از فردا چهارشنبه ۲۳ خرداد ماه؛
پیش فروش محصولات سایپا و پارس خودرو آغاز می‌شود
عضو جدا شده گروهک منافقین :
خودکامی رهبران منافقین ، اعضا را آواره و نابود می کند
بعد از سقوطِ صدام دوست و دشمن هشدار دادند که دیگر عراق برای شما نیست و سهمی از آن ندارید. اما آنها هم اصرار داشتند که در عراق بمانند و دوستانِ جدیدی در سطوح بین المللی دست و پا کنند.
به گزارش خبرنگار گروه وبگردی باشگاه خبرنگران ، رفتار خودخواهانه سران گروهک تروریستی منافقین با اعضای این تشکیلات از هم پاشیده ، به گونه ای است که روزانه تعداد بسیاری از افراد پشیمان گروهک منافقین را وادار به فرار به صورت مخفیانه از این سازمان می کند.
آرش صامتی پور یکی از این جدا شدگان نادم این تشکیلات تروریستی است که پس از اتفاقات چند هفته گذشته در اردوگاه لیبرتی در حالی که یکی از همراهان گذشته اش را در حوادث چند روز گذشته از دست داده، دست به قلم شده و افشاگری می کند.
این عضو جدا شده گروهک منافقین با اشاره به سرنوشت هلاکت بار اعضای این سازمان بدلیل نیت شوم رهبرانشان می نویسد : ” اخبار مربوط به مجاهدین ( منافقین ) را همیشه دنبال می کنم و به دنبال اسامیِ آشنا می گردم و متاسفانه در چند سال اخیر فقط اسامیِ آشنا را در میان کشته شدگان می توان یافت. و البته عکس های پرسنلی، مردان کراوات زده و زنان با روسری های سرخ هم همیشه دست به نقد و آماده هستند. گویا در اطلاعیه فقط جای نام خالی است و پس و پیشش از قبل نوشته شده و آماده به انتشار است.”
صامتی پور در حالیکه یکی از دوستانش را به دلیل اصرار ابلهانه فرمانده هان خودکامه این گروهک مبنی بر ماندن در اردوگاه از دست داده با اشاره به روابط پشت پرده منافقین و صدام می نویسد: ” تا قبل از سقوطِ صدام و در زمانی که من در اشرف بودم، عراقی ها دوستِ مجاهدین ( منافقین) بودند و حشر و نشر تا بالاترین سطوح انجام می گرفت. هدیه می گرفتند و هدیه می دادند. بعد از سقوطِ صدام اما دوست و دشمن هشدار دادند که دیگر عراق برای شما نیست و سهمی از آن ندارید. اما آنها هم اصرار داشتند که در عراق بمانند و دوستانِ جدیدی در سطوح بین المللی دست و پا کنند. دولتِ جدید عراق به هزار و یک دلیل این گروهک را نمی خواهد و وضعیتِ امنیتی عراق هم هنوز تثبیت نشده است. و این محکوم کردن ها کمکی به امیر حائری ها و دیگرانی که در پادگان اشرف و کمپ لیبرتی (حریه) کشته شده اند نمی کند.
"نمی دانم که چرا تاوان این انتقامجویی ها را باید امثال امیر حائری بدهد ، اما این را می دانم که امیرِ حائری می توانست کشته نشود. دلم هم نمی خواهد در آینده هم لیست های منتشر شده از نام های "بقیه" را و عکس های کراوات زده ی آنان را که به لنز دوربین چشم دوخته اند و پشت زمینه ای سرخفام دارند ببینم"
این عضو سابق گروهک تروریستی منافقین در انتها با اشاره به آوارگی فعلی اعضای اغفال شده این سازمان و افشای شهرهای مورد اسکان آنها می نویسد : ” تا کنون جمعی از اعضا به آلبانی و آلمان منتقل شده اند. روند خروج آن دسته از اعضای گروهک که قبلا اقامت کشور های اروپایی همچون فرانسه را داشته اند نیز، هرچند با تاخیر آغاز شده است که البته فعلا اعضای ارشد تر گروه را پوشش می دهد.
بنظر نمی رسد هیچ کشوری تمایل داشته باشد که بصورت جمعی اعضای این گروهک را بپذیرد. مصاحبه هایی که سازمان ملل ترتیب داده هم فرد محور است. هر شخص موظف است در مصاحبه به سوالات مشخصی پاسخ دهد.
