ضرورت همبستگي کشورهاي عضو اکو براي پيشبرد اهداف اقتصاد

به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران، سازمان همکاری اقتصادی "Economic Cooperation Organization"‏، به طور مخفف اکو یک سازمان اقتصادی منطقه‌ای است. سه کشور ایران، پاکستان و ترکیه در سال ۱۳۴۱ (۱۹۶۲) نخستین بار این سازمان را پایه‌ریزی کردند.

این سازمان در ابتدا با نام «آر سی دی» - که نام اختصاری سازمان همکاری عمران منطقه‌ای - است، آغاز به کار کرد. پس از انقلاب ایران (۱۳۵۷) در ایران، کار سازمان با وقفه مواجه شد و در سال ۱۳۶۴ با نام «اکو» حیات خود را از سر گرفت.

سازمان همکاری های اقتصادی (اکو)، یک سازمان بین دولتی و منطقه ای به شمار می آید، این سازمان نخست با عنوان همکاری های منطقه ای برای توسعه (آر سی دی) به منظور ارتقای توسعه اجتماعی -اقتصادی پایدار کشورهای عضو در سال ١٩٦٤ میلادی با مشارکت ایران، پاکستان و ترکیه تاسیس شد.

سرانجام در سال ١٩٨٥ میلادی این سازمان اکو نام گرفت و در سال ١٩٩٢ کشورهای افغانستان، آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان به اکو پیوستند.

منطقه اکو از لحاظ زیرساخت ها با کمبودهایی رو به رو ست و در نظر دارد با استفاده از منابع موجود به توسعه منطقه ای کمک کند.

اعضای اکو ظرف ٢٠ سال گذشته به منظور شتاب بخشیدن به روند توسعه منطقه ای، در زمینه های مختلف با یکدیگر همکاری داشته اند؛ این کشورها به کمک اشتراک های فرهنگی و تاریخی توانسته اند با استفاده از همکاری های تجاری، امیدها برای دستیابی به اهداف توسعه ای خود را افزایش دهند.

سازمان اکو برای تحقق اهداف خود در زمینه توسعه منطقه ای، پروژه های زیادی در دست دارد که همکاری در بخش های انرژی، کشاورزی، بازرگانی، حمل و نقل و مبارزه با مواد مخدر را در اولویت ها قرار داده است.

توسعه اقتصادی پایدار کشورهای عضو که باید به وسیله حذف موانع فراروی ارتقای همکاری های تجاری منطقه ای فراهم شود. اکو در نظر دارد سهم خود در رشد تجارت جهانی را افزایش دهد و به تدریج اقتصاد کشورهای عضو را با اقتصاد جهانی همگام سازد، توسعه حمل و نقل ارتباطات، زیرساخت هایی مانند ارتباط میان کشورهای عضو و اعضا با جهان خارج، آزادسازی اقتصاد و خصوصی سازی، استفاده از ظرفیت ها و منابع موجود در کشورهای عضو اکو، استفاده موثر از ظرفیت بخش های کشاورزی و صنعتی منطقه از اهداف اصلی ایجاد سازمان اکو به شمار مي رود.

کشورهای عضو اکو در یک منطقه بسیار راهبردی و غنی از لحاظ منابع انرژی، نفت و گاز و مواد معدنی واقع شده است. برآوردها نشان می دهد حدود یک سوم منابع جهانی انرژی در این منطقه واقع شده است، کشورهای حوزه دریای خزر به دلیل حضور در منطقه ای غنی از ذخایر نفت و گاز دارای اهمیتی ویژه هستند.

جمهوری اسلامی ایران، یکی از دارندگان بزرگ ذخایر نفت و گاز جهان و یکی از اعضای موسس و کلیدی سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) از وزنه های سنگین اکو در حوزه نفت و انرژی به شمار می آید.

قزاقستان، بزرگ ترین ذخایر قابل برداشت نفت خام و گاز طبیعی را در حوزه خزر دارد، ترکمنستان در میان ١٢ کشور دارای ذخایر بزرگ گاز جهان قرار گرفته است، ازبکستان هشتمین تولید کننده گاز جهان و یکی از تولید کنندگان مهم نفت به شمار می آید.

تاجیکستان و قرقیزستان دارای ذخایر بزرگ هیدرو الکتریکی هستند، اگر چه پاکستان، افغانستان و ترکیه ذخایر قابل توجه نفت و گاز ندارند اما موقعیت جغرافیایی آنها سبب شده به دروازه های مهم ترانزیت انرژی جهان تبدیل شوند.

١٠ کشور عضو اکو در بخش های مرکزی، غربی و جنوب آسیا واقع شده اند، این کشورها در کنار یکدیگر منطقه بزرگی را تشکیل می دهند که یکی از مراکز رشد سریع تقاضای انرژی و جمعی از منابع مختلف انرژی را شامل می شود.

همکاری در بخش انرژی، از سه اولویت مهم حوزه همکاری های اقتصادی اکو در چارچوب فعالیت های اعضای این سازمان به شمار می آید؛ هم اکنون توجه زیادی به افزایش تجارت انرژی در منطقه اکو و کشورهای همسایه وجود دارد که این شرایط می تواند به نفع تمام کشورهای عضو باشد.

اهداف گسترده ای برای همکاری های انرژی در منطقه اکو وجود دارد که به تدوین سیاست ها و دنبال کردن اهداف ارتقای همکاری های توسعه ای در منطقه می پردازد.