نگاهي بر فيلم «دشتي در انگلستان»
نگاهي به فيلم فيلم‌سازي كه از سوي منتقدين جشنواره بين‌المللي تورنتو تعيين شد.
باشگاه خبرنگاران؛ نويسنده و كارگردان بن‌ويتلي، فيلم‌ساز مورد علاقه‌ي منتقدين جشنواره‌ي بين‌المللي فيلم تورنتو در دو سال گذشته با فيلم‌هاي «فهرست قتل»، «گردش» و امسال هم با فيلم «دشتي در انگلستان» در جشنواره شركت كرد. گرچه فيلم‌هايش مخاطب را جذب مي‌كند، اما فيلم آخرش پرچالش‌ترين فيلم او تاكنون بوده است. مايه‌هايي از گوتيك وحشت، هنر سينماي اروپايي، ماوراءيي و كمدي تاريك را دارد. در جشنواره تورنتو هيچ فيلمي شبيه به اين فيلم نبود.
ريس شيراسميت به عنوان دستيار شيمي‌دان در اين فيلم ظاهر مي‌شود وقتي مي‌خواهد از جنگ داخلي انگلستان فرار خودش را با سربازان در دستي عجيب و غريب در تله‌اي گرفتار مي‌بيند.
اونيل (مايكل اسمايلي) مردي مرموز و وحشتناك آنها را پيدا مي‌كند و مي‌دزدد. به اونيل گفته شده است كه در آن دشت گنجي پنهان است پس اونيل از دوستان يا همان اسيرانش مي‌خواهد آن‌قدر آنجا را زير و رو كنند تا گنج پيدا شود. خشونت و شكاكي با اوامر و دستورات اونيل راهش را به فيلم باز مي‌كند. وقتي اسيران با قارچ‌هاي دشت، كه تنها خوراكي‌شان است، جشن مي‌گيرند همه چيز عجيب و عجيب‌تر مي‌شود.
نمي‌توانيم به راحتي بگوييم «دشتي در انگلستان» چگونه فيلمي است كه در زمره‌ي فيلم‌هاي هنري (art hause) قرار مي‌گيرد. از فيلم‌هاي آلان كلارك مثل «تماس»، «جادوگرياب عمومي»، «قيام وال هالا»، «اوني بابا» و حتي «در انتظار گودو»ي ساموئل بكت ابهاماتي گرفته است. فيلمي پيچيده و ديوانه كننده كه سخت‌گيرانه كارگرداني شده است.
اين فيلم به سبك بن ويتلي و واقع‌گرايانه است. او اين فيلم را سياه و سفيد فيلم‌برداري كرده است و سبك واقع‌گري معمولي‌اش را با زيادي غيرعادي بودن مخلوط مي‌كند. مثل تابلوهايي كه در رشته‌هاي وهم و خيال را به تصوير مي‌كشند. فيلمي فيلسوفانه كه انفجار عقده‌هاي رواني را نمايش مي‌دهد.
شيه اسميت ترجيح مي‌دهد در نقش‌هاي انسان‌هاي وحشي آزاردهنده بافنده‌هاي معني‌دار بازي كند اما بالاخره در اين فيلم بايد نقشي را بازي كند كه با صراحت تمام تقليد مسخره‌انگيز است. در واقع او به اجراي نقش‌هاي پيچيده متعهد است.
«دشتي در انگلستان» فيلمي نيست كه بتوانيد 90 دقيقه با آرامش را با آن سپري كنيد. اجراها بي‌نظير است و مجموعه‌اي از ايده‌ها در پشت آن است. جلوه‌هاي بصري عالي و تاثيرگذاري‌اش ويران‌كننده است. مطمئنا اين فيلم ارزش ديدن را دارد!/ص
ريس شيراسميت به عنوان دستيار شيمي‌دان در اين فيلم ظاهر مي‌شود وقتي مي‌خواهد از جنگ داخلي انگلستان فرار خودش را با سربازان در دستي عجيب و غريب در تله‌اي گرفتار مي‌بيند.
اونيل (مايكل اسمايلي) مردي مرموز و وحشتناك آنها را پيدا مي‌كند و مي‌دزدد. به اونيل گفته شده است كه در آن دشت گنجي پنهان است پس اونيل از دوستان يا همان اسيرانش مي‌خواهد آن‌قدر آنجا را زير و رو كنند تا گنج پيدا شود. خشونت و شكاكي با اوامر و دستورات اونيل راهش را به فيلم باز مي‌كند. وقتي اسيران با قارچ‌هاي دشت، كه تنها خوراكي‌شان است، جشن مي‌گيرند همه چيز عجيب و عجيب‌تر مي‌شود.
نمي‌توانيم به راحتي بگوييم «دشتي در انگلستان» چگونه فيلمي است كه در زمره‌ي فيلم‌هاي هنري (art hause) قرار مي‌گيرد. از فيلم‌هاي آلان كلارك مثل «تماس»، «جادوگرياب عمومي»، «قيام وال هالا»، «اوني بابا» و حتي «در انتظار گودو»ي ساموئل بكت ابهاماتي گرفته است. فيلمي پيچيده و ديوانه كننده كه سخت‌گيرانه كارگرداني شده است.
اين فيلم به سبك بن ويتلي و واقع‌گرايانه است. او اين فيلم را سياه و سفيد فيلم‌برداري كرده است و سبك واقع‌گري معمولي‌اش را با زيادي غيرعادي بودن مخلوط مي‌كند. مثل تابلوهايي كه در رشته‌هاي وهم و خيال را به تصوير مي‌كشند. فيلمي فيلسوفانه كه انفجار عقده‌هاي رواني را نمايش مي‌دهد.
شيه اسميت ترجيح مي‌دهد در نقش‌هاي انسان‌هاي وحشي آزاردهنده بافنده‌هاي معني‌دار بازي كند اما بالاخره در اين فيلم بايد نقشي را بازي كند كه با صراحت تمام تقليد مسخره‌انگيز است. در واقع او به اجراي نقش‌هاي پيچيده متعهد است.
«دشتي در انگلستان» فيلمي نيست كه بتوانيد 90 دقيقه با آرامش را با آن سپري كنيد. اجراها بي‌نظير است و مجموعه‌اي از ايده‌ها در پشت آن است. جلوه‌هاي بصري عالي و تاثيرگذاري‌اش ويران‌كننده است. مطمئنا اين فيلم ارزش ديدن را دارد!/ص
