گفتگوی صمیمانه با "داریوش شهریاری"؛
هزینه‌های نسبتا ارزان تولید قطعات موسیقی در ایران / نشریه "موسیقی قرن 21" یکی از مهمترین پایگاه های مطبوعاتی کشور
سردبیر "موسیقی قرن 21" گفت: به زودی این نشریه و سایت اطلاع رسانی آن تبدیل به یکی از بزرگترین پایگاه‌های رسانه‌ای موسیقی کشور خواهد شد.
به گزارش خبرنگار موسیقی باشگاه خبرنگاران؛ "داریوش شهریاری" روزنامه نگار، ترانه سرا و خواننده‌ای است که با 16 سال سابقه ترانه نویسی، 14 سال سابقه کار مطبوعاتی و اجرای 6 قطعه موسیقی در طول 10 سال در32 سال زندگی‌اش، ترانه نویسی را هنر خود، کار مطبوعاتی را حرفه خود و خوانندگی را علاقه خود می‌داند و با همکاری خوانندگانی چون فرزاد فرزین، حمید عسگری و بابک جهانبخش جایگاه خود را در زمینه موسیقی همواره حفظ کرده است.
امروز پس از مدتی وقفه در فعالیت روزنامه نگاری وی، در آستانه انتشار مجله "موسیقی قرن 21" به عنوان یکی از نشریه‌های تخصصی موسیقی با او به گفتگو نشسته‌ایم.
*آقای شهریاری، فعالیت در زمینه شعر و ترانه را از چه زمانی آغاز کردید؟
من فعالیت ادبی خود را از کودکی آغاز کردم و سال چهارم دبستان بود که فهمیدم می‌توانم شعرهای کودکانه بنویسم، پس از آن، از 14 سالگی با تأثیرپذیری از حافظ شروع به غزل نویسی کردم و بالغ بر 80 غزل دارم و درست از زمانی که موسیقی پاپ درایران جان دوباره گرفت از سال 1377 شروع به ترانه نویسی کردم.
*آیا سابقه فعالیت در انجمن‌های شعری را داشته‌اید؟
در این سال‌ها در انجمن شعرهای بسیاری شرکت کردم که یکی از معروف‌ترین آن‌ها انجمن شعر، نیک اندیشان (اراکی‌های مقیم تهران) بود که در سن 15 سالگی به عضویت هیات مدیره آن درآمدم و این در حالی بود که همه اعضا بالای 50 سال سن داشتند.
*چطور شد به ترانه نویسی روی آوردید؟
در دوران دبیرستان، با دوستانم یک گروه موسیقی تشکیل دادیم و از آن جا که من سابقه سرودن شعر داشتم، همین باعث شد از من بخواهند ترانه بنویسم و از سال 1377 به طور جدی فعالیتم را در این زمینه آغاز کردم.
*وضعیت ترانه سرایی در ایران را چطور می‌بینید؟
یک دوره طولانی در ایران ترانه سرایی، از موزیک بسیار جلوتر بود، اما الان با تلاش دوستان آهنگساز و تنظیم کننده، این دو، بسیار به هم نزدیک شدند، در هر حال من بر این باور هستم که ترانه سراهای بسیار خوب و با هوشی داریم و به همین دلیل خواننده‌های آن سوی آب‌ها نیز، تلاش خود را می‌کنند که کلام را از داخل ایران تهیه کنند چرا که آن چه از دل این جا بیرون می آید، ملموس‌تر و نزدیک‌تر است به آن چه که در اجتماع رخ می‌دهد.
*به اعتقاد شما، چه شرایطی سبب ماندگاری یک ترانه می‌شود؟
در حال حاضر، شاهد تعدد کارهای موسیقیایی هستیم که متاسفانه تعدد کارهای ضعیف نیز در این بین کم نیست و از این رهگذر، ماندگاری ترانه بسیار دشوار است، اما شاید اثرگذارترین عامل، این باشد که مجموعه تولید کننده اثر؛ ذائقه مردم را بشناسند.
