تولدی دوباره با پایان ایام البیض اعتکاف

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک وقتی که دل، از گل و لای گناه کدر می شود و گوش های جان از عفونت معصیت سنگین، زمانی که چشم دل در دود و دم نافرمانی خدا کم سو می شود و عشق، تنگی نفس می گیرد و گلوی روح می سوزد.
هنگامی که دل در غروب حقایق، سخت می گیرد و می گرید و تن عقل، از گزند هوس در امان نیست و در عصری که گل های موعظه، زیر چکمه های غفلت و تهاجم له می شوند و گنج خلوت از کنج دل ها، تاراج برده می شود، طلوعِ خورشید معرفت در سرزمین اعتکاف، شاید خانه دل و روح در مقابل بیماری ها ضد عفونی شود و با داروی شفا بخش ثقلین، ما را از درد پوچی نجات دهد.
چرا که اعتکاف، سفر چند روزه به سرزمین صفا و صداقت و غوطه ور شدن در زلال معناست.
اعتکاف، توقفی چند در ایستگاه خانه خداست.
با زبان روزه و در قاموس اهل دل، حبس کرکس هوس و سبک بال نمودن مرغ دل است برای سفر به آفاق و انفس.
این چه سحری است که این چنین مرا از گوشه کوچک یک مسجد، به اعماق وسیع ترین افق ها می کشاند؟

در طول ایام البیض اعتکاف دل های مشتاق خود را آماده می کنند که خلوتی عاشقانه با معبود بی نیاز داشته باشند، راست بگویند و نیاز مسالت نمایند تا بار گناه بشویند و جامه سفید عفو و بخش پروردگار را بر تن کرده و حلاوت و شیرینی رضایت خداوند را تجربه کنند. این ایام فرصتی گرانبها برای هرس کردن آنچه که شیطان در وجود انسانی کاشته و رویاندن شاخه های نیاز درون تا آستان حضرت دوست است./ب