یادداشت/
"9دی" الگوی تاریخی ملت ایران
حماسه 9 دی همچون رویدادهای دیگر مهم کشورمان به دست مردم با بصیرت ایران اسلامی رقم خورده است، از این‌رو دانشجوی حقوق دانشگاه شهید بهشتی، درباره چرایی شکل‌گیری این حماسه در یادداشت خود آورده است:ما دیگر نه با شعارهایمان که با گام‌های‌مان نشان دادیم که اهل کوفه نیستیم که اقدامات سپاه یزید را ببینیم و ساکت بنشینیم و نظاره‌گر نگارش تاریخ باشیم. ملت ما در "نه دی" خود تاریخ ساخت، با الگویی زینبی.
به گزارش خبرنگار دانشگاه باشگاه خبرنگاران، حماسه 9 دی همچون رویدادهای دیگر مهم کشورمان به دست مردم با بصیرت ایران اسلامی رقم خورده است، از این‌رو "محسن ابوالحسنی" دانشجوی حقوق دانشگاه شهید بهشتی، درباره چرایی شکل‌گیری این حماسه در یادداشت خود آورده است: ما دیگر نه با شعارهایمان که اینبار با گام‌های‌مان نشان دادیم که اهل کوفه نیستیم که اقدامات سپاه یزید را ببینیم و ساکت بنشینیم و نظاره‌گر نگارش تاریخ باشیم. ملت ما در "نه دی" خود تاریخ ساخت، با الگویی زینبی.
سی‌و‌اندی سال از آغاز ورق خوردن دفتر انقلاب اسلامی می‌گذرد. از قبل از روزهای پیروزی تظاهرات بسیاری در جای جای این خاک پهناور اتفاق می‌افتاد. پس از بهمن 57 هم، هر سال به مناسبت‌های مختلفی مردم حضور و استقامت خود را به رخ دنیا می‌کشند. از یوم‌الله بیست و دوم بهمن هر سال تا سیزدهم آبان سالگرد انقلاب دوم و همچنین روز قدس یادگار حضرت امام (ره). اما این‌ها بخشی از راهپیماییهای این مردم است.
ملت سرفراز ما در مواقع متعددی که حضور خود در صحنه را نیاز دیده‌اند، قدم به عرصه خیابان‌ها گذاشته و نمایشی از اقتدار بر صحنه خیابان‌ها آفریده‌اند. از اعتراض برای اهانت به ساحت نورانی قرآن کریم و پیامبر اعظم(ص) گرفته تا راهپیمایی عظیم بیست و سوم تیرماه 78 در پاسخ به یاوه سرایی‌های آشوب‌گران خیابانی و ده‌ها مورد دیگر.
اما دوست و دشمن بر این نکته معترفند که نهمین روز زمستان سال هزار و سیصد و فتنه، به هیچ وجه قابل مقایسه با راهپیماییهای دیگر نیست. شاید شما هم به این نکته دقت کرده باشید، همه راهپیماییهای ما بیشتر "راهپیمایی‌اند" تا تظاهرات. اما "نه دی" حرکتی بود؛ که سایر واژه‌ها یارای تعریفش را ندارند.
اما چرا 9/10، " نه دی" شد؟ راهپیمایی آن روز چه خصوصیتی داشت که به تعبیر مقام معظم رهبری، در تاریخ جاودانه شد. سیزدهم محرم‌الحرام آن سال، همه مردم با رگ‌های بیرون‌زده از غیرت حسینی به خیابان‌ها آمده بودند. ما شنیده بودیم داستان کربلا را؛ اما خیالش را نیز به ذهن خود راه نمی‌دادیم که افرادی در خیابان‌های همین پایتخت شیعه، روز عاشورا را به تبعیت از سپاه یزید، به هلهله و سوت و کف بگذرانند. نماز ظهر عاشورا را با سنگ‌هایشان مانع شوند و خیمه عزای حسین را به آتش بکشند.
برای ما همیشه پای منبرها از عزاداری ارمنی‌ها در عزای ابی‌عبدالله می‌گفتند؛ به باورمان نمی‌آمد این بی‌حرمتی‌ها و بدتر از آن، اقدام آن بی‌شرف‌تر از بقیه در خداجو خواندن هتاکان به تبعیت از عمر سعد(لعن الله). رگ‌های غیرت این ملت بیرون‌زده بود از این بی‌حرمتی‌ها و نشان دادند که بی‌حرمتی به آل‌الله را حتی به سوزاندن خیمه عزایشان بر نمی‌تابند.