*به نظر شما سلیقه امروز مردم ما تغییر کرده است؟
به اعتقاد من، مردم کار آن دسته از دوستان را می‌پسندند که با موسیقی ایران عجین‌تر هستند و توانسته‌اند موسیقی سنتی را دخیل در موسیقی پاپ کنند. به نظر من "احسان خواجه امیری" از آن دسته خواننده‌هایی است که براساس ذائقه مردم حرکت می‌کند. گرفتاری‌های روزمره و شرایط اجتماعی مخاطب موسیقی را به این سمت سوق داده که به موزیکی گوش دهد که کلامش ساده اما عمیق باشد و راحت‌تر بتواند با آن ارتباط برقرار کند و ترجیحا ریتمی هم داشته باشد، چرا که مخاطب کمتر وقت و حوصله تفکر کردن روی موسیقی را دارد؛ البته به نظرم این موضوع همه گیر نیست و هنوز هم هستند کسانی که دنبال گوش کردن به کاری هستند که حرفی برای گفتن داشته باشد.
*گفتید ذائقه مردم به سمت گوش دادن به کارهای ساده‌تر و ریتمیک تغییر کرده است، پس به نظر شما کار ریتمیک سبک و سطحی است؟
خیر صرف شاد بودن اثر دلیل بر سبک و سطحی بودن آن نیست، بلکه آن چه مهم است استفاده خوب از ریتم‌ها است چون بر این باور هستم که کلام کار و نوع آهنگی که ساخته می‌شود موجب سبک شدن کار می‌شود نه ریتم آن.
*آیا به دلیل همین تغییر ذائقه مردم ترانه سراهای مطرح و کاربلد ما، کم کار شدند؟
من اعتقاد ندارم که ترانه سراهای ما کم کار شده‌اند، بلکه برخی از دوستان ترانه سرا سخت گیر هستند و در انتخاب خواننده، وسواس زیادی به خرج می‌دهند.
*آیا شما هم چنین وسواسی دارید؟
در حال حاضر بله، من اصراری به اجرای ترانه هایم ندارم و برای پیشنهاد کردن ترانه‌هایم هیچ گاه از جایگاه مطبوعاتی‌ام استفاده نکرده‌ام، چرا که روی عقایدم پافشاری می‌کنم؛ اما در سال‌های گذشته این موضوع را تجربه کردم که ترانه‌ای که بسیار دوست داشتم را به سبب پیشنهاد مالی بالا واگذار کرده‌ام.
*برای خوانندگی ترجیح می‌دهید ترانه‌های خود را اجرا کنید؟
در این مورد هیچ گونه تعصبی ندارم و ترانه‌ای که به دلم بنشیند را از دوستانم دریافت می‌کنم همان طور که در آلبوم جیغ از ترانه‌های مسعود امامی، مریم دلشاد، نرگس جعفری، فرشید وحدت، مهیار کاظم‌زاده، علی بحرینی و فرشید وحدت نیز استفاده کردم.
*برای چه خواننده‌هایی تاکنون ترانه گفته‌اید؟
دوستان زیادی بودند، به طور مثال "فکر شو کن"، "خاطره"، "یاد تو" برای "بابک جهانبخش"، تیتراژ برنامه "صبح آمد"، "نفرین بر جنگ"، "لجباز" و "معبد تو" برای "فرزاد فرزین" و "خسته شدم"، "تقصیر" و "التماس" برای "حمید عسگری"؛ "سرمه" و "اشتباه" و "خیلی سنگی" برای "سعید شهروز" که قطعه "اشتباه" سال 1383 بعد از ترانه "هیاهو"ی "فریدون آسرایی" آهنگ دوم سال شد و قطعه‌ای به نام "بخشیدمت برو" برای "قاسم افشار" که به جرات می‌توانم بگویم یکی از بهترین کارهای او است که اجرا شده و طی این روزها منتشر خواهد شد.
*تاکنون تجربه همکاری با خواننده‌های غیرمجاز را داشته‌اید؟
خیر؛ برخلاف بسیاری از همکارانم من هرگز با خواننده‌های غیرمجاز همکاری نکردم چرا که خود را متعهد به قوانین کشورم می‌دانم.
*چرا خوانندگی را جدی‌تر دنبال نکردید؟ انتشار 6 قطعه در طول 10 سال کم به نظر می‌رسد!
من سال 1378 دوره تئوری سولفژ را پشت سر گذاشتم، اما در زمینه خوانندگی وسواس زیادی دارم، ضمن این که خوانندگی شغل دوم و علاقه من است و گرفتاری‌هایی که در این سال‌ها بالاخص در زمینه روزنامه نگاری به عنوان حرفه اصلی خود داشته‌ام مانع از این شد که بتوانم فعالیتم را در زمینه خوانندگی گسترش دهم و به همین دلیل از سال 1383 تا 1393 تنها 6 قطعه منتشر کردم.
