اهميت گردشگري عشايري
مناطق عشايري به عنوان ميراثي مطرح است كه نقش اصالت تاريخ بشري بر تارك آن مي درخشد.
به گزارش خبرنگاراقتصادی باشگاه خبرنگاران گردشگري عشايري به حمايت قشر محرومي برخاسته است كه تا چندي پيش همه تلاش در نابودي آنها داشته اند. گردشگري عشايري نه تنها نابودي عشاير را منتفي كرده بلكه مي خواهد آنها در بهترين شرايط به كار خود ادامه دهند تا بتوانند هرچه بيشتر از درآمدهاي گردشگري استفاده كنند.
ويژگي هاي متمايزي از فعاليت ها و موقعيت هاي ويژه مناطق عشايري، گردشگري عشايري را متمايز مي كند. ديداركنندگان از مناطق عشايري به فعاليت هاي مختلفي روي مي آورند. فعاليت هايي مانند پياده روي يا اسب سواري از بخش هاي گردشگري هستند.
زيست بوم هاي عشاير اعم از جلگه اي و كوهستاني به دليل ويژگي هاي خاص فرهنگي اجتماعي و آداب و رسوم و نيز چشم اندازهاي زيباي طبيعي داراي پتانسيل بسيار خوبي جهت جذب توريسم مي باشد.
كشاورزي ، مرتعداري و دامداري كاربردهاي اصلي زمين در مناطق عشايري محسوب مي شوند كه همگي چشم انداز زيست بوم هاي منطقه را شكل داده و بطور سنتي منبع درآمد و اشتغال زايي در عشاير محسوب مي شود.
در محل استقرار عشاير به دليل نوع خاصي زندگي ، شكل مساكن و چشم اندازهاي زيبا مي توانند مكاني براي جايگاه موقتي و براي فرار از فشارهاي مختلف زندگي پيشرفته شهري باشد و يكي از مردمي ترين اشكال گردشگري به شمار آيد.
عشاير كه در 59 درصد از عرصه هاي جغرافيايي كشور سكونت دارند به دليل موقعيت ويژه جغرافيايي، اجتماعي اقتصادي، فرهنگي و شرايط ويژه اقليمي ـ زيستي جايگاه ويژه استراتژيك را در كشور دارند.
به دليل همين ويژگي ها، مناطق عشايري داراي ظرفيت هاي فراواني در زمينه فرهنگي ، هنري وگردشگري است و مي تواند علاقمندان به طبيعت گردي ، فرهنگ و هنر و زندگي عشايري را براي سفر به آنجا به سوي خود جذب نمايد.
مناطق عشايري با آب و هواي مناسب ، داراي زيست بوم هاي طبيعي ، كوهستان هاي جنگلي ، رودخانه هاي فراوان و پرآب، چشمه سارهاي فراوان ، دشت هاي وسيع و مراتع زيبا و بكر براي بازديد گردشگران است.
عشاير داراي آئين ها ، جشن ها ، بازي هاي محلي (رقص چوب)، سرودها ، نغمه و آهنگ و موسيقي هاي ويژه (عاشيق ها)، ادبيات فولكلوريك ، مراسم ويژه عشايري مانند «كوساگلين» اسب سواري و غيره هستند كه همراه با اخلاق ، ارزش ها و باورهاي ملي و اسلامي غني آنها كه نشأت گرفته از طبيعت است ، جاذبه هاي فرهنگي ايلات را در خود جاي داده است.
نوع پوشاك عشاير مخصوصاً زنان ايل كه گوياي فرهنگ غني آنهاست، نشأت گرفته از محيط طبيعي و باورهاي فرهنگي و شيوه زندگي آنهاست.
جاذبه هاي هنري عشاير در صنايع دستي و بافندگي متبلور مي شود كه تأثير گرفته از سنن، آداب و رسوم و محيط طبيعي و تجلي زيبايي ، طراوت و شادي زندگي عشايري است كه زمينه هاي اصلي آن مناظر و دشت هاي سرسبز است كه عشاير در آنها زندگي و يا در مسيرهاي آن كوچ مي كنند. قالي بافي ، گليم بافي، جاجيم و گبه كه حاصل فكر و انديشه و خلاقيت زنان عشاير است علاوه بر داخل ، در خارج از كشور جايگاه ويژه اي دارد.
مساكن و سياه چادرهاي عشاير كه در ساختن آن از عوامل اقليمي منطقه و ويژگي هاي زيست بوم و محيطي استفاده شده، و همچنين برگرفته ازسبك معماري خاص و مواد و مصالح مخصوص عشاير است، مي توان تلاش هاي اقتصادي ، پيشينه، آداب و رسوم و منش عشاير را در آن مشاهده كرد.
متأسفانه امروزه به دليل وجود مشكلات و نارسايي هاي موجود در شكوفا شدن استعدادها و ظرفيت هاي بالقوه عشاير توانايي هاي گردشگري آنها ناشناخته مانده است.
انتهاي پيام/
