به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،مطلب پیش رو، پنجمین بخش از کتاب "ملیتا، سفرنامه‌ مصور لبنان" است که به قلم "احمد قدیری" نگاشته شده است. در شرایط حساس امروز منطقه و در شرایطی که حوادث و تحولات اخیر دولتی و انفجارهای تقریباً روزمره لبنان در صدر اخبار جهان است، شناخت دقیق این کشور کوچک مدیترانه‌ای اهمیت مضاعفی یافته که متن حاضر را خواندنی‌تر می‌کند.
 

ضمن شنيدن توضيحات فرد لبناني، به سمت گودال (10) واقع در کنار ميدان اصلي (7) محوطه مي‌رويم. گودالِ گرداب مانندي که مملوء است از تکه پاره‌هاي ادوات اسرائيل به علاوه‌ي چند ماکت تانک دشمن که لوله‌ي يکي از آن‌ها مثل دم موش گره خورده و ديگري در تله‌ي عماد مغنيه گرفتار آمده؛ به اين صورت که لوله‌ي آن در يک ديواره‌ي زرد سيماني که امضاء حاج رضوان بر آن حک شده، گير کرده است.

 
پس از رسيدن به پله‌ي ورودي گودال، مسير ديگري (11) نمايان مي‌شود. مسيري که صد‌ها متر ما را با خود به درون جنگل مليتا مي‌برد. در جاي‌جاي اين مسير، سلاح‌هاي نيمه سنگين و ماکت‌هاي رزمندگان حزب الله جا سازي شده است.

 

جلوتر، سنگر سيد عباس موسوي در زمان حضورش در اينجا به چشم مي‌خورد که داخلش يک جا نماز، قاب عکسي از سيد عباس موسوي، يک سلاح کلاشنيکف و قرآني بر روي رحل قرار دارد. زمزمه‌ي قرائت دعاي کميل شهيد عباس موسوي از بلندگوي تعبيه شده در درون سنگر، قلوب را دگرگون مي‌کند.

در ادامه‌ي مسير مي‌رسيم به فضاي مشبک زير زميني (12) که طي چند سال توسط رزمندگان حزب الله -که حالا بسياري‌شان شهيد شده‌اند- در زير تپه کنده شده است. وارد تونل مي‌شويم و از اتاقک‌هاي متصل به آن يک به يک ديدن مي‌کنيم. يک اتاق، انبار آذوقه است و اتاق ديگر اسلحه خانه و ... تا مي‌رسد به آخري که محل استراحت است و بر سينه‌ي ديوارش عکسي از امام(ره) امت.
 

اينجا ديگر دل تاب و توان ندارد. يا بايد گريست و يا از فضا دور شد. از راهرو خارج مي‌شوم. با اندکي طي مسير به يک تونل زير زميني ديگري (13) مي‌رسيم که خروجي آن ايواني (14) در سينه کش شيب تپه‌اي است.
 

تمام منطقه پوشيده از درخت‌هاي سرسبز و کوتاه است. بالاي ايوان، دو پرچم بزرگ لبنان و حزب الله نصب است. از اين جا غروب مليتا تماشايي است. غروبي که شهادت مي‌دهد بر معنويت، شجاعت و مظلوميت سربازان مقاومت.
به ميدان اصلي باز مي‌گرديم و اين بار راهي سمتي ديگر مي‌شويم. از پله‌هاي بسياري که در طرف شرقي قرار دارد و به ميداني ديگر (17) منتهي مي‌شود، بالا مي‌رويم و از نمايي ديگر به اطراف خيره مي‌شوم؛ تپه‌هاي جنوب زير نگاهمان است.
بسيار به غروب نزديک شده‌ايم و در مجموع پس از يک ساعت بازديد، از مليتا خارج مي‌شويم؛ جايي که حقيقتاً «روايت زمين براي آسمان» است.

هوا تاريک شده، به سمت شهر نبطيه در جنوب مي‌رويم تا شام را در مطعم الجواد واقع در «مدينه فرح» تناول کنيم. ميز‌ها در فضاي باز چيده شده است. تعدادي غذا را شروع مي‌کنند و عده‌اي نيز وضو گرفته، کمي آن طرف‌تر بر موکتي که روي چمن پهن شده نماز مي‌گزارند. بغض عجيبي دارم. حين و بعد از نماز اشک‏هايم سرازير مي‌شود. نمي‌دانم دليلش چيست؛ روز‌هاي پاياني ضيافت الله؟ مليتايي که در پسمان بود؟ و يا حضرت زينب(س) که پيش رويمان است؟


با ورود به اردوگاهي زيبا و بزرگ، به ميزهايي مي‌رسيم که به صورت مستطيلي به هم متصل شده. چند دقيقه در انتظار دوستانيم. با رسيدن آن‌ها صحبت‌هاي فياض شروع مي‌شود و آمار و ارقام فعاليت‌ها سرازير. در پايان مراسم قاب عکسي چوبي از امام و آقا قسمت حسين مي‌شود و عکسي يادگاري هم نصيب ما.

---

 [1]. كشافه الامام مهدي(عج) گروه پيش آهنگي حزب الله است كه از ارديبهشت 1364 آغاز به کار کرده و فعاليت‌هاي متنوعي را در برنامه خود دارد. اعضاي آن را عمدتاً دانش‎آموزان مدارس المهدي(عج) تشكيل مي‎دهند كه در ايام تعطيل هفته، با حضور در مراكز مربوطه، آموزش مي‌بينند و در برنامه‎‎هاي فرهنگي، مذهبي، اجتماعي و خدمات‎رساني شركت مي‎كنند.

---

 

---

[1]. با 10 هزار و 700 متر مربع مساحت، آغاز به ساخت در سال 2002 با هزينه‌ي رفيق حريري.

---

 
 
 
در اين بين در چند نقطه، خودرو‌هاي نظامي پليس را مي‌بينيم که تأمين امنيت شهر را برعهده دارند. راننده هم که شيعه و دوستدار ايران و احمدي نژاد است، اصطلاحاً قصد حال دادن دارد و در اين گرداندن، کم نمي‌گذارد. در نهايت ساعت چهار صبح به هتل باز مي‌گرديم و تا اذان بيدار مي‌مانيم.