*آقای شهریاری برنامه‌ای برای آلبوم جدید خود دارید؟
در حال حاضر، در مرحله بررسی آلبوم جدید هستم، قطعات آماده نیز دارم اما به طور کلی معلوم نیست برای آلبوم جدیدم چه کاری خواهم کرد، در هر صورت پس از اینکه به برنامه‌هایم برای انتشار مجله "موسیقی قرن 21 " سامان بدهم قطعا به آلبوم جدیدم نیز فکر خواهم کرد شرایط امروز فرق کرده و فضا برای فعالیت موسیقی بازتر است و امیدوارم در دوره جدید، با آلبوم جدید بتوانم کاری در خور و شایسته ارائه دهم.
*این روزها، به نظر خوانندگی کار چندان سختی نیست، نظر شما نیز همین است؟
به اعتقاد من در زمینه خوانندگی نیز مانند هر حرفه‌ای هستند کسانی که ضعیف کار می‌کنند همان‌هایی که اگر هزینه نسبتا ارزان قطعات در داخل ایران نبود، هیچ جای دیگری نمی‌توانستند خواننده شوند.
*به همین دلیل تعداد خواننده‌ها بالا رفته است؟
بله، یکی از معضلات اساسی موسیقی ما طی 10، 15 سال گذشته این بوده که تولید یک اثر موسیقی، اگر تولید کننده دغدغه گرفتن مجوز نداشته باشد، کار چندان سختی نیست، زمانی که تعدادی از ترانه سرایان یا آهنگسازان با قیمت‌های پایین یا حتی رایگان با خوانندگان تازه کار همکاری می‌کنند، خود به خود تعداد خواننده‌ها بالا می‌رود.
*پس به نظر وضعیت موسیقی ما در زمینه خوانندگی چندان مناسب نیست، درست می‌گویم؟
خیر، من این طور فکر نمی‌کنم، به نظرم خواننده‌های خوب، باهوش، خوش صدا و با سلیقه‌ای نیز در کشورمان فعالیت می‌کنند که در کیفیت کار آن‌ها تردیدی نیست.
*میان ترانه سرایی، روزنامه نگاری و خوانندگی کدام را ترجیح می‌دهید؟
خوانندگی برای من یک علاقه محسوب می‌شود در حالی که شعر گفتن در قریحه و ذات من است و نمی‌توانم آن را رها کنم، کار مطبوعاتی نیز حرفه اصلی من است و بنابراین نمی‌توانم هیچ کدام را به دیگری ترجیح دهم، البته در زمینه خوانندگی تاکنون کار چندانی نکرده‌ام که بخواهم در خصوص خود نظری بدم، اما اصولا همان قطعاتی که اجرا و منتشر کرده‌ام دیده و شنیده شده‌اند.
*برگردیم به فعالیت مطبوعاتی شما، روزنامه نگاری را از چه زمانی شروع کردید؟
من از سال 1379 در نشریاتی مانند ورزش و اندیشه و خبر ورزشی در زمینه ورزش قلم زدم و در سال 1380 با آغاز کارم در هفته نامه البرز از سردبیر نشریه خواستم قسمت موسیقی را به نشریه اضافه کنیم و در آن جا بود که از سن 19 سالگی فعالیتم را در زمینه روزنامه نگاری موسیقی آغاز کردم و بیشتر فعالیتم در مجله هنر هفته و مجله 20 ساله‌ها بود که در هر دو دبیر سرویس موسیقی بودم، البته به مدت چند ماه نیز سردبیر مجله باور بودم که با همکاری دوست ترانه سرایم یغما گلرویی و دوست روزنامه نگارم رضا عباسی آن را راه اندازی کردیم.
*کمی از مجله "ترانه ماه" بگویید مجله‌ای که به عنوان اولین مجله تخصصی موسیقی پاپ سال 1383 سرو صدای زیادی کرد.
همکاری من با مجله "باور" چند ماه بیشتر به طول نینجامید، پس از آن با "شهنام صفاجو" مدیر مسئول ترانه ماه آشنا شدم و ایده‌هایم در خصوص راه اندازی یک مجله تخصصی موسیقی پاپ را با او در میان گذاشتم و او نیز در حالی که من تنها 22 سال سن داشتم به من اعتماد کرد و من ناشر و سردبیر مجله ترانه ماه شدم.
