مشهد/
آشنایی با مزاج فصل تابستان و آثار طبی آن بر بدن
تغییر فصول از رحمت رحمانیه حق متعال است. فواید و حکمت‌های بی‌شماری در تغییرات فصول چهارگانه است که نه تنها برای حیات انسان‌ها، بلکه برای حیات همه موجودات ضروری است. این تغییرات قطعا با تاثیرهايي همراه است که این تاثیرها، آمادگی ما را جهت مقابله با آن فراهم می‌کند.
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مشهد ،در طب سنّتی ایران تابستان متناظر با عنصر آتش است. مزاج تابستان، گرم و خشک در نظر گرفته می‌شود و با خلط صفرا درپیوند است. در تابستان همه اخلاط به‌ویژه خلط صفرا برانگیخته می‌شوند و به جوشش در می‌آیند و تولید صفرا نیز نسبت به دیگر فصول سال افزایش می‌یابد. گرمی پیوسته هوا در تابستان و دوری آن از اعتدال به‌ویژه در گرم‌مزاجان و جوانان و به خصوص آنانی که به اقتضای کار و پیشه خود درمعرض گرمای بیشتر هستند، می‌تواند به پیدایش ناسازگاری‌هایی در تندرستی بیانجامد.
هوای گرم
نخست، خون را به ظاهر بدن می‌کشد و موجب سرخ‌شدن رنگ پوست می‌شود؛ ولی طولاني شدن گرمی هوا در این
فصل، گشادگی مسام
(منافذ تعريق)
را پیش می‌آورد که فرجام آن، تحلیل بسیار در ماده حرارت غریزی است؛ بدین ترتیب در باطن بدن چندان گرمی برجا نمی‌ماند
و باطن رو به سردی
می‌گذارد و از همین رو قوه هاضمه دچار سستی و ضغف می‌گردد. در تابستان بدن لاغر می‌شود و به‌تدریج
رنگ چهره نیز به زردی می‌گراید.
در تابستان اخلاط در بدن می‌سوزند و
بیماری‌های پیشین بازپس می‌آیند و سردرد و کندی حواس و خواب آلودگی پیش می‌آید. خونروش‌ها از بینی و رحم و
اسهال خونی نسبت به
سایر فصول افزونی می‌گیرد و اشتها کاهش می‌یابد.
گرمی قلب نیز
زیاد
می‌شود و این
گرمی از راه قلب به همه بدن سرایت می‌کند و اگر در بدن رطوبت خلطی بیش ازحد طبیعی باشد، این گرمی عارضی موجب تباه و
گنده‌شدن آن خلط می‌گردد
و مایه تب می‌گیرد.
بدین سان هوای
گرم، سودی به حال تندرستان ندارد
و برای افراد سالم، هوای سرد موافق‌تر از هوای گرم دانسته شده است. البته هوای گرم تابستان برای سردمزاجان، پیران و کسانی که
به بیماری‌های سرد
مانند لقوه و تشنج و فلج دچارند، سودمند قلمداد شده است/س
