کارنامه اسکی ایران در سوچی/مرگ تدریجی یک رویا

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، کاروان پنج نفره اسکی ایران متشکل از حسین ساوه‌شمشکی، محمد کیادربندسری، فروغ عباسی، ستار صید و فرزانه رضا سلطانی کار خود را در المپیک زمستانی 2014 سوچی در حالی به پایان رساند که به باور بسیاری از کارشناسان عملکرد آنها موجب انتقاد بسیاری شد. البته برخی عنوان می داشتند که با توجه به بضاعت این رشته، نتایج قابل قبول بوده؛ اما نکته در همین نقطه است. چرا اسکی کشور باید در چنین وضعیتی باشد تا نتایج ضعیف سوچی را برخی رویایی بدانند؟ چرا اسکی کشور سال‌هاست در اختیار یک شخص بوده و هوای تازه ای در آن ورود نداشته است؟ و ... پرسش هایی دیگر که حکایت از رکورد چندین ساله این رشته در کشور دارد.


**فرزانه رضاسلطانی در بین 76 اسکی باز صحرانورد در رده 73 قرار گرفت. وی مسافت مقرر مسابقه را در 43 دقیقه و 31 ثانیه و 3 صدم ثانیه اسکی کرد.

**سیدستار صید در اسکی صحرانوردی مردان در 15 کیلومتر کلاسیک با زمان 47 دقیقه و 16 و یک صدم ثانیه در این ماده هفتاد و نهم شد. هشت نفر دیرتر از او به خط پایان رسیدند و پنج نفر هم مسابقه را نیمه تمام رها کردند. البته صید در ونکوور در پاتیاژ نفر هشتاد و نهم بود.

**دو ورزشکار کشورمان در ماده آلپاین و رشته مارپیچ بزرگ به روی پیست رفتند که در پایان دو مرحله از این رقابت‌ها محمدکیا دربندسری و حسین ساوه‌ شمشکی به ترتیب در جایگاه‌های 51 و 55 قرار گرفتند. این رقابت با حضور 109 اسکی‌باز آغاز شده بود.

**در اسکی مارپیچ کوچک زنان از بین 88 نفر فقط 49 نفر به خط پایان رسیدند. فروغ عباسی در مجموع دو دور با زمان 2 دقیقه و 35 و 69 ثانیه در رده چهل و هشتم قرار گرفت. او یک رده بالاتر از آخرین نفری که به خط پایان رسیده بود قرار گرفت. عباسی جایگاه ایران را در مقایسه با چهار سال قبل بالاتر برد. در بازی های ونکوور مرجان کلهر با اختلاف زمان 35/71 ثانیه شصتم شده بود.

** در بخش آلپاین محمد کیادربندسری و حسین ساوه شمشکی توانستند  با کسب مقام‌های 30 و 31 المپیک با عملکردی قابل قبول به کار ایرانی ها در سوچی پایان دهند. رقابت این بخش با 117 نفر آغاز شده بود.

هر چند کارشناسان کمیته المپیک و وزارت ورزش باید براساس معیارهای خود در مورد نتایج نظر بدهند اما با توجه به نتایج ثبت شده توسط ورزشکاران کشورمان باید گفت نتایج قابل قبولی با توجه به امکانات موجود رقم خورده است. گفتن این نکته نیز حائز اهمیت است که ورزشکارانی که غالبا مدال‌های این مسابقات را از آن خود می‌کنند، متعلق به اروپا و کشورهای شمالی آن، خصوصا کشورهای نزدیک به رشته کوه آلپ هستند.

به گفته کارشناسان کسانی می‌توانند در المپیک زمستانی مدال بگیرند که امکان اسکی در 10 ماه از 12 ماه سال را داشته باشند. اینکه بخواهیم با توجه به شرایط اقلیمی کشورمان نتیجه‌ای به مراتب بهتر از نتایج کنونی آن هم در خوشبینانه‌ترین حالت تنها با 3 ماه اسکی کردن داشته باشیم، انتظاری بیهوده است؛ اما ...
 
یکی از مشکلات اصلی اسکی‌بازان اعزامی به روسیه نوع برف بود. ورزشکاران ایران روی برف طبیعی تمرین می‌کنند؛ اما اسکی بازان حرفه‌ای روی برف مصنوعی که بیشتر یخی است این کار را انجام می‌دهند. اسکی بازان ایران تا پیش از شروع مسابقاتشان 12 روز فرصت تمرین کردن روی پیست‌های استاندارد این بازی‌ها را داشتند.

در مورد نتایج اسکی‌بازان ایران همین بس که بگوئیم «چه چیزی کاشته شده که به دنبال برداشت آن هستیم؟ ورزشکاران ایران برای حضور در این رویداد بزرگ در چند رقابت برون مرزی شرکت کرده‌اند؟ مراحل آماده‌سازی این تیم چگونه بود؟ واقعا چه انتظاری می‌توان از ورزشکاران یک رشته داشت وقتی فدراسیون حتی یک پیست تخصصی برای ملی‌پوشانش جهت تمرین ندارد.