*این همکاری چه قدر به طول انجامید؟
من ترانه ماه را از شماره نخست منتشر کردم و به همین دلیل همیشه گفته‌ام ترانه ماه فرزند من است در هر صورت من در دوره اول یک سال و نیم با این نشریه همکاری کردم و بعد جدا شدم و یک سال و نیم نیز مجله همدل را منتشر کردم، اما دوباره به ترانه ماه برگشتم و تا پیش از اینکه از کشور خارج شوم یعنی تا مرداد ماه 1390 انتشار این نشریه را ادامه دادم.
*در خصوص جایگاه ترانه ماه در میان اهالی موسیقی بیشتر توضیح دهید
ترانه ماه مهمترین پایگاه رسانه‌ای موسیقی در زمان انتشار خود بود و به شدت مورد استقبال قرار گرفت؛ چرا که در آن زمان سایت‌های اینترنتی موسیقی فعال نبودند و ترانه ماه در پوشش حرف‌ها، نظرات، اخبار و مصاحبه‌های اهالی موسیقی بی‌رقیب بود.
*در اثنای گفتگو به مجله موسیقی قرن 21 اشاره کردید آیا این مجله قرار است در ادامه ترانه ماه باشد؟
خیر، زمانی که به ایران بازگشتم علاقه‌مند بودم که فعالیت مطبوعاتی خود را ادامه دهم در همین راستا با شهنام صفا جو مدیر مسئول ترانه ماه جلساتی برگزار کردیم اما متاسفانه علی رغم اینکه دوستی من با ترانه ماه و شهنام صفاجو پابرجاست توافقی حاصل نکردیم و عمده ترین دلیل آن این بود که من به دنبال چالش جدیدی در موسیقی هستم به همین دلیل با سرکار خانم پریوش برنجی مدیر مسئول "موسیقی قرن 21 "مذاکره کردیم و در نهایت قرار شد با همراهی دوست خوبم رسول ترابی خرداد ماه سال جاری با تغییر اساسی در ساختار و سیاست‌ها، "موسیقی قرن 21" را منتشر کنیم.
*آقای شهریاری با توجه به تعدد سایت‌های موسیقیایی و تغییر شرایط مردم ترجیح می‌دهند اخبار را به صورت آنلاین دنبال کنند به نظر شما این موضوع از استقبال مردم از نشریه‌ای که در دست انتشار دارید نمی‌کاهد؟
این نکته که شما به آن اشاره کردید، در تمام دنیا رخ داده است اما نباید غافل شد که رسانه‌های چاپی همچنان جذابیت‌های خود را دارند، ضمن این که ما بر این موضوع واقفیم که سبک روزنامه نگاری امروز با دهه‌های گذشته فرق کرده است چرا که علی الاصول یک ماهنامه نمی‌تواند یک نشریه خبری باشد چون خبرها خیلی سریع‌تر روی سایت‌ها و خبرگزاری‌ها قرار گرفته‌اند، بنابراین نشریه ما به سمت مصاحبه‌ها، گزارش‌ها و تحلیل‌ها می‌رود و در حقیقت یک نشریه گزارشی تحلیلی می‌شود.
*بنابراین در زمینه خبر موسیقی کار نخواهید کرد؟
ما در این زمینه یک سایت خبررسانی موسیقی نیز خواهیم داشت که پایگاه خبررسانی "موسیقی قرن 21" می‌شود که به زودی در ژانر خود پربازدید خواهد شد.
*به روز رسانی این پایگاه اطلاعاتی نیز به عهده خود شما خواهد بود؟
قطعا به تنهایی خیر مسلما یک تیم این کار را انجام خواهد داد و البته سردبیری سایت "موسیقی قرن21"به عهده رسول ترابی خواهد بود که فردی با تجربه و با اعتبار در زمینه تهیه کنندگی موسیقی برگزاری کسنرت‌ها و روزنامه‌نگاری موسیقیایی است و مسلما به نحو احسن از عهده ای کار برخواهد آمد چرا که موسیقی و فعالیت در این زمینه در این سال‌ها دغدغه اصلی او، به شمار می‌رود.
