صداهایی که هرگز در کنگره آمریکا شنیده نشده است

به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه تحلیلی "کانترپانچ" در مقاله‌ای به قلم "چارلز پیرسون" می‌نویسد: "رفیق الرحمان"، اگر کسی را به قتل رسانده بود، این اجازه را داشت که برای خودش وکیل بگیرد، اما وقتی هواپیماهای بدون سرنشین سیا، مادرش را کشتند و او و دو فرزند کم سن و سالش را زخمی کردند، حق داشتن وکیل را نیز از او گرفتند؛ حقی که حتی جنایتکاران آمریکایی هم از آن برخوردارند.

قرار بود که رحمان در تاریخ 1 اکتبر، در کنگره حاضر شده و شهادت بدهد؛ اما صدای او شنیده نشد، چرا که وزارت امور خارجه آمریکا به وکیل او ویزا نداد.

«آلن گریسون»، نماینده فلوریدا از رحمان و وکیل وی، شهزاد اکبر خواسته بود تا به کنگره آمریکا بروند. قرار بود کنگره برای نخستین بار، صدای بازماندگان حملات هواپیماهای بدون سرنشین را مستقیما بشنود.

شهزاد اکبر، یک هفته پس از آنکه هواپیماهای بدون سرنشین در 24 اکتبر 2012 به وزیرستان شمالی در مناطق دور و قبیله‌ای پاکستان حمله کرده و جان مادربزرگ بچه‌ها را گرفتند، با رحمان تماس گرفت. اکبر، موسس و مدیر بنیاد حقوق اساسی پاکستان است و تاکنون با چندین پرونده مهم علیه هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا سر و کار داشته است.

شهزاد اکبر بارها به آمریکا سفر کرده است. او حتی به مدت دو سال، از آنجایی که مشاور یک آژانس آمریکایی در زمینه توسعه بین المللی بود، از ویزای دیپلماتیک استفاده کرده است. اکبر به روزنامه انگلیسی «گاردین» گفت که وی پیش از این هیچ مشکلی برای رفتن به آمریکا نداشت، تا اینکه وکالت قربانیان هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا را بر عهده گرفت. در سال 2011، شهزاد اکبر که برای سخنرانی در یک کنفرانس حقوق بشر در مدرسه حقوق دانشگاه کلمبیا دعوت شده بود، موفق به دریافت ویزا نشد. در مورد این اقدام، هیچ دلیلی به وی ارائه نشد. سال بعد نیز، او شرکت در نخستین نشست مربوط به هواپیماهای بدون سرنشین که در واشنگتن دی.سی، توسط سازمان مردمی «کد پینک» برگزار شده بود را به خاطر توقیف ویزایش از دست داد. در حال حاضر نیز که در سال 2013 به سر می‌بریم، رحمان ویزای خود را دریافت کرده، در حالیکه شهزاد اکبر، وکیل وی، با اینکه درخواست خود را 2 روز پیش از موکل خود فرستاده بود، هنوز موفق به دریافت ویزا نشده است.

حتما شما هم فکر می‌کنید که اکبر در رده‌های بالا دشمنانی دارد. در دسامبر 2010، اکبر در شکایتی  500 میلیون دلاری، به خاطر کشته شدن روزنامه نگاری در وزیرستان شمالی، «جاناتان بانکس»، رئیس پایگاه سیا در اسلام آباد را به عنوان خوانده به دادگاه احضار کرد. برادر و پسر «کریم خان»، در حمله هواپیماهای بدون سرنشین سیا کشته شده بود. برادر وی، معلم مدرسه‌ای بود که با وجود تهدیدات طالبان، به تدریس ادامه می داد. «بانکس» هرگز دفاعیه خود را درخصوص اتهامات دادگاه ارائه نداد و سیا فورا او را از پاکستان خارج کرد.

انگلیس نیز برای نارضایتی از شهزاد اکبر دلیل دارد. این کشور حملات هواپیماهای بدون سرنشین را هدایت نمی‌کند اما با به اشتراک گذاشتن اطلاعات محرمانه، حملات این هواپیماهای آمریکایی را تسهیل می‌کند. در 17 مارس 2011، یکی از هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا، موجب کشته شدن 40 تن از اعضای «جیرگا» یا شورای قبیله ای در «داتا خیل» شد. یکی از قربانیان، پدر شخصی به نام «نور خان بود» که متعاقبا از «ویلیام هیگ»، وزیر امور خارجه انگلیس به خاطر شراکت در قتل پدرش، به دادگاه شکایت کرد. طرح این شکایت در دادگاه، توسط موسسه انگلیسی «لی دی اند کو» صورت گرفت اما  شهزاد اکبر نخستین کسی بود که  با «نور خان» تماس گرفت و وی را برای این کار تشویق کرد.

شهزاد اکبر نه تنها مخالف سرسخت هواپیماهای بدون سرنشین است، بلکه کسی است که در برنامه‌های سفری خود، برای فعالیت این هواپیماها دردسر ایجاد می‌کند. 