ما دیگر نه با شعارهایمان که با گام‌های‌مان نشان دادیم که اهل کوفه نیستیم که اقدامات سپاه یزید را ببینیم و ساکت بنشینیم و نظاره‌گر نگارش تاریخ باشیم. ملت ما در "نه دی" خود تاریخ ساخت، با الگویی زینبی.
اما همه این پاسخ‌ها، این تاریخ‌سازی‌ها، این غیرتی شدن‌ها، در شرایط و روزهای عادی انجام نشد. اندکی به عقب باز گردید. سال 88 را به خاطر بیاورید. خواصی را که در امتحان الهی و فتنه‌ها مردود شدند را به خاطر بیاورید. ویژگی فتنه، فضای غبارآلوده است. اما این مردم در همین غبارآلودگی، "نه دی" آفریدند و به جای ماندن در راه، با این اقدام‌شان نه تنها خود را از ورطه مردودی نجات دادند، بلکه آن‌چنان غبار را خواباندند که دیگر برای هیچ کسی هیچ بهانه‌ای باقی نماند.
مردم در آن روز نشان دادند که مجاهدند و اگر خداجویان! قلابی عرصه را مدتی باز می‌دیدند، از صبر مردم سوءاستفاده می‌کردند که "الا و لا یحمل هذا العلم الا اهل البصر و الصبر". صبرشان را تا آن روز نشان دادند و آن روز که کاسه صبرشان مالامال شد، بصیرت‌شان را هم چون پتک بر سر استکبار و استکبار دوستان زدند و حقیقتا نشان دادند که اهل کوفه نیستند که علی را و علی زمانه را تنها بگذارند، که دعوت کنند و به نظاره بنشینند یا با شمشیرهای‌شان از مهمان پذیرایی کنند. ملت ایران اسلامی به مولایمان در "نه دی" نشان داد که اهل کوفه نیستیم و آماده ایم برای پذیرایی.
در طول تاریخ 1400 ساله اسلام، هیچ‌گاه جریان اسلام حقیقی از خواص خیری ندیده است و اندک بوده‌اند خواصی که طالب اسلام حقیقی و پیاده‌کننده آن و یاری‌گر ائمه معصومین علیهم‌السلام باشند. انقلاب ما نیز هر چه داشته است از همین (به قول بعضی‌ها) عوام داشته است. این بار هم همین عامه مردم علم انقلاب مهدوی و ولایت فقیه را بر پا نگاه داشتند. با این تفاوت که خوب یادشان خواهد ماند که غالب خواص در این آزمون خطیر چه کرده‌اند. دور نیست روزی که بی‌بصیرتان و مردودین از خواص در برابر همین عوام مجبور به پاسخ گویی‌شوند....انشاالله.
انتهای پیام/
سی‌و‌اندی سال از آغاز ورق خوردن دفتر انقلاب اسلامی می‌گذرد. از قبل از روزهای پیروزی تظاهرات بسیاری در جای جای این خاک پهناور اتفاق می‌افتاد. پس از بهمن 57 هم، هر سال به مناسبت‌های مختلفی مردم حضور و استقامت خود را به رخ دنیا می‌کشند. از یوم‌الله بیست و دوم بهمن هر سال تا سیزدهم آبان سالگرد انقلاب دوم و همچنین روز قدس یادگار حضرت امام (ره). اما این‌ها بخشی از راهپیماییهای این مردم است.
ملت سرفراز ما در مواقع متعددی که حضور خود در صحنه را نیاز دیده‌اند، قدم به عرصه خیابان‌ها گذاشته و نمایشی از اقتدار بر صحنه خیابان‌ها آفریده‌اند. از اعتراض برای اهانت به ساحت نورانی قرآن کریم و پیامبر اعظم(ص) گرفته تا راهپیمایی عظیم بیست و سوم تیرماه 78 در پاسخ به یاوه سرایی‌های آشوب‌گران خیابانی و ده‌ها مورد دیگر.
اما دوست و دشمن بر این نکته معترفند که نهمین روز زمستان سال هزار و سیصد و فتنه، به هیچ وجه قابل مقایسه با راهپیماییهای دیگر نیست. شاید شما هم به این نکته دقت کرده باشید، همه راهپیماییهای ما بیشتر "راهپیمایی‌اند" تا تظاهرات. اما "نه دی" حرکتی بود؛ که سایر واژه‌ها یارای تعریفش را ندارند.