*آقای شهریاری در طول این مسیر 16 ساله، از سال 77 تاکنون جایی بود که امروز حس کنید اشتباه کردید؟
من اگر به گذشته بازگردم، قطعا همین راه را طی خواهم کرد، اما مهمترین اشتباه من زمانی بود که وقتی سه قطعه موسیقی از من منتشر شد، علی رغم پیشنهاداتی که از شرکت‌های پخش کننده داشتم خوانندگی را جدی نگرفتم، چرا که اگر همان زمان مانند سایرین این مسیر را جدی‌تر پیموده بودم، کارنامه کاری من در زمینه خوانندگی پربارتر از امروز بود اما هیچ گاه حسرت گذشته را نمی‌خورم.
*و سخن پایانی
امیدوارم، با انتشار "موسیقی قرن 21" و راه اندازی سایت تخصصی آن، اتفاقاتی خوب و در خور و شایسته جامعه موسیقی و مردم خوب و نیز دوستانمان پدید آید.
گفتگو از: شقایق معینی/
انتهای پیام/ اس
امروز پس از مدتی وقفه در فعالیت روزنامه نگاری وی، در آستانه انتشار مجله "موسیقی قرن 21" به عنوان یکی از نشریه‌های تخصصی موسیقی با او به گفتگو نشسته‌ایم.
*آقای شهریاری، فعالیت در زمینه شعر و ترانه را از چه زمانی آغاز کردید؟
من فعالیت ادبی خود را از کودکی آغاز کردم و سال چهارم دبستان بود که فهمیدم می‌توانم شعرهای کودکانه بنویسم، پس از آن، از 14 سالگی با تأثیرپذیری از حافظ شروع به غزل نویسی کردم و بالغ بر 80 غزل دارم و درست از زمانی که موسیقی پاپ درایران جان دوباره گرفت از سال 1377 شروع به ترانه نویسی کردم.
در این سال‌ها در انجمن شعرهای بسیاری شرکت کردم که یکی از معروف‌ترین آن‌ها انجمن شعر، نیک اندیشان (اراکی‌های مقیم تهران) بود که در سن 15 سالگی به عضویت هیات مدیره آن درآمدم و این در حالی بود که همه اعضا بالای 50 سال سن داشتند.
*چطور شد به ترانه نویسی روی آوردید؟
در دوران دبیرستان، با دوستانم یک گروه موسیقی تشکیل دادیم و از آن جا که من سابقه سرودن شعر داشتم، همین باعث شد از من بخواهند ترانه بنویسم و از سال 1377 به طور جدی فعالیتم را در این زمینه آغاز کردم.
*وضعیت ترانه سرایی در ایران را چطور می‌بینید؟
یک دوره طولانی در ایران ترانه سرایی، از موزیک بسیار جلوتر بود، اما الان با تلاش دوستان آهنگساز و تنظیم کننده، این دو، بسیار به هم نزدیک شدند، در هر حال من بر این باور هستم که ترانه سراهای بسیار خوب و با هوشی داریم و به همین دلیل خواننده‌های آن سوی آب‌ها نیز، تلاش خود را می‌کنند که کلام را از داخل ایران تهیه کنند چرا که آن چه از دل این جا بیرون می آید، ملموس‌تر و نزدیک‌تر است به آن چه که در اجتماع رخ می‌دهد.
*به اعتقاد شما، چه شرایطی سبب ماندگاری یک ترانه می‌شود؟
در حال حاضر، شاهد تعدد کارهای موسیقیایی هستیم که متاسفانه تعدد کارهای ضعیف نیز در این بین کم نیست و از این رهگذر، ماندگاری ترانه بسیار دشوار است، اما شاید اثرگذارترین عامل، این باشد که مجموعه تولید کننده اثر؛ ذائقه مردم را بشناسند.
*به نظر شما سلیقه امروز مردم ما تغییر کرده است؟
به اعتقاد من، مردم کار آن دسته از دوستان را می‌پسندند که با موسیقی ایران عجین‌تر هستند و توانسته‌اند موسیقی سنتی را دخیل در موسیقی پاپ کنند. به نظر من "احسان خواجه امیری" از آن دسته خواننده‌هایی است که براساس ذائقه مردم حرکت می‌کند. گرفتاری‌های روزمره و شرایط اجتماعی مخاطب موسیقی را به این سمت سوق داده که به موزیکی گوش دهد که کلامش ساده اما عمیق باشد و راحت‌تر بتواند با آن ارتباط برقرار کند و ترجیحا ریتمی هم داشته باشد، چرا که مخاطب کمتر وقت و حوصله تفکر کردن روی موسیقی را دارد؛ البته به نظرم این موضوع همه گیر نیست و هنوز هم هستند کسانی که دنبال گوش کردن به کاری هستند که حرفی برای گفتن داشته باشد.