به گزارش مشرق، برخی از ملی پوشان اسکی در گفتگوهای خود به نبود یا کمبود امکانات اشاره کرده اند:

شرکت در المپیک نشانه پیشرفت نیست
مرجان کلهر عضو تیم ملی اسکی بانوان که در این مسابقات حاضر نبود، می گوید: وقتی یک ورزشکار در یک رشته المپیکی شرکت می‌کند نشان دهنده پیشرفت نیست. اسکی ما همین است و هر کس دیگری هم در این مسابقات شرکت کند نتیجه بهتری نمی گیرد. اسکی بانوان در 4 سال گذشته پیشرفتی نداشته است.
برخی دیگر از محورهای گفتگوی کلهر با نسیم را در زیر بخوانید:

**در المپیک ونکوور کانادا یک خانم برای اولین بار در دو رشته مارپیچ کوچک و مارپیچ بزرگ شرکت کرد. در المپیک امسال باور من و همه ورزشکاران این بود که اگر نتوانستیم دو نفر را اعزام کنیم حداقل یک نفر در همان دو رشته اسکی کند؛ در حالی که یک نفر در رشته مارپیچ کوچک اسکی کرد. امیدوارم برای المپیک بعدی از همن الان برنامه ریزی کنند و شرایطی را فراهم کنند تا دو خانم سهمیه بگیرند.

**در ایران شرایطی است که نمی توانی در تمام طول سال تمرین کنی و با هزینه شخصی بیشتر از دو ماه نمی توانی در اردوی خارجی شرکت کنی.

**پدر فروغ عباسی خودرویش را فروخت تا فروغ یک ماه در اتریش اردو بزند. این ضعف از شخص نیست؛ بلکه از سیستم است. با این شرایط مدال آوری در المپیک رویا است.

**زمان کمی برای تمرین داریم و تنها سه ماه فصل اسکی است که در این سه ماه تنها یک ماه و نیم را می توانیم تمرین کرده و بقیه را باید در مسابقات شرکت کنیم.

25 روز اردو تنها پیشرفت 4 ساله ایران

به گزارش مشرق، حسین ساوه شمشکی، اسکی باز و پرچمدار ایران در المپیک سوچی هم درباره مسابقات نظرات جالبی دارد:

**در این دوره نتایج بهتری به دست آوردیم؛ اما می توانستیم بهتر از این نتیجه بگیریم. نتیجه ای که در این گرفتیم راضی کننده بود. بسیاری از ورزشکاران نتوانستند به خط پایان برسند و با برنامه ریزی بهتر می توانیم نتیجه بهتری را به دست آوریم.

** از آذرماه به مدت یک ماه رئیس نداشتیم. اکثر مسئولان مسئولیت را برعهده گرفتند. وقفه ها باعث شد تیم لطمه ببیند. هر بار که از اردوها صحبت کردیم گفتند بودجه کم است.

**از 4 سال پیش تنها چیزی که به تمرینات ما اضافه شد 25 روز اردوی خارجی در اتریش بود؛ در حالی که کشورهای دیگر از حالا برای کسب موفقیت در المپیک برنامه ریزی می کنند.

** در بحث تجهیزات و پیست مشکل داریم. پیست شمشک یک هفته دیگر تعطیل می شود. اگر اسکی بازی در مسابقات نتیجه گرفته و به المپیک راه پیدا کرده، در این پیست تمرینات خود را انجام داده است، از جمله ساوه شمشکی و فروغ عباسی. چندین سال است در این پیست اسکی می کنیم ولی در این مدت نه دستگاه ها و تجهیزات عوض شده و نه تغییری به وجود آمده است.
** هیچ چیزمان روی حساب و کتاب نیست. چند سال است در المپیک شرکت می کنیم و هر بار کوتاه بودن فصل سرما بهانه شده است. می گویند بودجه نداریم. آخر زشت نیست 5 نفر ورزشکار در المپیک زمستانی شرکت می کنند و می گویند بودجه نداریم.

**بودجه فدراسیون جهانی صرف رفتن ورزشکاران به اردوی اتریش شد و نفری دو جفت کفش اسکی دادند؛ این در حالی است که اسکی بازان خوب دنیا حداقل 3-4 جفت کفش اسکی دارند.

** برای حضور موفق در المپیک بعدی اولین قدم این است که خودمان را آنقدر آماده کنیم که بتوانیم نتایج خوبی به دست آوریم و در قدم بعدی باید در مسابقات وردکاپ شرکت کنیم. باید در این مسابقات آنقدر شرکت کنیم که مسابقات المپیک روی تمرکز و عملکردمان اثر بدی نگذارد.

**ما از لیگ بین المللی در المپیک شرکت کردیم. گفتند نتایج از 4 سال گذشته بهتر می شود؛ اما بهتر شدن همین است که می بینید. اینجوری فقط دور خودمان می چرخیم. یعنی نتایج دوره قبل را بهتر کردیم از المپیک سال 1998 که 37 ثانیه اختلاف داشتیم 16-17 ثانیه پیشرفت داشتیم اما این پیشرفت با سختی و مشقت و سرعت کم بوده است. 12 سال از آن زمان می گذرد و اگر برنامه ریزی بهتری داشتیم می توانستیم خیلی بهتر از این نتیجه بگیریم.