اما چرا 9/10، " نه دی" شد؟ راهپیمایی آن روز چه خصوصیتی داشت که به تعبیر مقام معظم رهبری، در تاریخ جاودانه شد. سیزدهم محرم‌الحرام آن سال، همه مردم با رگ‌های بیرون‌زده از غیرت حسینی به خیابان‌ها آمده بودند. ما شنیده بودیم داستان کربلا را؛ اما خیالش را نیز به ذهن خود راه نمی‌دادیم که افرادی در خیابان‌های همین پایتخت شیعه، روز عاشورا را به تبعیت از سپاه یزید، به هلهله و سوت و کف بگذرانند. نماز ظهر عاشورا را با سنگ‌هایشان مانع شوند و خیمه عزای حسین را به آتش بکشند.
برای ما همیشه پای منبرها از عزاداری ارمنی‌ها در عزای ابی‌عبدالله می‌گفتند؛ به باورمان نمی‌آمد این بی‌حرمتی‌ها و بدتر از آن، اقدام آن بی‌شرف‌تر از بقیه در خداجو خواندن هتاکان به تبعیت از عمر سعد(لعن الله). رگ‌های غیرت این ملت بیرون‌زده بود از این بی‌حرمتی‌ها و نشان دادند که بی‌حرمتی به آل‌الله را حتی به سوزاندن خیمه عزایشان بر نمی‌تابند.
ما دیگر نه با شعارهایمان که با گام‌های‌مان نشان دادیم که اهل کوفه نیستیم که اقدامات سپاه یزید را ببینیم و ساکت بنشینیم و نظاره‌گر نگارش تاریخ باشیم. ملت ما در "نه دی" خود تاریخ ساخت، با الگویی زینبی.
اما همه این پاسخ‌ها، این تاریخ‌سازی‌ها، این غیرتی شدن‌ها، در شرایط و روزهای عادی انجام نشد. اندکی به عقب باز گردید. سال 88 را به خاطر بیاورید. خواصی را که در امتحان الهی و فتنه‌ها مردود شدند را به خاطر بیاورید. ویژگی فتنه، فضای غبارآلوده است. اما این مردم در همین غبارآلودگی، "نه دی" آفریدند و به جای ماندن در راه، با این اقدام‌شان نه تنها خود را از ورطه مردودی نجات دادند، بلکه آن‌چنان غبار را خواباندند که دیگر برای هیچ کسی هیچ بهانه‌ای باقی نماند.
مردم در آن روز نشان دادند که مجاهدند و اگر خداجویان! قلابی عرصه را مدتی باز می‌دیدند، از صبر مردم سوءاستفاده می‌کردند که "الا و لا یحمل هذا العلم الا اهل البصر و الصبر". صبرشان را تا آن روز نشان دادند و آن روز که کاسه صبرشان مالامال شد، بصیرت‌شان را هم چون پتک بر سر استکبار و استکبار دوستان زدند و حقیقتا نشان دادند که اهل کوفه نیستند که علی را و علی زمانه را تنها بگذارند، که دعوت کنند و به نظاره بنشینند یا با شمشیرهای‌شان از مهمان پذیرایی کنند. ملت ایران اسلامی به مولایمان در "نه دی" نشان داد که اهل کوفه نیستیم و آماده ایم برای پذیرایی.
در طول تاریخ 1400 ساله اسلام، هیچ‌گاه جریان اسلام حقیقی از خواص خیری ندیده است و اندک بوده‌اند خواصی که طالب اسلام حقیقی و پیاده‌کننده آن و یاری‌گر ائمه معصومین علیهم‌السلام باشند. انقلاب ما نیز هر چه داشته است از همین (به قول بعضی‌ها) عوام داشته است. این بار هم همین عامه مردم علم انقلاب مهدوی و ولایت فقیه را بر پا نگاه داشتند. با این تفاوت که خوب یادشان خواهد ماند که غالب خواص در این آزمون خطیر چه کرده‌اند. دور نیست روزی که بی‌بصیرتان و مردودین از خواص در برابر همین عوام مجبور به پاسخ گویی‌شوند....انشاالله.
انتهای پیام/