*گفتید ذائقه مردم به سمت گوش دادن به کارهای ساده‌تر و ریتمیک تغییر کرده است، پس به نظر شما کار ریتمیک سبک و سطحی است؟
خیر صرف شاد بودن اثر دلیل بر سبک و سطحی بودن آن نیست، بلکه آن چه مهم است استفاده خوب از ریتم‌ها است چون بر این باور هستم که کلام کار و نوع آهنگی که ساخته می‌شود موجب سبک شدن کار می‌شود نه ریتم آن.
*آیا به دلیل همین تغییر ذائقه مردم ترانه سراهای مطرح و کاربلد ما، کم کار شدند؟
من اعتقاد ندارم که ترانه سراهای ما کم کار شده‌اند، بلکه برخی از دوستان ترانه سرا سخت گیر هستند و در انتخاب خواننده، وسواس زیادی به خرج می‌دهند.
در حال حاضر بله، من اصراری به اجرای ترانه هایم ندارم و برای پیشنهاد کردن ترانه‌هایم هیچ گاه از جایگاه مطبوعاتی‌ام استفاده نکرده‌ام، چرا که روی عقایدم پافشاری می‌کنم؛ اما در سال‌های گذشته این موضوع را تجربه کردم که ترانه‌ای که بسیار دوست داشتم را به سبب پیشنهاد مالی بالا واگذار کرده‌ام.
*برای خوانندگی ترجیح می‌دهید ترانه‌های خود را اجرا کنید؟
در این مورد هیچ گونه تعصبی ندارم و ترانه‌ای که به دلم بنشیند را از دوستانم دریافت می‌کنم همان طور که در آلبوم جیغ از ترانه‌های مسعود امامی، مریم دلشاد، نرگس جعفری، فرشید وحدت، مهیار کاظم‌زاده، علی بحرینی و فرشید وحدت نیز استفاده کردم.
*برای چه خواننده‌هایی تاکنون ترانه گفته‌اید؟
دوستان زیادی بودند، به طور مثال "فکر شو کن"، "خاطره"، "یاد تو" برای "بابک جهانبخش"، تیتراژ برنامه "صبح آمد"، "نفرین بر جنگ"، "لجباز" و "معبد تو" برای "فرزاد فرزین" و "خسته شدم"، "تقصیر" و "التماس" برای "حمید عسگری"؛ "سرمه" و "اشتباه" و "خیلی سنگی" برای "سعید شهروز" که قطعه "اشتباه" سال 1383 بعد از ترانه "هیاهو"ی "فریدون آسرایی" آهنگ دوم سال شد و قطعه‌ای به نام "بخشیدمت برو" برای "قاسم افشار" که به جرات می‌توانم بگویم یکی از بهترین کارهای او است که اجرا شده و طی این روزها منتشر خواهد شد.
*تاکنون تجربه همکاری با خواننده‌های غیرمجاز را داشته‌اید؟
خیر؛ برخلاف بسیاری از همکارانم من هرگز با خواننده‌های غیرمجاز همکاری نکردم چرا که خود را متعهد به قوانین کشورم می‌دانم.
*چرا خوانندگی را جدی‌تر دنبال نکردید؟ انتشار 6 قطعه در طول 10 سال کم به نظر می‌رسد!
من سال 1378 دوره تئوری سولفژ را پشت سر گذاشتم، اما در زمینه خوانندگی وسواس زیادی دارم، ضمن این که خوانندگی شغل دوم و علاقه من است و گرفتاری‌هایی که در این سال‌ها بالاخص در زمینه روزنامه نگاری به عنوان حرفه اصلی خود داشته‌ام مانع از این شد که بتوانم فعالیتم را در زمینه خوانندگی گسترش دهم و به همین دلیل از سال 1383 تا 1393 تنها 6 قطعه منتشر کردم.
*آقای شهریاری برنامه‌ای برای آلبوم جدید خود دارید؟
در حال حاضر، در مرحله بررسی آلبوم جدید هستم، قطعات آماده نیز دارم اما به طور کلی معلوم نیست برای آلبوم جدیدم چه کاری خواهم کرد، در هر صورت پس از اینکه به برنامه‌هایم برای انتشار مجله "موسیقی قرن 21 " سامان بدهم قطعا به آلبوم جدیدم نیز فکر خواهم کرد شرایط امروز فرق کرده و فضا برای فعالیت موسیقی بازتر است و امیدوارم در دوره جدید، با آلبوم جدید بتوانم کاری در خور و شایسته ارائه دهم.