در این خصوص، ماجرای مهم دیگری به «عمران خان»، ستاره بین المللی و مشهور کریکت که اوایل امسال در انتخابات ریاست جمهوری پاکستان شرکت کرده بود، مربوط می‌شود. در 26 اکتبر گذشته، «عمران خان» در حالیکه در هواپیمایی به مقصد نیویورک برای شرکت در مهمانی شامی جهت جمع آوری کمک‌های مالی با مقامات مهاجرتی آمریکا همسفر بود،  در خصوص دیدگاه‌های خود نسبت به هواپیماهای بدون سرنشین و جهاد، شدیدا مورد پرسش قرار گرفت. یکی از وعده‌های مهم انتخاباتی «عمران خان» این بود که در صورت انتخاب وی به عنوان رئیس‌جمهور، حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا را با حمله نظامی پاسخ خواهد داد.

تمام این فعالیت‌های قانونی، در پس زمینه‌ای از حملات مرگبار هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا صورت می‌گیرند که پاکستان تاکنون موفق به متوقف کردن آنها نشده است. آمریکا با این ادعا که پاکستان به طور محرمانه با حملات هواپیماهای بدون سرنشین موافقت کرده و تنها برای آرام کردن شهروندان خود، در ملا عام با فعالیت این هواپیماها مخالفت می‌کند، حمله به خاک پاکستان را توجیه می‌کند. ممکن است که این  ادعا زمانی صحت داشته است. ژنرال «پرویز مشرف»، دیکتاتور نظامی پاکستان در سال‌های 1999 تا 2007، که اکنون رسوا شده و پس از بازگشت احمقانه از انگلیس، با اتهام قتل در پاکستان رو مواجه است، به «سی ان ان» گفت که وی به طور محرمانه، با برخی از حملات هواپیماهای بدون سرنشین موافقت کرده است.

چیزی که ممکن است در گذشته صحت داشته باشد، اکنون دیگر حقیقت ندارد. پارلمان پاکستان، با تصویب سه قطعنامه، خواستار پایان دادن به حملات هواپیماهای بدون سرنشین شده است. دادگاه عالی پیشاور نیز در ماه می، و در تصمیمی تاریخی، حملات هواپیماهای بدون سرنشین را به عنوان جنایات جنگی محکوم کرد. دادگاه عالی پیشاور به اصل ممنوعیت «تهدید و یا توسل به زور» منشور سازمان ملل اشاره می‌کند که کشورها به جز در مواردی که از سوی شورای امنیت سازمان ملل مجوز داشته باشند و یا در شرایط دفاع از خود، حق تهدید و یا استفاده از زور علیه دیگر کشورها را ندارد. دادگاه با استناد به لزوم تناسب، تحت قانون بین المللی بشردوستانه، شمار نظامیان کشته شده توسط هواپیماهای بدون سرنشین را «ناچیز» و در مقابل، میزان تلفات غیرنظامی این حملات را «به طور قابل توجهی تکان دهنده» نامید. شهرزاد اکبر، همان وکیلی است که جزئیات مربوط به این حملات را در دادگاه مورد بررسی قرار داد.

بر اساس تصمیم دادگاه عالی، فعالیت هواپیماهای بدون سرنشین باید در پنجم ژوئن متوقف می‌شد. در آن روز، نواز شریف، به عنوان نخست‌وزیر جدید پاکستان سوگند یاد کرد. وی در دهه 1990، دو بار به این سمت منصوب شده بود. نواز شریف با صراحت کامل خواستار توقف حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا شد و به پارلمان این کشور گفت که «این فصل باید همین حالا بسته شود.»

دو روز بعد، آمریکا با حمله توسط یکی از این هواپیماها به خاک پاکستان، نشان داد که تا چه اندازه‌ با این موضوع موافق است؛ در پی این حمله، 9 نفر کشته شدند. برای آمریکا، درست مانند یک متجاوز، «نه» به منزله «آری» است.

این حمله، به دنبال وعده باراک اوباما در طول سخنرانی‌ در دانشگاه دفاع ملی در 23 ماه می، مبنی بر اینکه آمریکا با محدودیت بیشتری از هواپیماهای بدون سرنشین استفاده خواهد کرد، هیاهوی زیادی به پا کرد.

خاموش کردن صدای شهزاد اکبر، نشان می‌دهد که صدای قربانیان حملات هواپیماهای بدون سرنشین، در آمریکا به هیچ جایی نمی‌رسد. در مورد این موضوع اندکی تامل کنید؛ تاکنون هیچ تصویری از قربانیان غرقه در خون هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا و یا حتی کسانی که خانه‌ها و روستاهای خود را در اثر این حملات از داست داده و آواره شده‌اند، در رسانه‌های این کشور منتشر نشده است. این موضوع اصلا تصادفی نیست. مواردی مثل شهزاد اکبر و عمران خان، ثابت می‌کنند که دولت آمریکا و متحدانش تصمیم ‌دارند مانع از این شوند که صدای قربانیان این هواپیماها به جایی برسد.