**وقتی به کسب مدال فکر نمی کنیم اختلافمان را یکی دو ثانیه کم می کنیم. کاش برنامه ریزی در تیم ها بهتر بود.

**در نگهداری پیست ها کاری نمی کنند. با این شرایط اسکی ایران تعطیل است. اگر شمشک هست از طریق فدراسیون جهانی است.

پس از اعتراض، پرچم هند را بین پرچم کشور ما با رژیم صهیونیستی قرار دادند

به گزارش مشرق، محمد کیادربندسری، اسکی باز المپیک زمستانی ایران گفتگویی انجام داده که محورهای این گفتگو را در زیر می خوانید:

**اشتباه مان این بود که این مسابقات را نسبت به مسابقات قهرمانی دنیا در اتریش مقایسه کردیم.

**در آن مسابقات 48 شدم و ایمان داشتم با کم کردن 20 ثانیه اختلاف می توانم نتیجه خوبی کسب کنم. من با کم کردن 4 ثانیه اختلاف در رده 51 جهان قرار گرفتم. در مارپیچ کوچک نیز طراحی مسابقه سخت بود و نتوانستم نتیجه بهتری به دست آورم.

**نتیجه به دست آمده در مقایسه با سرمایه گذاری انجام شده خوب بود. شاید اگر یک ماه قبل از آغاز المپیک به جای اینکه به فکر این باشند که چه کسی تایم بهتری گرفته و انتخاب می شود، به این فکر بودند که قرار است چه جایگاهی را به دست آوریم نتیجه مان بهتر می شد و با فضای المپیک آشنا شده و برایمان سنگین نمی شد.

** 12 سال برای رسیدن به اینجا زحمت کشیدم. دوست نداشتم این مسابقات را خیلی ساده از دست بدهم. دوست داشتم با این هدف اسکی کنم که بهترین نتیجه ایران را کسب کنم.

**اینکه در اسکی ایران جزو 30 نفر اول دنیا هستم خیلی خوب است. ولی کاش برنامه ریزی هایی که برای المپیک انجام شد سرمایه گذاری بهتری می شد تا نتایج بهتری به دست آوریم. تنها ایراد این است که کاش در وردکاپ یا مسابقه جهانی شرکت کنیم تا کمی استرس مان کمتر شود.

**باید روی ورزشکارانی که در المپیک شرکت کرده اند سرمایه گذاری شود تا اختلافمان کمتر شود.

**در افتتاحیه پرچم رژیم اشغالگر قدس جلوتر از پرچم کشور ما بود و اعتراض کردیم. مسئولان روسیه قبول کردند پرچم هند را بین پرچم ما با رژیم اشغالگر قدس قرار دهند. خوشحال بودم پشت پرچم رژیم اشغالگر قدس راه نمی رویم.

** از منتقدان خواهش می کنم رویداد به این بزرگی را زیر سوال نبرند. زحمات ما را با این انتقادها از بین نبرند. برای من مهم است که پرچم ایران بالا باشد.

**کاش با تجربه در المپیک شرکت می کردم؛ نه اینکه در این مسابقات تجربه کسب کنم. اگر قرار باشد در این مسابقات بزرگ تجربه کسب کنیم پس در چه مسابقاتی از این تجربیات استفاده کنیم؟

**از ما توقع کسب مدال دارند در حالیکه ما سه ماه فصل اسکی داریم ولی اروپائیها 12 ماه. اول باید برنامه ریزی کرده و اشکالات کار را حل و برطرف کنند اگر آن موقع نتیجه نگرفتیم از ناکامی هایمان انتقاد کنند نه اینکه با هیچی ما را زیر سوال ببرند.

* حداقل 16 سال باید بگذرد تا روی مدال آوری در المپیک سرمایه گذاری و امیدوار باشیم. آن هم در شرایطی که از الان برای این مسابقات برنامه ریزی کنیم.

*کسانی هم انتقاد می کنند که اسکی ورزش خانوادگی ساوه شمشکی هاست. این حرف ها در مورد خانواده کیادربندسری هم مطرح شده که باید بگویم قبل از من کسی در اسکی نبوده و با این حرف هایشان کاری می کنند که زحمات 12 ساله من به چشم نیاید.

به گزارش مشرق، اسکی ایران در المپیک از آخر جدول به عناوینی رسید. کمبود امکانات، نبود اردوها و ...، حاصل مدیریت قدیمی و سنتی بر این فدراسیون است که موجب شده تا این رشته به توسعه نرسیده و همیشه درجا بزند. این رشته از میزان نقدینگی بسیار بالایی برخوردار است و هیچوقت مشکل بودجه ای نداشته؛‌ اما در این سال ها محدود به نقاطی خاص و خانواده هایی خاص بوده است. در نتیجه هرگز با توسعه در کشور مواجه نشده است. حتی در حوزه همگانی نیز اسکی حرکتی رو به جلو نداشته است. اکنون هم در بلاتکلیفی به سر می برد و البته، امید به تغییرات و وزش نسیم های اصلاح و فکر های جدید ....