در این پروسه فرمان ها و خطوط تشکیلاتی می تواند سرنوشت یک فرد را تغییر دهد، پروسه را تسریع کند یا به تعویق اندازد. و این همان مشکلی است که جماعت گرفتار این گروهک تروریستی در عراق با آن روبرو هستند.
به سهم خودم امیدوارم که بیش از این عکس های سه در چهار تبلیغاتی مربوط به اعضای درگذشته را دیگر نبینم.
آرش صامتی پور یکی از این جدا شدگان نادم این تشکیلات تروریستی است که پس از اتفاقات چند هفته گذشته در اردوگاه لیبرتی در حالی که یکی از همراهان گذشته اش را در حوادث چند روز گذشته از دست داده، دست به قلم شده و افشاگری می کند.
این عضو جدا شده گروهک منافقین با اشاره به سرنوشت هلاکت بار اعضای این سازمان بدلیل نیت شوم رهبرانشان می نویسد : ” اخبار مربوط به مجاهدین ( منافقین ) را همیشه دنبال می کنم و به دنبال اسامیِ آشنا می گردم و متاسفانه در چند سال اخیر فقط اسامیِ آشنا را در میان کشته شدگان می توان یافت. و البته عکس های پرسنلی، مردان کراوات زده و زنان با روسری های سرخ هم همیشه دست به نقد و آماده هستند. گویا در اطلاعیه فقط جای نام خالی است و پس و پیشش از قبل نوشته شده و آماده به انتشار است.”
صامتی پور در حالیکه یکی از دوستانش را به دلیل اصرار ابلهانه فرمانده هان خودکامه این گروهک مبنی بر ماندن در اردوگاه از دست داده با اشاره به روابط پشت پرده منافقین و صدام می نویسد: ” تا قبل از سقوطِ صدام و در زمانی که من در اشرف بودم، عراقی ها دوستِ مجاهدین ( منافقین) بودند و حشر و نشر تا بالاترین سطوح انجام می گرفت. هدیه می گرفتند و هدیه می دادند. بعد از سقوطِ صدام اما دوست و دشمن هشدار دادند که دیگر عراق برای شما نیست و سهمی از آن ندارید. اما آنها هم اصرار داشتند که در عراق بمانند و دوستانِ جدیدی در سطوح بین المللی دست و پا کنند. دولتِ جدید عراق به هزار و یک دلیل این گروهک را نمی خواهد و وضعیتِ امنیتی عراق هم هنوز تثبیت نشده است. و این محکوم کردن ها کمکی به امیر حائری ها و دیگرانی که در پادگان اشرف و کمپ لیبرتی (حریه) کشته شده اند نمی کند.
"نمی دانم که چرا تاوان این انتقامجویی ها را باید امثال امیر حائری بدهد ، اما این را می دانم که امیرِ حائری می توانست کشته نشود. دلم هم نمی خواهد در آینده هم لیست های منتشر شده از نام های "بقیه" را و عکس های کراوات زده ی آنان را که به لنز دوربین چشم دوخته اند و پشت زمینه ای سرخفام دارند ببینم"
این عضو سابق گروهک تروریستی منافقین در انتها با اشاره به آوارگی فعلی اعضای اغفال شده این سازمان و افشای شهرهای مورد اسکان آنها می نویسد : ” تا کنون جمعی از اعضا به آلبانی و آلمان منتقل شده اند. روند خروج آن دسته از اعضای گروهک که قبلا اقامت کشور های اروپایی همچون فرانسه را داشته اند نیز، هرچند با تاخیر آغاز شده است که البته فعلا اعضای ارشد تر گروه را پوشش می دهد.
بنظر نمی رسد هیچ کشوری تمایل داشته باشد که بصورت جمعی اعضای این گروهک را بپذیرد. مصاحبه هایی که سازمان ملل ترتیب داده هم فرد محور است. هر شخص موظف است در مصاحبه به سوالات مشخصی پاسخ دهد.
در این پروسه فرمان ها و خطوط تشکیلاتی می تواند سرنوشت یک فرد را تغییر دهد، پروسه را تسریع کند یا به تعویق اندازد. و این همان مشکلی است که جماعت گرفتار این گروهک تروریستی در عراق با آن روبرو هستند.
به سهم خودم امیدوارم که بیش از این عکس های سه در چهار تبلیغاتی مربوط به اعضای درگذشته را دیگر نبینم.
