"ری" سرزمین دیرینه پارسیان

به گزارش خبرنگار حوزه میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران، قبل از اینکه آقامحمدخان قاجار تاج و تخت سلسلۀ قاجاریه را در تهران بنا نهد، " ری" اعتبار ویژه‌ای داشت و کمتر کسی فکر می‌کرد ، قریه‌ای کوچک درشمال "ری" روزی بعنوان یکی ازبزرگترین شهر‌های جهان به شمار آید و نام و آوازه این شهر باستانی را تحت تأثیر قرار دهد.

" ری" یکی از قدیمی‌ترین شهر‌های ایران است ،که در زمان ماد‌ها، " مادرازی" نامیده می شد. این شهر درگذر روزگار دستخوش فراز و نشیب‌های فراوانی شد. چرا که به همان نسبت که مورد توجه تجار و شاهان متعدد بود، به همان نسبت هم در جنگها و حملات دشمنان موردغارت و سوء استفاده قرار می‌گرفت.

این سرزمین باستانی درزمان اشکانیان پیشرفت زیادی کرد، طوری که اقامتگاه بهاری شاهان اشکانی بود و آن را " ارشکیه " می‌نامیدند.

آنها دور تا دور شهر را دیواری از خشت و چینه به ارتفاع تقریبی ده متر کشیده بودند و درقسمت‌های مختلف آن برج‌های دیدبانی برای حفاظت از شهر نیز تعبیه کرده بودند.

هر چند هنوز قدمت این باروی باستانی " ری" نامشخص است اما برخی مورخان احداث اولیه آن را به دورۀ ماد‌ها نسبت می‌دهند. قسمتهایی از بازوی قدیمی ری به مرورزمان ازبین رفته و امروزه تنها بخشی از آن نیز چند بار مرمت شده در اطراف " چشمه علی " می‌توان دید.

بر اساس این گزارش ؛ مطالعات باستان‌شناسی نشان می‌دهد که درگذشته در اطراف این بازوی مستحکم خندقی کنده بودند که در زمان خطر و برای دفاع از شهر آن را پر از آب می‌کردند که با گذشت زمان از بین رفته و بعدها توسط مردم محلی تبدیل به زمین کشاورزی و یا ساخت و ساز شده است.

" دژ رشکان" یکی دیگر از اثار دوره اشکانیان است که بر روی تپه ای بلند در چهار راه خط آهن امروزی قرارگرفته و هنوز پابرجاست.

این دژ که از سنگ و ساروج ساخته شده ازقدیم به عنوان اسلحه خانه حاکمان بوده است تا جای که بخشهایی از آن تا اواخر دورۀ قاجاریه نیز به همین منظور مورد استفاده قرارمی‌گرفته است.

هر چند موقعیت این اثر باستانی به گونه‌ای است که هنگام عبور از چهار راه خط آهن یا حتی اتوبان امام علی(ع)، عظمت و ابهت آن به وضوح دیده می‌شود اما حتماً باید آن را ازنزدیک دید، چرا که ارتفاع دیوار‌ها و سوراخهایی که برای پرتاب تیروکمان و نیزه دردیوار‌های جنوبی وغربی تعبیه شده، ابهت آن را دو برابر می‌کند.

با این حال ری، بیش ازهمه، پیشرفت خود را مدیون شاهان ساسانی است، زیرا " فیروز" پسر یزدگرد سوم، درزمان پادشاهی خود این شهر را از نو بناکرد و آنرا " رم فیروز" نامید که به سرعت ترقی کرد.

پس از حمله اعراب به ایران پیشرفت آن مدت زمانی متوقف شد تا اینکه بعد‌ها و در زمان روی دوباره به اوج ترقی خود رسید.

" برج طغرل" نمونه‌ای از پیشرفت علم و دانش و معماری دوران سلجوقیان است. این برج به گونه ای ساخته شده که می‌توان از روی سایه‌ آن و دریچه‌های گذر نور خورشید، ماه‌های سال و حتی ساعت را تشخیص داد.

اما آنچه شما را  در بازدید از این اثر باستانی متعجب خواهد کرد، شیوۀ معماری آن است. طوری که حول این برج ازنمای بیرونی 24 کنگره با زاویه جاده تعبیه شده که اگر رو به روی درگاه آن بایستید انگار شیری با دهانی باز به شما می‌نگرد. این برج در ضلع شرقی خیابان " ابن بابویه" قرارگرفته است.

علاوه بر این آثار تاریخی، که قدمت برخی از آنها به بیش از هفت هزار سال می رسد وجود زیارتگاه " شاه عبدالعظیم" این شهر باستانی را به یکی از شهر‌های توریستی و مذهبی ایران تبدیل کرده که روزانه پذیرای سیل عظیمی از زوار و گردشگران داخلی و خارجی است.

انتهای پیام/