شهروندخبرنگار تهران؛
تصویری از پیکر شهدای حادثه سقوط بالگرد رئیس جمهور در دانشگاه تهران
كلام روز؛
نبي‌اكرم چگونه از شهادت امام حسين(ع) به حضرت فاطمه (س) خبر داد؟
همانا منتقمان خون حسين بن‌علي (ع) شيعيان و دوستداران واقعي او هستند.
به گزارش خبرنگار حوزه‌ي فرهنگي باشگاه خبرنگاران، وجود نازنين سيدالشهدا(ع) با نثار جان خود درخت دين را آبياري و هويت اسلام را زنده نگه داشت.
خانم فاطمه (س) درباره‌ي هنگام شهادت فرزندش حسين(ع) از پدرشان پرسيدند: اي پدر شهادت فرزندم حسين(ع) چه هنگام رخ خواهد داد؟
نبي‌اكرم درخصوص وقت شهادت حسين(ع) به دخترشان حضرت فاطمه(س) فرمودند: هنگامي كه من، تو و علي نيستيم.
حضرت زهرا (س) با گريه‌ي شديد به رسول خدا(ص) فرمودند: اي پدر، گريه‌كنان و عهده‌داران اقامه‌ي عزاي فرزندم چه كساني خواهند بود؟
رسول خدا (ص) در پاسخ به حضرت زهرا (س) فرمودند: به درستي كه زنان امت من بر زنان اهل بيت من و مردانشان بر مردان اهل بيت من گريه خواهند كرد و هر سال نسل اندر نسل با تجديد عزاي حسين(ع) آن را زنده نگه مي‌دارند. پس در قيامت تو زنان و من مردانشان را شفاعت مي‌كنم و با گرفتن دست گريه كن بر مصيبت حسين (ع) او را وارد بحث مي‌كنم اي فاطه (س) روز قيامت هر چشمي گريان است مگر چشم گريان بر مصيبت‌هاي حسين(ع) كه صاحب اين چشم در آن روز خندان است و به نعمات مثبتي مژده داده مي‌شود.
حضرت موسي نيز به خداوند عرضه داشت: پروردگارا از چه روي محمد (ص) را بر ديگر امت‌ها برتري دادي؟
خداوند فرمود: آنها را براي ده خصلت برتري دادم.
حضرت موسي گفت: آن خصلت‌ها كه بر آن عمل مي‌كنند كدام‌اند بر من بياموزيد تا به بني‌اسراييل فرمان اجرا دهم.
خداوند متعال فرمود: نماز، زكات، روزه، حج، جهاد، نماز جمعه، نماز جماعت، قرآن، دانش و عاشورا
موسي (ع) به خداوند عرض كرد: پروردگارا عاشورا چيست؟
خداوند فرمود: گريستن و گرياندن بر سبط محمد (ص) و مرثيه و عزاداري براي مصيبت فرزندان مصطفي (ص). اي موسي! هيچ بنده‌اي از بندگان من در آن وقت به فرزندان مصطفي(ص) گريه نكند، نگرياند و عزادار نشود مگر اين كه ثبت ماندگار از آن او خواهد بود و هيچ بنده‌اي يك درهم از مال خود براي محبت فرزند دختر پيامبرش به اطعام و كار ديگر انفاق نكند مگر در جهان در برابر هر درهم هفتاد درهم بركت مي‌دهد و در ثبت به عافيت، گناهانش آمرزيده مي‌شود./ي2
منابع احاديث:
1- بحارالانوار، ج 42، ص 37
2- مستدرك الوسايل، ج 10، ص 319