*این روزها، به نظر خوانندگی کار چندان سختی نیست، نظر شما نیز همین است؟
به اعتقاد من در زمینه خوانندگی نیز مانند هر حرفه‌ای هستند کسانی که ضعیف کار می‌کنند همان‌هایی که اگر هزینه نسبتا ارزان قطعات در داخل ایران نبود، هیچ جای دیگری نمی‌توانستند خواننده شوند.
*به همین دلیل تعداد خواننده‌ها بالا رفته است؟
بله، یکی از معضلات اساسی موسیقی ما طی 10، 15 سال گذشته این بوده که تولید یک اثر موسیقی، اگر تولید کننده دغدغه گرفتن مجوز نداشته باشد، کار چندان سختی نیست، زمانی که تعدادی از ترانه سرایان یا آهنگسازان با قیمت‌های پایین یا حتی رایگان با خوانندگان تازه کار همکاری می‌کنند، خود به خود تعداد خواننده‌ها بالا می‌رود.
*پس به نظر وضعیت موسیقی ما در زمینه خوانندگی چندان مناسب نیست، درست می‌گویم؟
خیر، من این طور فکر نمی‌کنم، به نظرم خواننده‌های خوب، باهوش، خوش صدا و با سلیقه‌ای نیز در کشورمان فعالیت می‌کنند که در کیفیت کار آن‌ها تردیدی نیست.
خوانندگی برای من یک علاقه محسوب می‌شود در حالی که شعر گفتن در قریحه و ذات من است و نمی‌توانم آن را رها کنم، کار مطبوعاتی نیز حرفه اصلی من است و بنابراین نمی‌توانم هیچ کدام را به دیگری ترجیح دهم، البته در زمینه خوانندگی تاکنون کار چندانی نکرده‌ام که بخواهم در خصوص خود نظری بدم، اما اصولا همان قطعاتی که اجرا و منتشر کرده‌ام دیده و شنیده شده‌اند.
*برگردیم به فعالیت مطبوعاتی شما، روزنامه نگاری را از چه زمانی شروع کردید؟
من از سال 1379 در نشریاتی مانند ورزش و اندیشه و خبر ورزشی در زمینه ورزش قلم زدم و در سال 1380 با آغاز کارم در هفته نامه البرز از سردبیر نشریه خواستم قسمت موسیقی را به نشریه اضافه کنیم و در آن جا بود که از سن 19 سالگی فعالیتم را در زمینه روزنامه نگاری موسیقی آغاز کردم و بیشتر فعالیتم در مجله هنر هفته و مجله 20 ساله‌ها بود که در هر دو دبیر سرویس موسیقی بودم، البته به مدت چند ماه نیز سردبیر مجله باور بودم که با همکاری دوست ترانه سرایم یغما گلرویی و دوست روزنامه نگارم رضا عباسی آن را راه اندازی کردیم.
*کمی از مجله "ترانه ماه" بگویید مجله‌ای که به عنوان اولین مجله تخصصی موسیقی پاپ سال 1383 سرو صدای زیادی کرد.
همکاری من با مجله "باور" چند ماه بیشتر به طول نینجامید، پس از آن با "شهنام صفاجو" مدیر مسئول ترانه ماه آشنا شدم و ایده‌هایم در خصوص راه اندازی یک مجله تخصصی موسیقی پاپ را با او در میان گذاشتم و او نیز در حالی که من تنها 22 سال سن داشتم به من اعتماد کرد و من ناشر و سردبیر مجله ترانه ماه شدم.
*این همکاری چه قدر به طول انجامید؟
من ترانه ماه را از شماره نخست منتشر کردم و به همین دلیل همیشه گفته‌ام ترانه ماه فرزند من است در هر صورت من در دوره اول یک سال و نیم با این نشریه همکاری کردم و بعد جدا شدم و یک سال و نیم نیز مجله همدل را منتشر کردم، اما دوباره به ترانه ماه برگشتم و تا پیش از اینکه از کشور خارج شوم یعنی تا مرداد ماه 1390 انتشار این نشریه را ادامه دادم.
