دیپورت، در یک چشم به هم زدن

به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، مسئولان ورزشی کشورمان از دیرباز تاکنون همیشه در تمام سطوح خود سعی کرده‌اند با جذب استعدادهای ناب در جهت ارتقا سطح کمی و کیفی جوانان ایرانی برآیند و با حضور در میادین مختلف ورزشی جهان برای میهن اسلامی افتخار آفرینی کنند، اما همیشه ورزش هم مانند هر حوزه‌ای دیگر با کم و کاستی‌های مواجه بوده که نمی‌تواند گاهی اوقات توقع برخی از افراد را مرتفع کند و برخی از آن‌ها هم در این میان با با تبلیغات و بزرگ‌نمایی‌های بیگانگان و زرق و برق‌های پوچ و توخالی برخی از کشورها دچار وهم و خیال می‌شوند و با تقاضای پناهندگی در کمپ آوارگان، آینده و خیال خام و خوشی را برای خود در سایه پرچم‌های کشورهای بیگانه متصور می‌شوند، غافل از آنکه همه وعده‌ها پوچ و توخالی است و ورزشکاران باید از جان مایه بگذارند تا بتواند در سایه کسب مدال در سخت‌ترین عرصه‌های بین‌المللی اجازه شهروندی درجه 2یا 3 این کشور را کسب کنند. ورزشکارانی که اغلب آن‌ها پس از مواجه شدن با واقعیت تاریک و دردناک، خود را مانند بردگانی می‌دانند که اسیر یک امپریالیسم شده‌اند و حسرت جایگاه خود را در میهن اسلامی می‌خورند و نادم و پشیمان با صعه صدر مسئولان به کشور باز می‌گردند.

در این میان ورشکاران رشته هایی از جمله جودو، شمشیربازی، تکواندو و کاراته، به کشورهایی مانند آلمان،‌ انگلیس، آمریکا، فرانسه، بلژیک و حتی لبنان نیز پناهنده شده‌اند که بسیاری از آن‌ها پس از آگاهی از واقعیت ماجرا، فرار را بر قرار ترجیح داده‌اند و بهتر از میهن خود جایی را پیشرفت ورزشی متصور نشده‌اند و بازگشتند.

 ما هم امیدواریم با الگو قرار دادن سرنوشت چنین افرادی دیگر شاهد فریب برخی از ورزشکاران به این چنینی نباشیم.

انتهای پیام/