در نشست عمومي همايش ملي جغرافياي سياسي كاربردي مطرح شد
تبيين فلسفي ساختارسازي حكومت‌ها مبتني بر جغرافياي سياسي/بررسي اثرات آمايش مناطق مرزي بر افزايش امنيت پايدار
در همايش ملي جغرافياي سياسي كاربردي ساختارسازي حكومت‌ها مبتني بر جغرافياي سياسي و اثرات آمايش مناطق مرزي بر افزايش امنيت پايدار مورد بررسي قرار گرفت.
به گزارش خبرنگار دانشگاه باشگاه خبرنگاران در نشست عمومي همايش ملي جغرافياي سياسي كاربردي که صبح امروز در دانشگاه تربيت مدرس برگزار شد، موضوعات محور جغرافياي سياسي، تبيين فلسفي ساختارسازي حكومت‌ها مبتني بر جغرافياي سياسي، واژگون سازي گفتمان رايج در مديريت سياسي فضا با تاكيد بر ايران و بررسي اثرات آمايش مناطق مرزي در افزايش امنيت پايدار به ترتيب توسط دُره ميرحيدر، محمدرضا حافظ نيا، بهرام اميراحمديان و اسكندر مرادي به طور مشترك، هادي اعظمي و هادي زرقاني و فاطمه رسولي‌پور ارائه شد.
محمدرضا حافظ نيا استاد جغرافيايي دانشگاه تربيت مدرس در تبيين فلسفي ساختارسازي حكومت‌ها مبتني بر جغرافياي سياسي به مولفه‌هاي جغرافياي سياسي اشاره كرد و افزود: كشور به عنوان موضوع اصلي در جغرافياي سياسي، حداقل از سه مولفه اساسي تشكيل شده كه عبارت از سرزمين، ملت و نظام سياسي يا حكومت است.
وي اضافه كرد: سرزمين در حكم زيستگاهي مشترك بين ملت و قلمرو جغرافيايي براي فرمانروايي حكومت است و در تعريف ملت بايد گفت؛ ملت نيز مجموعه‌اي از انسان‌هاي هم‌بسته و مقيم در قلمرو سرزمين و برخوردار از حق آب و گل و تابعيت است كه از سويي مالك و صاحب‌اختيار سرزمين و ديگر منشاء تشكيل حكومت و تعيين كننده چگونگي حاكميت و سرزمين است.
رئيس انجمن ژئوپولتيك ايران حكومت يا نظام سياسي را انعكاس فرايند سازمان‌يابي سياسي ملت در قلمرو جغرافيايي كشور دانست و افزود: ملت و سرزمين به عنوان واقعيت‌هاي پايدار از موقعيت زيربنايي و حكومت از موقعيت روبنايي برخوردارند.
حافظ نيا با بيان اينکه حكومت‌ها ناگريز از تعريف ساختار مناسب سازماني در راستاي ايفاي نقش ذاتي و انجام ماموريت‌هاي مزبور هستند، تصريح کرد: سازمان‌يابي حكومت‌ها ممكن است بر پايه فرايند تحليل فلسفي و منطقي و يا بر پايه الگوبرداري از يكديگر به ويژه از حكومت‌هاي پيشرو و يا متاثر از متغيرهاي سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي انجام پذيرد.
وي خاطرنشان كرد: آنچه مهم است اين است كه ساختار سازماني حكومت‌ها بايد با ايفاي نقش و ماموريت ذاتي آنها متناسب باشد در غير اين صورت از انجام آن ناتوان بوده و با شكست روبرو خواهند شد؛ هر چند ساختار سازماني مناسب به تنهايي كفايت از موفقيت يك حكومت نمي‌كند، زيرا لازمه آن تناسب و همسويي مولفه مديريت سياسي يا سيستم‌عامل حكومت با آن از حيث انديشه و عمل است.
هادي زرقاني به نمايندگي از گروه خود بقاياي موجوديت يك كشور را در گرو امنيت ملي يك كشور دانست و افزود: اين مسئله به توانايي حكومت در حفظ تماميت ارضي، وحدت ملي، توسعه متوازن منطقه‌اي و رضايت شهروندان بستگي دارد.
وي خاطرنشان كرد: در اين ميان يكي از مهمترين عواملي كه امنيت ملي يك كشور را مورد تهديد قرار مي‌دهد وجود نابرابري‌ها بين مناطق مختلف جغرافيايي آن كشور به ويژه بين مناطق پيراموني مركز حكومت است.
زرقاني اظهار داشت: آمايش مناطق مرزي، ساماندهي فضايي مناطق مرزي به منظور بهره‌وري مطلوب و متناسب از مزيت‌هاي اين مناطق در راستاي منافع ملي و در چارچوب توسعه امنيت يك كشور است كه از مهمترين اهداف آمايش سرزمين مي‌توان به افزايش امنيت و توسعه پايدار مرزهاي يك كشور اشاره كرد.
لازم به ذكر است در افتتاحيه اين نشست هادي سليمان‌پور رئيس مركز آموزش و پژوهش بين‌الملل وزارت امور خارجه به بررسي چالش‌هاي توسعه در ايران پرداخت و در ارزيابي تحولات منطقه‌اي به تغيير نظام بين‌المللي اشاره كرد.
وي با اشاره به انتقال نظام بين‌المللي افزود: اكنون نظام دو قطبي فرو پاشيده و نظام تك قطبي نيز مرسوم نيست و در كل نظام بين‌الملل در حال انتقال است.
سليمان‌پور در پايان خاطرنشان كرد: نكته‌اي كه بايد در اين انتقال نظام بين‌الملل به آن توجه كرد آن است كه قدرت‌هاي منطقه‌اي با برنامه‌ريزي شيوه مديريتي خود هزينه‌ها و خسارات ناشي از اين انتقال، نظام بين‌المللي را مديريت كنند و بتوانند موفق شوند.
انتهاي پيام/