*در خصوص جایگاه ترانه ماه در میان اهالی موسیقی بیشتر توضیح دهید
ترانه ماه مهمترین پایگاه رسانه‌ای موسیقی در زمان انتشار خود بود و به شدت مورد استقبال قرار گرفت؛ چرا که در آن زمان سایت‌های اینترنتی موسیقی فعال نبودند و ترانه ماه در پوشش حرف‌ها، نظرات، اخبار و مصاحبه‌های اهالی موسیقی بی‌رقیب بود.
*در اثنای گفتگو به مجله موسیقی قرن 21 اشاره کردید آیا این مجله قرار است در ادامه ترانه ماه باشد؟
خیر، زمانی که به ایران بازگشتم علاقه‌مند بودم که فعالیت مطبوعاتی خود را ادامه دهم در همین راستا با شهنام صفا جو مدیر مسئول ترانه ماه جلساتی برگزار کردیم اما متاسفانه علی رغم اینکه دوستی من با ترانه ماه و شهنام صفاجو پابرجاست توافقی حاصل نکردیم و عمده ترین دلیل آن این بود که من به دنبال چالش جدیدی در موسیقی هستم به همین دلیل با سرکار خانم پریوش برنجی مدیر مسئول "موسیقی قرن 21 "مذاکره کردیم و در نهایت قرار شد با همراهی دوست خوبم رسول ترابی خرداد ماه سال جاری با تغییر اساسی در ساختار و سیاست‌ها، "موسیقی قرن 21" را منتشر کنیم.
*آقای شهریاری با توجه به تعدد سایت‌های موسیقیایی و تغییر شرایط مردم ترجیح می‌دهند اخبار را به صورت آنلاین دنبال کنند به نظر شما این موضوع از استقبال مردم از نشریه‌ای که در دست انتشار دارید نمی‌کاهد؟
این نکته که شما به آن اشاره کردید، در تمام دنیا رخ داده است اما نباید غافل شد که رسانه‌های چاپی همچنان جذابیت‌های خود را دارند، ضمن این که ما بر این موضوع واقفیم که سبک روزنامه نگاری امروز با دهه‌های گذشته فرق کرده است چرا که علی الاصول یک ماهنامه نمی‌تواند یک نشریه خبری باشد چون خبرها خیلی سریع‌تر روی سایت‌ها و خبرگزاری‌ها قرار گرفته‌اند، بنابراین نشریه ما به سمت مصاحبه‌ها، گزارش‌ها و تحلیل‌ها می‌رود و در حقیقت یک نشریه گزارشی تحلیلی می‌شود.
*بنابراین در زمینه خبر موسیقی کار نخواهید کرد؟
ما در این زمینه یک سایت خبررسانی موسیقی نیز خواهیم داشت که پایگاه خبررسانی "موسیقی قرن 21" می‌شود که به زودی در ژانر خود پربازدید خواهد شد.
*به روز رسانی این پایگاه اطلاعاتی نیز به عهده خود شما خواهد بود؟
قطعا به تنهایی خیر مسلما یک تیم این کار را انجام خواهد داد و البته سردبیری سایت "موسیقی قرن21"به عهده رسول ترابی خواهد بود که فردی با تجربه و با اعتبار در زمینه تهیه کنندگی موسیقی برگزاری کسنرت‌ها و روزنامه‌نگاری موسیقیایی است و مسلما به نحو احسن از عهده ای کار برخواهد آمد چرا که موسیقی و فعالیت در این زمینه در این سال‌ها دغدغه اصلی او، به شمار می‌رود.
*آقای شهریاری در طول این مسیر 16 ساله، از سال 77 تاکنون جایی بود که امروز حس کنید اشتباه کردید؟
من اگر به گذشته بازگردم، قطعا همین راه را طی خواهم کرد، اما مهمترین اشتباه من زمانی بود که وقتی سه قطعه موسیقی از من منتشر شد، علی رغم پیشنهاداتی که از شرکت‌های پخش کننده داشتم خوانندگی را جدی نگرفتم، چرا که اگر همان زمان مانند سایرین این مسیر را جدی‌تر پیموده بودم، کارنامه کاری من در زمینه خوانندگی پربارتر از امروز بود اما هیچ گاه حسرت گذشته را نمی‌خورم.
*و سخن پایانی
امیدوارم، با انتشار "موسیقی قرن 21" و راه اندازی سایت تخصصی آن، اتفاقاتی خوب و در خور و شایسته جامعه موسیقی و مردم خوب و نیز دوستانمان پدید آید.
گفتگو از: شقایق معینی/
انتهای پیام/ اس
