بازي هاي رايانه اي و اختلال رواني در کودکان

به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران شايد بسياري از اوقات از نق زدن هاي پي در پي کودکمان کلافه شده ايم، حوصله شان را نداريم و فضاي آپارتمان هم جاي مناسبي براي بازي کودک ندارد و از اينکه کودکمان در کوچه با بچه هاي همسايه بازي کند و به تربيتش آسيب برسد هم نگرانيم و بالاخره با دو سه تا شيفت کاري از بردن او به پارک و اماکن تفريحي هم معذوريم بنابراين بهترين گزينه که شايد بتواند در اين گونه مواقع ما را از بن بست نجات دهد استفاده از يک سي دي بازي رايانه اي است که به طور سحرانگيزي براي پنج ساعت، کودک و نوجوان ما را سرگرم مي کند.

براي دفعات بعد کودک ممکن است ديگر تقاضاي رفتن به پارک و بازي با همسالان را نداشته و فقط با يک دستگاه رايانه اي و يک سي دي بازي همه مسائل حل شود.

اما اين داستان ها فقط يک روي سکه است. اين بازي ها علاوه بر محاسني که دارند مضرات فراوان تري در پي دارد.

در همين خصوص محمد کلانتر کوشه روان شناس کودک و نوجوان گفت: مخرب ترين بازي هاي تصويري بازي هاي هستند که تصوير آنها به طور مکرر به صفحه ظاهر مي شود و کودک بايد به تمام تصاويري که از برابر چشم مي گذرد شليک کند.

وي ادامه داد: کودکي که ساعات طولاني از روز را از کامپيوتر استفاده مي کند از ساير فعاليت هاي لازم براي رشد عقب مي ماند و در طولاني مدت مي تواند منجر به افت تحصيلي، تنبل شدن ذهن، انزوا طلبي و تقويت پرخاشگري شود.

کلانتر کوشه اظهار کرد: کودک در طي اين بازي ها ممکن است ساعت ها در يک وضعيت ثابت قرار بگيرد در نتيجه دچار مشکلات جسماني در ستون فقرات و استخوان بندي وي مي شود، احساس سوزش و سست شدن گردن از جمله اين عوارض است همچنين چشمان کودک به دليل خيره شدن مداوم به صفحه نمايش گر کامپيوتر به شدت تحت تأثير فشار قرار گرفته و خشک و سوزناک مي شود.

اين روانشناس اجتماعي تأکيد کرد: هيجاني که بازي هاي رايانه ايي ايجاد مي کنند برخلاف هيجان هاي طبيعي بر سلول هاي مغز تأثير منفي مي گذارد و موجب افزايش ضربان قلب، گردش خون و حرارت بدن مي شود واين در حالي است که بدن هيچگونه تحرکي ندارد.

کلانتر کوشه در پايان خاطرنشان کرد: استفاده از بازي هاي خشن کامپيوتري ممکن است موجب اختلالاتي از قبيل اوتيسم در کودکان شود اختلال اوتيسم که نوعي اختلال رشدي است با رفتارهاي ارتباطي کلامي غيرطبيعي مشخص مي شود و مبتلايان به اين بيماري قادر به برقرار کردن ارتباط با ديگران نيستند.

بنابراين بهترين راه حل براي بروز چنين مشکلاتي کنترل و نظارت والدين بر بازي هاي کودکان است.
انتهای پیام/